Nathalie Verdonck ziet overal een opportuniteit in. En zo komt het dat zelfs uit de burn-out die haar tijdelijk vloerde, stilaan een nieuw en mooi zorgproject ontstaat. “Zorgen is de rode draad door mijn leven, vroeger vooral voor anderen, nu ook voor mezelf.”
“Twee jaar geleden kwam ik tot de conclusie dat ik mijn leven moest heroriënteren. Ik had mezelf jarenlang overschat en plots lag ik plat op mijn buik bij wijze van spreken. Niks lukte me nog. Het enige waarvoor ik nog energie kon opbrengen was keramiek, een hobby die ik toen al tien jaar op een laag pitje uitoefende. Ik heb keramiek maken aangegrepen als een manier om weer overeind te komen, en zag er plots zelfs een nieuwe toekomst in. We hebben met het hele gezin toen ook keuzes gemaakt voor ons verdere leven; de puzzel valt nu in elkaar…”
“Toen Mathieu geboren werd, bleek hij een kind met een beperking te zijn. Ik besloot hem ondanks mijn job als zelfstandige thuis zelf te verzorgen en begeleiden. ‘Alles wat ik zelf doe, doe ik beter’, dacht ik vroeger onterecht. Bovendien ben ik altijd ‘hongerig’ geweest: ik wíl heel veel doen… Vandaag verdelen we de zorg over Mathieu. En willen we onze toekomst ook uitbouwen rond die zorg. Ik heb mijn werk als architect en zorgvormgever on hold gezet, Kris heeft zijn accountantskantoor aan zijn vennoot verkocht. We vonden een oude hoeve in Nieuwpoort, op de site Groot Noordhof, waar we gaan wonen en waar we tegen 2020 een zorgproject uitwerken.”
“We willen er een omgeving creëren waar mensen met een beperking met hun familie of begeleiders terecht kunnen, maar waarbij de nadruk eigenlijk op die tweede groep ligt. Zorgen is op zich iets positiefs, maar het is ook goed om af en toe de constante zorgdruk even van je schouders te kunnen laten vallen. Logeren bij ons moet even alle frustraties wegnemen; de verzorgers moeten de kans krijgen de batterijen écht op te laden. Tegelijk zullen we er voor ons gezin en Mathieu een geschikte woonomgeving kunnen creëren. Hij zal er bijvoorbeeld onder begeleiding van een gepensioneerde boer kunnen tuinieren, of samen met iemand die komt koken, maaltijden bereiden… En misschien kunnen ook anderen met een beperking hierbij aansluiten.”
“De vroegere smidse van de boerderij in Nieuwpoort renoveren we tot een plek waar ik keramiek zal kunnen maken. Tijdens mijn herstelperiode had ik zo veel stukken gemaakt, dat ik besloot om hiermee echt door te gaan. Ik verkoop mijn creaties nu in mijn atelier Terre du Nord, dezelfde naam als ons zorgproject overigens. Uit mijn keramiekactiviteiten groeiden de voorbije twee jaar ook onverwachte samenwerkingen met creatieve, vaak heel bijzondere mensen. Sommigen zijn in korte tijd zelfs vrienden voor het leven geworden. Daarvoor ben ik enorm dankbaar.”
“Ik luisterde als architect nauwgezet naar wat mijn klanten wilden, nu als ik keramiek maak voor iemand… Ik hou ervan als mensen zich terugvinden in wat ik voor hen maak. Ik luister naar wat mensen me vertellen en vertaal dat in mijn creaties. En dat geeft mij dan opnieuw energie. In die zin zou ik ook graag advies willen blijven geven aan wie dat vraagt, en dan vooral over kleurgebruik omdat dat altijd al een stokpaardje van me was. Kleur speelt een grote rol om een sfeer of hoe mensen zich voelen te bepalen.”
“Vandaag zorg ik ervoor dat ik ook tijd voor mezelf neem. Veerle, een goede vriendin, en ik gaan af en toe samen een paar dagen op vakantie om ons volledig toe te leggen op pottenbakken: wij twee en pakken klei… Daar heb ik ongelooflijk veel deugd van.”
Mijn Leven
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier