In de Gevaertlaan in Koksijde wonen Luce Ardaen en haar man Rudy Sennesael. Sinds een paar weken zijn ze weer met zijn tweetjes. De drie kinderen hebben elk hun eigen stek en Luce moet nog wat aan de nieuwe situatie wennen. Om toch wat om handen te hebben, focust ze zich op hun pas geïnstalleerde, nieuwe keuken.
Wie is Luce Ardaen?
Luce werd geboren in Middelkerke op 26 augustus 1964. Ze groeide evenwel op in Koksijde, waar ze samen met haar man Rudy Sennesael woont. De drie kinderen Andy (30), Aline (27) en Axel (22) zijn het huis uit.
Luce volgde een opleiding secretariaat, maar maakte er nooit haar beroep van. Ze heeft lange tijd kinderopvang bij gezinnen gedaan, en intussen werkt ze 14 jaar als verkoopster bij Carrefour.
Haar vrije tijd vult ze hoofdzakelijk met fotografie. Ze houdt van buiten zijn, de zee, het strand. Ook een reis en een boek kunnen haar bekoren.
“Ik moet mijn draai nog wat vinden. Zowat een maand geleden is onze jongste, die heel handig is, in zijn eigen huis in De Moeren gaan wonen. Nu focus ik mij op onze nieuwe keuken. Ik hou van een strak interieur. De muren zijn nog kaal, maar ik heb wel al wat ideeën hoe ik die aangekleed wil zien. Ik had gedacht aan een grote foto van de kinderen. Voorlopig staan ze alle drie op een kleine foto op onze tafel.”
“Als kind tekende ik heel graag. Nu nog, al vat ik het ondertussen wat grootser op. Aan de tekeningen die ik op het strand maak, gaat redelijk wat research vooraf. Ik maak een tekening altijd eerst op papier, bereken de verhoudingen en trek daarmee naar het strand. Soms maak ik mandala’s, maar evengoed gezichten, dieren… Zo’n strandtekening moet ik goed voorbereiden. Ik heb ook maar enkele uren de tijd om ze te maken. Als een tekening af is, neem ik er een foto van. Dat is dan ook het enige wat overblijft. De zee neemt mijn tekening met zich mee.”
“Ik hou ontzettend veel van de zee. En van buiten zijn. Een stevige wandeling doet mij deugd, maakt enerzijds mijn hoofd leeg, maar vult het anderzijds met ideeën voor fotografieprojecten. Nog zo’n inspiratiebron is de bibliotheek, waar ik mij verdiep in boeken over fotografie, kunstboeken… Eigenlijk laat ik mij leiden door mijn zintuigen. Ik kijk graag naar mensen, naar kunst, naar gebouwen, naar alles eigenlijk. Heel veel waarnemingen sla ik op en brengen mij vaak op ideeën voor foto’s.”
“Af en toe trek ik er met enkele bevriende urbexfotografen op uit naar oude, vervallen fabriekspanden, verlaten huizen… Urbexfotografie wil dit verval vastleggen, want natuurlijk primeert de foto, maar evenzeer de gedachte van ‘ooit hebben daar mensen gewoond, gewerkt, geleefd…’. Neem nu een vervallen huisje waar de natuur stilaan het leven overneemt, overwoekerd door klimop, spinrag voor de vensters. Zoiets fascineert mij.”
“Heel geregeld bezoek ik een museum. Een hele dag lang kan ik daarin ronddwalen. Onlangs bezocht ik Het Vlot in Oostende. Fantastisch schoon. Andere kunstenaars inspireren mij, al wil ik nooit imiteren. Altijd is er bij mij de zoektocht naar een achterliggende gedachte of gevoel. Zoiets raakt mij, zet mij ook aan het nadenken. Tijdens mijn bezoek aan Het Vlot nam ik een selfie met een schilderij ik dacht eerst dat het een foto was van de Ierse Katie Hagan. De begeleidende tekst raakte ook mijn gevoelens en gemoed. Selfiecisme is een nieuwe trend. Op die foto hou ik mijn hoofd gebogen. Dat zegt veel over hoe ik mij op dat moment voelde.”
“Straks neem ik weer deel aan Cabin Art. Daarmee is het eigenlijk allemaal begonnen. De passie voor fotografie heb ik al lang, maar het is pas sinds ruim drie jaar dat ik er ook mee naar buiten kom. Zo nam ik al drie keer deel aan Buren bij Kunstenaars, gewoon voor mezelf om te weten hoe mensen op mijn fotografie reageren. In de toekomst zou ik graag bij mij thuis een kleine, permanente tentoonstelling met wisselende thema’s opzetten.”
Mijn Leven
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier