Leven, werk en passies van Naïque Barbier

Ze heeft er door haar scheiding een emotioneel bewogen periode opzitten, maar Naïque Barbier is een vechter. Zich uitleven doet ze in boeken of in het atelier waar ze potten bakt. Leven doet ze volgens het wabi-sabiprincipe.

“Ik heb samen met mijn papa de kledingwinkel La Freake Style in Ieper opgericht. Na enkele jaren hebben we een tweede vestiging geopend in Oostende. Ik amuseerde mij er geweldig, maar na enkele jaren besefte ik dat ik daarvoor misschien wel te jong was. Ik zocht iets waarbij ik een verschil kon maken, maar ik moet eerlijk zijn: de job van politie-inspecteur is zeker niet te onderschatten. We hebben heel vaak ons imago en een stroeve wetgeving tegen, maar ik doe mijn werk graag en ik ga er ook altijd voor.”

“Ik ben altijd al een grote fan geweest van potjes en prullaria in keramiek. Ik zocht een creatieve uitlaatklep waarbij ik mijn handen vuil kon maken en dicht bij de natuur stond. Ik kwam uit bij pottenbakken, een ambacht dat mij altijd al intrigeerde. Er zijn dagen waarop het draaien niet lukt en andere waarop ik alles rondom mij heen kan vergeten. Echt, ik kan er mij enorm in verliezen. Sinds kort ben ik zelfstandige in bijberoep. Na een tijdje stilgelegen te hebben, heb ik het pottenbakken weer opgepikt en ga ik er volledig voor. Ik voel dat ik er een eigen identiteit en stijl heb gevonden.”

“Ik leef alsmaar meer volgens het wabi-sabiprincipe, de Japanse filosofie die je doet aanvaarden dat niets af is en perfectie niet bestaat. Dat vind je ook terug in mijn werk. En dat slaat aan. Meedoen aan de beurs A Sunday Moment in Oostende leverde me veel contacten op. Ik werk ook alsmaar vaker samen met horecazaken en er staan al enkele leuke projectjes op stapel. Zo ga ik ook samenwerken met mijn goede vriendin Delphine Steelandt aan haar tweede boek. Ik heb geen idee waar dat alles naartoe leidt, maar ik weet wel dat ik dit nog zolang mogelijk wil doen.”

“Mijn zoon Amaat is mijn alles. Hij werd genoemd naar mijn grootvader. Iedereen noemde hem Aimé, maar op zijn identiteitskaart stond Amaat, een oerklassieke Vlaamse naam die ‘de geliefde’ betekent in het Latijn. Ik heb die ook laten vereeuwigen op mijn arm. Ik heb een zwak voor tattoos. Tekeningen als eerbetoon aan mensen van wie ik hou en wijsheden die mij inspireren. Laatst heb ik een tattoo speciaal voor mijn zoon laten zetten. De lotusbloem op mijn arm is een verwijzing naar hoe ik opengebloeid ben de laatste jaren.”

“Sinds een paar jaar heb ik ook mijn diploma als lifecoach en ik geloof nog altijd dat ik een verschil kan maken. Ik haal veel inspiratie uit boeken. Ik kan geen boekenwinkel voorbijlopen, zonder dat ik een boek meeheb.”

“Ik kan perfect leven met drukte, maar zoek ook alsmaar meer de stilte op, in kleine en eenvoudige zaken. In een natuurwandeling, een fijne citytrip of een gezellige bed & breakfast. Er is niets fijner dan eens een stad als Gent of Antwerpen te bezoeken en daarna in een B&B te slapen. Of een dagje wellness, met vriendinnen of zelfs alleen. Momenteel woon ik weer thuis, maar eind dit jaar verhuis ik naar mijn eigen stekje, ook in Keiem. Ik heb al op verschillende plaatsen gewoond, maar er kunnen er maar weinig tippen aan de rust die je hier vindt. Mijn ultieme droom? Een kleine koffiebar, waar je lekkere zelfgemaakte taarten en gebak vindt. Alles klaargemaakt met goeie boter, om nog eens echt te zondigen. Dat durf ik ook wel eens te doen.” (lacht)