Nomen est omen. Het stond dus in de sterren geschreven dat Leonard Temmerman timmerman zou worden. Een professionele carrière zat er evenwel niet in, maar in zijn vrije tijd neemt hij graag de schaaf en beitel ter hand. Zijn masterpiece is een zelfgebouwde kano, waarmee hij dikwijls de wijde natuur intrekt. Al haalt hij minstens even graag zijn oldtimer van stal.
“In het VTI van Veurne koos ik voor houttechnieken, in de voetsporen van mijn oudere broer. Hout is een zachte, natuurlijke materie die zich makkelijk laat bewerken, maar tegelijk heel uitdagend kan zijn. Ik wou het liefst met massief hout aan de slag gaan, niet met plaatmateriaal. Toen ik afstudeerde, werd me echter duidelijk dat daar geen toekomst in zit. Tijdens mijn zoektocht naar een eerste job kwam ik bij glashandel Dochy terecht, waar ik nu nog altijd mijn brood verdien. Ik meet op, snij het glas en doe de plaatsingen.”
“Enkele jaren geleden volgde ik een cursus glas in lood. Niet om grof geld mee te verdienen, wel puur uit passie voor oude ambachten. Mijn houtschaaf hing ik uit plaatsgebrek een tijdje aan de haak, maar toen ik een stuk van een hangar kon gebruiken als atelier, pikte ik ook die oude liefde weer op. Ons huis staat ondertussen vol met beeldjes van houtrestjes, maar vorig jaar waagde ik me aan een kano uit cederhout, es en olm, compleet met peddels en zitjes. Daar ben ik wel enkele maanden zoet mee geweest, ja.”
“Het bouwplan voor die kano haalde ik uit een boek, maar ik zoek ook dikwijls naar nieuwe ideeën op Pinterest of Facebook. Dan vertrek ik van een blok hout en daag ik mezelf uit om tot het eindresultaat te komen. Boeken moet ik sowieso kopen, nieuw of tweedehands. Ik ben een trage lezer en hang maar zelden een hele avond in de zetel. De uitleentermijn van de bibliotheek is dus veel te kort voor mij. Ik lees dikwijls over andere geloven en culturen, en de geschiedenis daarvan. Daar wil ik graag meer over weten, zolang het maar vrijblijvend is.”
“Ook over de natuur wil ik graag bijleren. Ik ga dikwijls wandelen in het bos en dan wil ik weten van welke vogel dat geroep kwam, of welke paddenstoelen eetbaar zijn. Om echt van de rust te kunnen genieten, kom ik dan liefst niet te veel mensen tegen op mijn pad. Daarom ging ik al enkele keren op reis naar Schotland, zelfs helemaal in mijn eentje. Ik ben geen eenzaat, maar als ik iets om handen heb, kan ik mij wel urenlang afzonderen. Die snoezige huisdieren zijn er vooral om mijn vriendin gezelschap te houden. Ze zijn tam. Als we thuis zijn, kunnen we ze hier vrij laten rondlopen.”
“Ik heb een brede muzieksmaak; in mijn vinylverzameling vind je zowel rock, jazz als reggae. De rode draad is dat het vrijwel allemaal oude platen zijn, dikwijls uit de seventies. Ook op de radio luister ik maar zelden naar hedendaagse muziek. Vroeger was alles beter, toch? Dat vind ik in ieder geval ook van architectuur. Ik kan mij echt opwinden over de hedendaagse bouwwoede. Het is doodzonde wanneer er weer eens een mooi, historisch pand plaats moet maken voor een modern appartementsblok.”
“Die hang naar het oude zie je ook in mijn garage. De eerste auto die ik kocht, is een oldtimer BMW uit hetzelfde bouwjaar als mijn geboortejaar, 1990. Ik heb hem laten herspuiten, maar ik heb er ook zelf veel aan gesleuteld, zodat hij nu in goeie staat is. Ik wil met die wagen blijven rijden tot ik gepensioneerd ben. Dan kan ik zeggen dat hij even oud is als ik. Allez, dat kan ik nu natuurlijk ook al, maar je begrijpt wel wat ik bedoel… Het liefst van al wil ik dat die wagen mij overleeft.”
Wie is Leonard Temmerman?
Leonard Temmerman (28) groeide samen met zijn broer en twee zussen op in Veurne. Hij is de derde in de rij.
Op vandaag woont hij nog altijd in de Boetestad, samen met zijn vriendin Shawnee (24) en de tamme konijnen Oreo en Toulouse. Hij werkt al bijna tien jaar bij de Veurnse glashandel Dochy.
Zijn vrije tijd brengt Leonard graag door in de natuur of in zijn werkatelier. Hij is gefascineerd door al wat oud is.
Mijn Leven
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier