Donderdag 1 april is opnieuw een hoogdag voor grappenmakers. Die dag mogen ze hun medemens ongestraft op de korrel nemen. Want er mag al eens gelachen worden. Meer zelfs: er móét gelachen worden. Want onderzoek wijst erop dat onze gezondheid wel degelijk baat heeft bij regelmatig lachen. En daar is nood aan: naast verdriet is stress vandaag de grootste dooddoener van onze lach.
Naar het belang van lachen wordt al decennialang ernstigonderzoek verricht. De wetenschap die zich hier op toespitst wordt ‘gelotologie’ genoemd, naar het Griekse woord voor lachen, ‘gelos’. Een van de grondleggers ervan, William F. Fry, onderzoeker aan de universiteit van Stanford, nam begin van de jaren zestig al bloedmonsters van zichzelf terwijl hij naar komische films keek. Hij ontdekte dat lachen de activiteit vergroot van bepaalde cellen van het immuunsysteem, die ziektekiemen opruimen. Bovendien bleek lachen een positieve invloed op de bloedsomloop te hebben.
Maar zeker ook op mentaal vlak heeft lachen effect: het vermindert stress, depressie, bezorgdheid en slapeloosheid. Humor helpt bovendien te relativeren, door te lachen lijken ‘grote’ problemen vaak een stukjekleiner.
Daar moet jij eens om lachen? Het blijkt nochtans geen onzin te zijn. Tijdens het lachen produceren de hersenen het ‘gelukshormoon’ endorfine, een ont spannende en pijnstillende stof. Daarnaast vermindertlachen de aanmaak van cortisol of het zogenaamde ‘stresshormoon’. En last but not least: lachen maakt je gewoon een stuk aantrekkelijker. Een glimlach is leukerom naar te kijken dan een nors gezicht.
Nood aan een lach
Lachen is gezond, weet ook de Koekelaarse stresscoach Hilde Terryn. Zij verloor haar goedlachse zelf rond haar dertigste, na enkele tegenslagen, en werd daar op een bepaald moment door haar zus op gewezen.Een confrontatie die haar ertoe aanzette om opnieuw op zoek te gaan naar meer positiviteit. Een artikel waarin werd beschreven hoe een lachanimator een volle festivalweide aan het lachen kreeg, maakte haar nieuwsgierig. Ze volgde in 2010 zelf een opleiding tot lachcoach, nadien studeerde ze ook psychotherapie. “Met lachsessies kun je geen ernstige ziekten behandelen,laat daar geen misverstand over bestaan”, benadrukt ze. “Maar bewust een lach opwekken, in verschillendevormen, heeft wel degelijk een therapeutisch effect: het verlicht lichamelijke of emotionele pijn of stress, we voelen er ons beter door en staan daardoor positiever in het leven.”
Als je echt voluit lacht, denk je nergens aan. Dat werkt bevrijdend
En daar is nood aan in een maatschappij die stijf staat van de stress. “Vroeger gingen mensen na het werk even buiten zitten, ze praatten met voorbijgangers, vertelden een mop, haalden een grap uit… Er werd geláchen. Maar vandaag hollen we de hele dag door overal achteraan: werk, school, sportclub… We zijn constant bereikbaar en willen overal van op de hoogteblijven via allerlei technologie, en dat maakt dat echt contact én lachen deels verloren gaan.”
Lachen op bevel?
Lachen kan dus wel wat aanmoediging gebruiken in onze maatschappij, al helemaal in deze tijd. Een lach opwekken kan met een lachsessie. Die begint met opwarmingsoefeningen – spelletjes, muziek, beweging…– en wordt geleidelijk aan opgebouwd naar oefeningendie uitmonden in spontaan gelach. In het ideale scenario eindigt Hilde een lachsessie met een lachmeditatie: een kwartier lang non-stop lachen, zonder reden. “Belangrijk daarbij is dat mensen tijdens de opbouw naar zo’n lachuitbarsting stoppen met nadenken.Denken en lachen gaan niet samen. Ga maar na bij jezelf: als je echt voluit lacht, denk je nergens aan. En omgekeerd: als je toch weer gaat nadenken, hou je op met lachen. Dat maakt ook het verschil met andere vormen van mediteren waarbij het veel moeilijker is om je gedachten volledig uit te schakelen. Lachen zorgt in die zin voor een bevrijdend effect.”
Hilde organiseert de sessies ook voor bedrijven en verenigingen en is zich bewust van de reserves tegenover ‘bewust lachen’. “Ik raad de organisatoren aan om vooraf niet te zeggen dat het om een lachsessie gaat, want dat roept vaak scepsis op. Maar als mensen er onbevangen aan beginnen, gaan ze doorgaans mee in het idee en komen ze me nadien vertellen hoeveel deugd het hen deed om nog eens zo goed gelachen te hebben.”
“Samen lachen roept ook een gevoel van verbondenheid op. In die zin blijkt dit ook een interessante vorm van teambuilding te zijn”, besluit ze. “Het gebeurt in een besloten ruimte, zodat mensen niet het gevoel krijgen ‘bekeken’ te worden. Want dat werkt opnieuw contraproductief. Maar eens alle barrières opgeheven worden en iedereen lacht, ontstaat een groot gevoel van samenhorigheid.”
www.lachatelier.be
