Kelly Steenlandt: “Mijn creatieve ei kan ik kwijt in mijn foto’s”

“Als jonge tiener leefde ik mij al uit met een klein fototoestelletje. Eerst op schoolreis en later volgde ik het wielrennen door mijn lens. In de zomer gingen we thuis vaak op reis naar de Alpen of de Pyreneeën en dan stond de passage van de Tour altijd op ons programma. Ik was een hele grote fan van Jan Ullrich. Ik nam dan ook heel wat foto’s van wedstrijden en renners. Vooral op automatische stand, moet ik toegeven, want ik wilde zien wat zo’n toestel eigenlijk allemaal kon.”

“Met het geld van mijn eerste vakantiejob kocht ik een eerste spiegelreflexcamera en ik bleef sindsdien maar investeren in gerief. Ik denk dat de helft van mijn eerste loon naar materiaal is gegaan, zoals een goeie lens. Omdat er weinig aanbod was op het vlak van opleidingen, was ik min of meer genoodzaakt om een beroepsopleiding te volgen, alhoewel ik niet echt de intentie had om er mijn beroep van te maken. Ik merkte wel een zekere evolutie in mijn foto’s en kreeg ook alsmaar meer vragen. Ik heb lang getwijfeld, maar eind 2014 ben ik begonnen in bijberoep.”

“Dat eerste jaar was een zot jaar. Iemand die ik had leren kennen door haar webshop trouwde in het Griekse Santorini, maar vond daar geen geschikte huwelijksfotograaf, dus vroeg ze of ik niet mee wou. Voor een ander project heb ik 48 uur lang Stephanie Duval gevolgd in Genève. Ik leerde haar kennen door mijn blog. In 2000 blogden we allebei. Mijn Engelstalige blog was een knipoog naar The Goo Goo Dolls, de muziekgroep waar ik grote fan van was. Een paar jaar geleden ben ik in het Nederlands beginnen te bloggen en heb ik ook mijn naam gekoppeld aan mijn blog. Van jongs af aan ben ik altijd creatief geweest: ik volgde tekenschool en knutsel en teken nog altijd heel graag. Mijn creatieve ei kan ik ook kwijt in mijn foto’s.”

“Mijn kijk op het leven is veel veranderd sinds de komst van onze dochter. Ik werk sinds een tijdje vier vijfde, waardoor ik tijdens de week al zeker één dag thuis ben bij haar. Dat vind ik wel belangrijk, want tussen maart en september word ik veel voor foto’s gevraagd en is het dus ook druk in het weekend. Over het algemeen probeer ik van mijn weekends echte familiemomenten te maken.”

“Onze konijnen Charlie en Lily zijn zowat onze eerste kindjes, alleen klikt het niet altijd met Emma. Mijn vader had als kind ook altijd konijnen. Hij heeft er ooit nog een schommeltje voor gemaakt en op vandaag speelt hij nog heel graag oppas. Ze krijgen veel vrijheid en als de lakens ververst worden, mogen ze ook altijd even op bed. Dat vinden ze geweldig.”

“Mijn blog opent heel wat deuren. Hij leverde ook al oprechte vriendschappen op, maar evengoed klanten en kansen. Zo werkte ik al mee aan het boek Framilyen De Koers is een Vrouw. Fotoreeksen van het publiek langs het parcours van Parijs-Roubaix staan nog op mijn verlanglijstje, maar ik raakte ook gefascineerd door de brievenbussen in het Joshua Tree National Park in de VS. Sowieso geeft reizen mij heel wat inspiratie. Ik kan er ook echt van genieten als ik foto’s opnieuw bekijk.”