Zoetie. Dat bordje hangt boven de voordeur van de woning van Katrien Vandenberghe en Thomas Vander Brugghen in Koksijde. Katrien werkt voor de dienst Toerisme van Koksijde, maar daarnaast houdt ze er een bruisend leven op na, volledig in het teken van Thomas, OTO Het Bedrijf, Belladonna en reizen, reizen en nog eens reizen.
“Heel onze woning, ons leven ademt reizen uit. Al onze vakantie sparen we op om op reis te gaan. Dat is echt het liefste wat we doen. We zijn in 2000 getrouwd en gaan gemiddeld toch drie keer per jaar op reis. Dit jaar beperken we ons tot twee reizen. Nog dit voorjaar trekken we naar Namibië, in oktober gaan we naar Iran. Ik ben degene die alles minutieus voorbereidt, Thomas regelt de vluchten, visa…”
“Ik ben een autist op het vlak van reisvoorbereiding. Ik wil niets missen, schrijf alles op, maak een reisscenario per dag, per uur bijna. Ik zou het niet kunnen verdragen om achteraf te moeten vaststellen dat we iets moois gemist hebben, terwijl we er op amper twee kilometer vandaan zaten.
Maar zo autistisch ik op voorhand ben, zo flexibel ben ik op reis zelf. Dan kan ik een bocht van 180 graden maken. Op reis maken we – eigenlijk vooral Thomas -heel veel foto’s. Als we thuis zijn, maken we daar een fotoalbum van, dat ik dan heel geregeld nog eens uit de kast haal (wijst naar een glazen boekenkast in de woonkamer, red.). Dit is onze reisbibliotheek. Trouwens, nagenoeg alles in ons huis heeft wel een verhaal dat aan een of andere reis gelinkt kan worden.”
“Wij zijn 17 jaar getrouwd. Wij hebben er bewust voor gekozen om geen kinderen te hebben. Dat houdt meteen in dat je je leven op een andere manier moet invullen. Wij kiezen voor onze reizen, en de vele verenigingen waarvoor we ons engageren.”
West-Vlamingen vertellen over hun leven, werk en passies
“Tv-kijken zegt mij niets, we hebben niet eens een tv. Het enige nieuws dat ik hoor, is ‘s morgens als de wekkerradio afloopt. Voor de rest lig ik niet wakker van wat er dagelijks in de wereld gebeurt. Ik blijf liever onwetend. Klinkt misschien naïef. Dat betekent zeker niet dat ik wereldvreemd ben. Zo zijn we een paar keer meegereden om een vrachtwagen met hulpgoederen tot bij de vluchtelingen in Calais te brengen. Zoiets raakt ons op menselijk vlak. Met het dameskoor Belladonna gingen we onlangs nog in de Brugse gevangenis zingen. Die relativerende houding hebben we ons door onze vele reizen aangemeten. Je ziet zoveel, vaak ook veel miserie. Je kan de wereld niet redden, maar als je een mens met een knuffel of de aankoop van een zakje thee gelukkig kan maken, voelt het bij ons goed.”
“Thomas en ik hebben een rijk sociaal en cultureel leven. Al heel lang ben ik betrokken bij OTO Het Bedrijf in Oostduinkerke. Daarvoor doe ik de programmatie en speel ik elk jaar mee in onze eigen productie. En dan is er ook nog Belladonna. Wij profileren ons als een koor met een repertoire van krachtige liederen met een boodschap van verdraagzaamheid, vrede en protest.“
“Thomas en ik werken allebei voltijds, vaak tijdens de weekends en in de vakantieperiodes. We zijn alle twee heel actief. Als we op reis zijn, hebben we natuurlijk tijd voor mekaar, maar onszelf eens verwennen, doen we door op een doordeweekse dag een saunaatje mee te pikken of eens lekker te gaan eten. Absoluut niet gaan shoppen! In Nepal heb ik eens hele mooie jurkjes gezien. Ik kocht er een rugzak vol en draag die nog altijd.”
Mijn Leven
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier