Isolde Marcus: “Ik ben een echte verzamelaar”

Eind augustus vorig jaar kochten Isolde Marcus en haar vriendin Karla Desmet uit Lichtervelde een klein, idyllisch huisje in het landelijke Beauvoorde. Rust, stilte, de natuur… Dat zochten en vonden de dames, die alle twee leerkracht plastische opvoeding en al 23 jaar een koppel zijn. Naast haar job leeft Isolde zich helemaal uit in haar kunst.

“In Lichtervelde wonen we langs een drukke weg. Karla geeft les in Brugge, ik in Kortemark. Lichtervelde is een goede uitvalsbasis, maar het geraas van voorbijrijdende wagens is er altijd. We wonen in Karla’s ouderlijke huis. Voor haar en haar familie is het meer dan zomaar een huis. We willen er ook niet weg en aangezien ik van alles en nog wat verzamel, heb ik daar de plaats om al mijn spullen te stouwen. Als leerkracht PO heb ik nogal wat materiaal vandoen, maar ook voor mijn persoonlijke kunstwerkjes.”

“Wat voor een ander afgedaan heeft, kan interessant zijn voor mij”

“Ik ben een verzamelaar, ja. Ik ga heel graag naar rommelmarkten, tweedehandszaken en kringwinkels en niet zelden kan ik daar zaken voor een prikje op de kop tikken, waarvan ik denk dat ik ze ooit wel ergens voor zal kunnen gebruiken. Om maar een voorbeeld te geven, ik kocht ooit eens een heel pak muismatjes voor tien cent het stuk. In plaats van leerlingen een gewone tekening te laten maken, liet ik hen die verwerken op een muismat. Of een lot zonnebrillen om brilmaskers mee te maken. Wat voor een ander afgedaan heeft, kan interessant zijn voor mij.”

Geen internet

“Voldoende ruimte om alles te stockeren, hebben we niet in ons huisje in Beauvoorde. We hebben hier zelfs geen internet, maar dat vinden we niet erg. We proberen om de twee weken tijdens het weekend naar hier te komen, echt voor de rust, om op adem te komen, ons hoofd leeg te maken en ons te focussen op totaal andere dingen dan het lesgeven.”

“De natuur, de stilte, het uitzicht… dat alles werkt zo rustgevend en is tegelijk inspirerend. Ik zag hier een tijdje geleden een boer zijn land bewerken. Ik heb daar uren naar gekeken, en toen hij klaar was, bleef ik maar kijken. Dat zicht op de mooie vlakke aarde, in combinatie met de blauwe lucht, gewoon in onze achtertuin… Ik word daar filosofisch en rustig van. En het werkt ook inspirerend. Ik heb hier mijn klein cocoonhoekje, waar ik uren bezig kan zijn. Hierin verlies ik mijzelf en tegelijk komen de ideeën.”

Gewoon rondkijken

“Al 23 jaar zijn we een koppel. We leerden elkaar op school in Brugge kennen. Met mijn geaardheid heb ik eigenlijk nooit echt grote problemen gehad. We hebben onze relatie ook nooit willen verbergen, maar zijn er allebei discreet mee omgegaan. Intussen is de maatschappelijke tolerantie wel veranderd. Trouwens, ik ben daar nooit beschaamd voor geweest. Je kiest er niet voor of je op een vrouw verliefd wordt. Het gebeurt en geloof me, ook voor mezelf was het besef rond mijn geaardheid heel confronterend, maar tegelijk ook een opluchting. Ik wist precies veel beter wie ik was. Dat verruimde mijn visie op mezelf, op het leven en op mijn kunst.”

“als ik moeder was geweest, had ik nooit in die mate mijn creatieve ding kunnen doen”

“Karla en ik zijn heel gelukkig. Toch houdt de vraag wat er later met ons zal gebeuren, mij wel bezig. We hebben aan kinderen gedacht, maar als ik moeder was geweest, had ik nooit in die mate mijn creatieve ding kunnen doen.”

“Toch merk ik dat ik precies op een keerpunt in mijn leven zit. Vroeger ging ik vaker tentoonstellingen bezoeken, ver en dichtbij. De laatste tijd heb ik daar minder behoefte aan. Ik merk dat je zoveel levensvreugde, geluk, inspiratie kan opdoen, door gewoon te kijken naar wat er rond je gebeurt. Zoals naar die boer, die ploegde. Land art zag ik daarin. Misschien moet ik in die richting nog eens iets doen.”