Goede voornemens

De een vloog uit naar Antwerpen, de ander woont nog altijd in Kortrijk. De West-Vlaamse stad waar zowel Leen Dendievel als Stephanie Coorevits geboren werden. Beiden delen ze een liefde voor schrijven en het goede leven. Elk om beurt geven ze een inkijk in hun week. Deze week Stephanie Coorevits (36), auteur, psychologe en televisiemaakster.

Januari is, zoals de traditie dat voorschrijft, de maand van de goede voornemens. Zich niet houden aan die goede voornemens is dan weer een traditie van februari. Hoewel: voornemens volhouden zou in principe in 2021 iets makkelijker moeten gaan dan andere jaren.

Zie je, het is een wijdverspreide misvatting dat voornemens gaan over zelfverbetering. In werkelijkheid gaan ze over iets anders namelijk: gelukkiger worden. Je wil meer sporten omdat je je gelukkiger wil voelen met hoe je eruitziet. Je wil stoppen met roken omdat je niet langer paniekerig ‘hoest + longkanker + symptomen’ wil googelen telkens je keel een beetje prikt. En je wil minder drinken omdat je een kwade dronk hebt en je jezelf niet kan veroorloven nog meer vrienden te verliezen (voor één keer geen voorbeeld uit mijn Archief Van Persoonlijke Gebreken. Ik ben zoals mijn papa dat noemt ‘doorzopen’ en word daardoor niet snel zat (#MisplaatsteTrots). Neen, voornemens gaan niet over zelfverbetering.

Voor één keer ben ik voorzichtig optimistisch over een nieuw jaar

Elk voornemen is eerder een wens dat het komende jaar beter zal worden dan het vorige. Wat ons bij de reden brengt waarom het zo makkelijk zal zijn om je dit jaar aan je voornemens te houden: veel shittier kan het allemaal toch niet meer worden. Daarom maak ik ook geen voornemens (Oké, ook wel een beetje omdat er sowieso niets van overschiet tegen de lente en ik geen reden nodig heb om me slecht te voelen over mezelf. Zelfhaat kregen we allemaal gratis mee met onze katholieke, West-Vlaamse opvoeding). Neen, voor één keer ben ik voorzichtig optimistisch over een nieuw jaar. Goed, festivals zullen er waarschijnlijk nog niet inzitten deze zomer maar tegen de lente kunnen we hopelijk wel weer eens een terrasje doen met vrienden? Misschien kunnen we dan onmiddellijk ook die hele Assepoester-vibe opheffen en zullen we iets langer dan middernacht buiten mogen spelen? En dat restaurantbezoek kan nu toch echt niet zo heel lang meer op zich laten wachten? Dus, 2021: kom maar op. Ik denk dat we allemaal klaar zijn om (veel) gelukkiger te worden.