Fran Vanseveren: “Leven op het ritme van de schoolbel is niets voor mij”

Fran Vanseveren heeft meer dan ooit de smaak van naaienen boeken maken te pakken. Na ‘Ja, lap. Naaien met restjes stof’ is er nu ‘I love sweaters’. De jonge mama van drie kinderen kan er haar creatief ei heel goed in kwijt.

“Ja, ik was als kind al een bezige knutselaar. Uren kon ik op mijn kamertje zitten om werkjes te maken met papiertjes, wc-rolletjes, stofjes en afgedankte spulletjes. Ik volgde ook tien jaar les aan de kunstacademie, wat voor mij uren waren waar ik heel erg naar uitkeek. Mijn mama leerde me naaien met een oude naaimachine van haar oma. Als 16-jarige ontwierp ik al pennenzakjes, broeken, teddyberen… Toen ik kinderen kreeg, begon ik babykleertjes te naaien. Ik merkte dat mijn naaitechnieken voor verbetering vatbaar waren en volgde enkele (naai)cursussen. Leren naaien doe je met vallen en opstaan.”

“Ik droomde er als kind van om actrice te worden, maar toen ik niet slaagde voor mijn toelatingsexamen, moest ik een andere studierichting kiezen en dat werd regentaat. Al vlug ontdekte ik dat lesgeven niet mijn ding was. Dat schoolse systeem leek me ook te strak, leven op het ritme van de schoolbel is niets voor mij. Ik hou van vrijheid. Mijn creativiteit komt het best tot haar recht in een vrije, motiverende omgeving. Zoals bij de VRT, waar ik onder andere scenario’sschrijf voor de afleveringen van Ketnet Musical. Daar draait alles ook rond creativiteit. Spelen met woorden, spelen met ideeën.”

“Of het nu gaat om de kleuren, de ontwerpen of de gebruikte stoffen, ik hou van de creatie, van dat proces: van idee tot uitwerking. Van dat stofje op de naaimachine tot het moment waarop een van onze kinderen dat jurkje, dat broekje of die sweater aantrekt. Ik jeun mij ongelooflijk in wat ik doe. Ik heb wel al eens overwogen om bijvoorbeeld met een eigen kledinglijn of wat dan ook te beginnen. Ik ben echter geen commerçant. Ik ben blij dat mijn twee boeken door Lannoo worden uitgegeven. Een grote uitgeverij, met een sterke promotiemachine. Nee, ik ben daarvoor niet in de wieg gelegd. Ik zit het liefst aan mijn ontwerptafel of aan mijn naaimachine. Dat is mijn ding. De rest is nodig, maar is meer voor anderen weggelegd. Ik signeerde wel op de Boekenbeurs. Ik hou nochtans van die sfeer, maar toch moet ik mezelf een beetje oppeppen voor zo’n campagne of een interview.”

“Draagbaar, laagdrempelig, gemakkelijk: ik wil zoveel mogelijk mensen bereiken. Wie het naaien een klein beetje onder de knie heeft, kan met mijn boeken dadelijk aan het werk. Het leukste is als de kinderen meegaan om een stofje te kiezen en ik hen dan later in zo’n zelfgemaakt kledingstuk zie rondhuppelen. Er is uiteraard heel wat op de markt, maar toch vind je niet altijd wat je zoekt. Dan kan het tof zijn om zelf aan de slag te gaan. In mijn nieuwste boek I love sweaters vindt iedereen zijn gading. Ik maak de patronen, de tekeningen en de teksten zelf. Daar kruipt inderdaad heel wat werk in. Ik heb het geluk dat ik tijdens drukke periodes bij de VRT recup kan opsparen, zodat ik mij daarna enkele maanden voltijds op mijn boeken kan focussen.”

“Het is ook leuk om met creatieve mensen als fotografe Nathalie Dolmans en lay-outster Leen Depooter te werken. Uitgeverij Lannoo heeft me al gevraagd wat het volgende boek wordt. Dat weet ik nu nog niet. Daar moet ik nog even over nadenken. Ik vind het fijn dat de boeken een succes zijn. Het kan nu alleen maar verder groeien, zonder het gezin uit het oog te verliezen. Af en toe neem ik wat rust om mijn creativiteit weer te voeden. Wat afstand nemen om dan weer voluit geconcentreerd te zijn. Even zen en er dan weer tegenaan.”