Florence Dewachter

Zes jaar lang al is Florence Dewachter het gezicht en de ziel van ‘t Zoetebekje, een snoepwinkeltje uit grootmoeders tijd annex bistro langs de IJzer in Stuivekenskerke. Daar lijkt de tijd even te hebben stilgestaan. Nostalgie, een vlotte babbel, gezelligheid en zoetigheid, daar is het Florence om te doen.

“Vroeger woonden we in Westkerke. We hadden daar een huis gekocht en ik was huisvrouw. Ik zorgde voor mijn zoon Seppe. Creatief als ik ben, heb ik daar toen ook het volledige interieur zelf aangepakt. Ik droomde er wel al langer van om iets zelfstandigs te doen. Tot we toevallig hier voorbijkwamen. Het huisje stond te koop. Ik zag het al helemaal voor me. Ik zou er een ouderwets snoepwinkeltje in onderbrengen en op woensdag en tijdens het weekend zelf taarten bakken en die bij een kopje koffie of thee aanbieden. Het concept sloeg aan, en dat doet het nog altijd. Het is hier soms heel druk, gezellig druk, en dat is wat ik wil.”

“Sociaal contact is heel belangrijk voor mij. Ik moet met de mensen kunnen praten, een babbeltje slaan over het weer, over mijn winkeltje, over de fietstocht die ze maken… Er komen hier heel veel fietstoeristen voorbij. Buiten staat een grote tuinbank. De mensen zijn zo verplicht om aan te schuiven en dus ook met elkaar te babbelen. Zo heb ik het graag. En ik wil ook een praatje maken met mijn klanten. Dan moet mijn man Pascal het achter de toog maar even overnemen. Ook binnen wil ik diezelfde sfeer en gezelligheid creëren. Onlangs kochten we een lange tafel, waaraan de klanten samen kunnen zitten. Dat nodigt uit tot socializen.”

“We zouden nog kunnen uitbreiden, maar dat wil ik niet. Het enige wat ik uitbreid, is mijn aanbod. Ik drink zelf ook graag een biertje. Momenteel heb ik een aanbod van 82 soorten bier. Nooit allemaal tegelijk maar, net als met de taarten, is het iedere dag of week anders. En op is op! Om toch een beetje met kennis van zaken mijn pintjes te kunnen serveren, volgde ik een workshop bierkennis. Ik presenteer daar een passend zelfgemaakt koekje bij, of een cuberdon, of een stuk taart. Het bittere van bier matcht met zoet.”

“Het interieur is gaandeweg gegroeid. Ik knap kleine meubeltjes op, dat is een hobby van mij. Voorts krijg ik vaak brocantespulletjes van klanten. Ik heb al zo veel dat ik mijn interieur af en toe wel eens kan veranderen. En ja, het stof doe ik hier zelf af. Een hele klus, maar ik geniet van alles wat hier staat. Mijn ‘smoefelboetiekje’, dat ben ikzelf. Tegenwoordig maken mensen ook selfies van hun bezoekje hier. Ik ben van plan om die in de toiletten op te hangen. Die collectie moet nog groeien.”

“Basiel, onze mopshond van anderhalf jaar, maakt deel uit van het decor. Zijn bench staat bij de toonbank. Basiel is heel sociaal, gaat aan iedereen snuffelen. Hij houdt van handtassen en zou er alles uithalen. De dames zijn gewaarschuwd! Vroeger was er Betsy, maar zij is gestorven. Betsy hadden we geadopteerd van een dame die ziek was en die na haar dood een warme thuis voor haar hondje wou. Basiel komt goed overeen met onze poes Blackie. Toen we hier kwamen, hebben we haar in een kartonnen doos gevonden. We hebben haar te eten gegeven en ze is gebleven.”

“Van een goed boek van Herman Brusselmans of de muziek van Guido Belcanto kan ik echt genieten. Naast lopen, wandelen en fietsen kom ik daarvan tot rust. Waarom Brusselmans of Belcanto? Die zijn speciaal, niet echt bepaald mooie mannen, maar met een hoek af. Net als bij mij zeker?”