Elisabeth De Langhe: “Ik was constant op zoek naar wat ik écht wilde”

In onze rubriek ‘Mijn Leven’ vertellen West-Vlamingen over hun leven, werk en passies. Elisabeth De Langhe noemt zichzelf een zoeker, haar hele leven al. Maar stilaan heeft ze haar weg gevonden: “Ik heb het gevoel dat alles waar ik mee bezig ben, op zijn plaats valt. En dat geeft me de rust waarnaar ik altijd al op zoek was.”

“Ik hou van ruimte. Vroeger droomde ik van mijn eigen boerderij op het platteland. Dat is het niet geworden, maar ik heb een beetje mijn eigen boerderij gecreëerd op de plaats waar we nu al acht jaar wonen. Met een grote moestuin – we hoeven ‘s zomers zelfs geen groenten te kopen – en ruimte voor onze dieren; twee geitjes, konijnen en kippen. De kinderen hebben elk hun taakjes om de dieren te verzorgen, we geven hen het groente- en fruitafval en oud brood te eten… Ik geniet ervan om de natuur vlak bij ons te voelen, en daar zo bewust mogelijk mee om te gaan.”

“Sinds vier jaar beoefen ik yoga. Ik vind er de kracht in om me fysiek en geestelijk verder te ontwikkelen. Ik werkte aanvankelijk voor een cosmeticabedrijf, later baatte ik een wafel- en ijszaak uit op de Zeedijk. Na de geboorte van onze tweede zoon besloot ik thuis te blijven, maar ik volgde toch nog een opleiding herborist, daarna een kunstopleiding en nu een yogaopleiding. Ik was constant op zoek naar wat ik écht wilde. Yoga heeft me geholpen om concrete gedachten te vormen en scheppend actief te zijn.”

“Ik tekende al als tiener, maar dat geraakte in de loop der jaren op de achtergrond. Enkele jaren geleden nam ik de draad weer op. En nu schilder ik veel, maar niet vrijblijvend. Ik wil in mijn werk een gedachte overbrengen. Op dit schilderij is dat mijn fascinatie voor bomen als uitingen van levenskracht. Daarom ook heb ik er verschillende geplant: een kersenboom, pruimelaar, appelboom, hazelaar, kastanjeboom… Ze voorzien ons van eten en zijn prachtig om te zien. In de lente maak ik elke week een toertje langs onze bomen, gewoon om te kijken naar hoe ze ontluiken en in bloei komen.”

“Ik post om de twee dagen iets nieuws op mijn blog. Dat kan een nieuwe tekening zijn, maar ook receptjes. Enkele jaren geleden kampte ik met gezondheidsproblemen en sindsdien moet ik sommige voedingsmiddelen vermijden. Daardoor ben ik gezonder beginnen te koken. En dat kan wel degelijk op een lekkere en leuke manier. Gisteren heb ik hamsterkoekjes – met hazelnootjes, zonnebloem- en pompoenpitten… – gemaakt: goedgekeurd door onze hamster én kinderen. En binnenkort post ik mijn recept voor de wafels die ik destijds maakte in mijn zaak, en die gegeerd waren. Goede dingen hou je niet voor jezelf alleen toch?”

“Ik heb er nu even geen geschreven, maar op mijn blog vind je ook heel wat kinderverhaaltjes terug. Ik heb veel fantasie. Ik sta soms ‘s morgens op met al een idee voor een verhaaltje in mijn hoofd. Ik vind het dan fijn om dat uit te werken. Eigenlijk is het een stille droom om die verhalen ooit in een boek uit te geven. Maar dan zou ik graag iemand vinden die mijn verhaaltjes kan illustreren, want dat is een techniek apart.”

“Ik lees ook erg graag boeken, vooral boeken over geestelijk groeien. Onder meer de boeken van Eckhart Tolle en Heinz Grill boeien me erg. Al ben ik ook fan van romannetjes die zich afspelen in de 17de, 18de eeuw. Want het hoeft niet altijd ernstig te zijn. Die balans streef ik in alles na, vandaar ook de titel van mijn blog, ‘leef in ritme’: je moet ergens intens mee bezig kunnen zijn, maar je moet ook op tijd ontspannen. Veel mensen vandaag staan te weinig stil bij dat tweede aspect.”

“Rommelmarkten afschuimen is een passie van me. Van zodra het lente wordt, fiets ik naar alle rommelmarkten tot 10 kilometer uit de buurt. Ik ben dan vooral op zoek naar tweedehandskledij. Enerzijds omdat je soms pareltjes op de kop tikt, maar anderzijds omdat de gedachte om altijd weer alles nieuw te kopen me tegenstaat. Waarom zou je iets dat niet stuk is niet hergebruiken? Dat mateloos consumeren, daar probeer ik niet te veel aan mee te doen.”