Een huis waar alles mogelijk is

Sebastiaan Vandeputte en Saskia Holvoet kochten hun woning in Dottenijs voor het weidse zicht eromheen en de eindeloze mogelijkheden die ze in de voormalige hoeve zagen. Vandaag val je er van de ene verbazing in de andere. Van het woonconcept tot het kleinste schakelaartje heeft Sebastiaan er zelf ontworpen en gemaakt. Hier wonen ze om er te blijven, “wat ik maak, is voor altijd.”

Sinds de verlichting die Sebastiaan Vandeputte maakte uit carbon en die in 2015 het Belgische paviljoen op de Wereldexpo in Milaan opsmukte, groeit de belangstelling voor zijn concept binnen maar ook buiten ons land. Zijn ornamenten behoren intussen tot de haute couture in de meubel- en verlichtingswereld. Jaren eerder al bedacht hij het unieke, ambachtelijke procedé om uit carbon, een uiterst sterk en licht materiaal dat vaak wordt gebruikt in de vliegtuig- en auto-industrie en dat vandaag ook in het fietsmilieu bekend is meubelen te maken. Behalve tijdloze en eclectische verlichting weeft hij met het materiaal krukjes, tafeltjes en zelfs kattenmanden. Licht als veertjes maar ijzersterk. Als een rode draad vind je ze ook terug in de gerenoveerde hoeve waar hij samen met zijn levenspartner Saskia Holvoet woont. “Want ons huis doet vaak dienst als showroom voor klanten”, vertelt Saskia.

Eigen James Bond-tafel

Maar er wordt ook enthousiast geleefd in de voormalige boerderij waar ze tien jaar geleden voor vielen. Sebastiaan zag precies voor zich hoe hij het amalgaam aan hoekjes, kantjes en stijlen opnieuw kon indelen tot een doordachte woning waarin ruimtes in elkaar overlopen zonder een klinische indruk te wekken. Het huis werd gestript en oogt vandaag licht en luchtig. Symmetrie speelt daarbij een belangrijke rol. De indeling van de verschillende woonruimtes gebeurde met een minimum aan muren en zonder gangen, maar aan de hand van diverse vloer-, muur- en plafondafwerkingen. Van de inkomhal waar warm namaakbeton heerst, val je meteen de leefkeuken met kookeiland en aangrenzende eetruimte binnen. Die worden overspannen door een minutieuze puzzel van verkoolde stukjes hout. Een idee dat Sebastiaan ontleende aan de eeuwenoude Japanse techniek om hout herhaaldelijk in brand te steken en te schuren zodat het beter bestand is tegen een leven buitenshuis. Hij past de patine die hij op die manier verkrijgt toe als decoratief element.

Hier trekt de lange, houten tafel de aandacht naar zich toe. De tafel schuift op twee rails door de ruimte. “Ik noem het onze James Bond-tafel, een technisch spielereitje dat eigenlijk geen bijzonder nut heeft.” Boven de tafel alweer een zelf geconstrueerde verlichtingsmodule: een trits zacht bewegende A4-velletjes verspreidt een sfeervol licht.

Meubelen en verlichting uit carbon: licht als veertjes maar ijzersterk

Optische spelletjes

Het illustreert allemaal hoe Sebastiaan te werk gaat. Als kind al vond hij de bouwpakketten die hij als speelgoed kreeg voor verbetering vatbaar. Verbetering die hij ook daadwerkelijk uitvoerde, met vaders handboor… Sindsdien leidt hij zichzelf op: “Ik werkte jarenlang als schilder en restaurateur, daar stak ik veel technieken en inzichten bij op. Het boeide en boeit me enorm om uit te vlooien hoe iets in elkaar steekt maar tegelijk andere toepassingen te bedenken voor materialen en zo tot een eigenzinnig resultaat te komen.” Maar behalve voor techniek en vernieuwing heeft Sebastiaan ook oog voor het esthetische aspect van wonen. “Ik ben geen kunstenaar, maar wil wel dat mijn creaties ook mooi zijn en blijven. Wat ik maak, is voor altijd. Daarom noem ik mezelf nog het liefst een selfmade ‘kunsttechnicus’.”

En dat leidt onder meer tot een slaapkamermuur gemaakt uit gepolijste latjes die hij alweer met eindeloos geduld in elkaar zette. Een alternatief voor de trend van zogenaamde accentmuren. Hij speelt er optische spelletjes met spiegels en onzichtbare bergruimte, his en her side, zelfs de schakelaartjes bij de nachttafels zijn eigen creaties. Net als de eivormige wastafel in de badkamer die slechts door een middenwand van het slaapgedeelte gescheiden wordt. “Een vorm van wastafel die ik niet terugvond in de sanitaire sector en daarom zelf heb uitgewerkt in polyester. Ik kan het niet laten. Als iemand zegt dat iets onmogelijk is, móét ik bewijzen dat het wel kan”, lacht hij. Aan het bad dat in de nok van het dak een kleine wellnessruimte vult, had hij op dat vlak zijn handen vol. “Ik heb het gegoten op maat van Saskia en mij. Maar ik had zoiets nooit eerder gedaan en heb uiteindelijk dagen besteed aan het polijsten ervan. Hoewel ik het dus zelf maakte, is het op die manier alsnog een onbetaalbaar bad geworden.”

Persoonlijke twist

Sebastiaan mag dan wel het brein zijn achter hun woning, ook Saskia laat zich niet onbetuigd. Het bureau dat vorig jaar werd ingericht, getuigt alweer van zijn gevoel voor symmetrie en technisch vernuft. Ook hier wordt een ingenieus ontwerp van onder de boekenkast tevoorschijn geschoven: de ‘papercliptafel’ uit koolstofvezel, drie meter lang, twee millimeter dik, maar het blad geeft geen krimp al ga je erop dansen. Maar het is in het bureau ook gezellig chillen. “Behalve de plaats waar Sebastiaan zich uitleeft in zijn ontwerpen, is het een soort ideeënkamer geworden. Op vrijdagavonden aperitieven we hier graag en dan wisselen we onze gedachten voor de toekomst uit”, aldus Saskia.

Net als in de woonruimte hangen er schilderijen gemaakt door haar mama, Trees Yserbyt. “Sebastiaan houdt van een vrij strakke vormgeving, waarbij zoveel mogelijk aan het oog onttrokken wordt. Zo zit de televisie verborgen achter een paneel dat vanop afstand weggeschoven kan worden en verzinken radiatoren in de muren. Maar ik vind het belangrijk dat een interieur ook een persoonlijke twist krijgt.” Naast de schilderijen van haar mama en enkele etsen gemaakt door Sebastiaans vader, vertaalt zich dat in een groepje heiligenbeeldjes op de overloop naar de badruimte, “een erfenis van nonkel paster aan wie ik dan in het voorbijlopen graag nog eens terugdenk”, lacht ze. Een reeks poezenkopjes aan de muur onderstreept de liefde voor de momenteel vijf katten die het koppel koestert.

Elk deel van dit huis sluit op een natuurlijke manier bij elkaar aan

Niet alleen binnen werd naar evenwicht gezocht, ook de omgeving van de woning ademt rust uit. “In die mate dat we de voorbije zomer, ook al met corona in het achterhoofd, thuis gebleven zijn”, vertelt Saskia. En dat zette Sebastiaan er dan weer toe aan om een zwembad in de tuin te implementeren. “Opnieuw op een organische manier: het ronde zwembad wordt omgeven door de graancirkels die ik steevast in het gras teken bij het maaien ervan, en lijkt daar als het ware uit te groeien.” De houten omheining die het bad deels omzoomt, zorgt voor de nodige privacy en versmelt het tegelijk met de woning zelf. Ook Sebastiaans atelier, opgetrokken uit enkele scheepscontainers, sluit aan op de woning en kijkt uit op de tuin. Zo sluit werkelijk elk deel van dit huis op een natuurlijke manier bij elkaar aan. “Er gaat geen dag voorbij dat we niet elke ruimte gebruiken”, besluit Saskia.

Kunsttechnicus bij en bestuurder van Plan-d Sebastiaan Vandeputte (43) woont samen met Saskia Holvoet (55), die in Wevelgem reclamebureau SAS runt, in Dottenijs. Hij ontwerpt verlichting voor Artelier C, een initiatief van Claeys Verlichting.

Het huis staat op een terrein van 3.800 m², waarvan 360 m³ bebouwd.

www.plan-d.be

www.artelierc.com

www.sas-ad.be