Horlogedokter. Dat is wat Taika, de vrouw van Dimitri Vantilt de mensen antwoordt, wanneer ze haar naar Dimitri’s beroep vragen. Niet meteen een alledaagse broodwinning. Maar naast ‘horlogedokter’ verzorgt Dimitri als refueler de brandstofbevoorrading aan de vliegtuigen op de Oostendse luchthaven.
“Destijds heb ik lichamelijke opvoeding gevolgd. Beweging, sport, actief zijn, dat heb ik nodig. Net als sociaal contact en de frisse buitenlucht. En dat heb ik onder meer dankzij mijn job op de luchthaven. Samenwerken met collega’s, in alle weersomstandigheden… Ik zou niet de hele dag geïsoleerd in mijn werkruimte kunnen zitten. Daarom wordt mijn beroep van ‘horlogedokter’ wellicht ook nooit mijn fulltimebezigheid. Ik ben erg graag en gepassioneerd bezig met polshorloges en heb daarvoor ook het nodige geduld en de precisie. Maar dat hou ik geen vijf dagen op zeven vol.”
Wie is Dimitri Vantilt?
Dimitri is 31 jaar en afkomstig uit Limburg. Hij is sinds augustus getrouwd met Taika (29) en woont nu in Gistel.
Hij studeerde lichamelijke opvoeding en de jongste vijf jaar horlogetechniek aan het TNA (Technicum Noord Antwerpen)
Hij werkt deeltijds op de luchthaven van Oostende, en is in bijberoep ‘horlogedokter’.
Vroeger was breakdancen zijn grote hobby, tegenwoordig houdt hij van lopen en zwemmen. Ontspannen doet hij ook door weg te gaan met vrienden en te wellnessen met Taika.
“Ik ben afkomstig uit Limburg, en neen, ik ben geen familie van Marcel! Ik was twaalf jaar toen ons gezin naar Middelkerke verhuisde. Ik bouwde vlot een vriendenkring op en sloot mij aan bij ‘Mike’s breakdance club’. Daar kon ik mij ongeremd uitleven en dankzij het breakdancen ben ik ook opengebloeid.”
“Ik leerde er de juiste vrienden kennen, vrienden voor het leven. We gingen ook elke vrijdag naar het zwembad van Middelkerke, daar leerde ik Taika kennen. Een stukje van de openingsdans op onze bruiloft heb ik gebreakdancet, voor Taika, maar ook voor mezelf. Ik ben intussen 31 en hou het breakdancen nu voor bekeken. Tegenwoordig ga ik meer stijldansen, lopen of mountainbiken.”
“In 2012 begon ik met de opleiding van uurwerkhersteller. Daarvoor ben ik vijf jaar lang elke maandag naar Antwerpen gereden. In juni kreeg ik mijn diploma van horlogedeskundige overhandigd en een maand later ben ik als zelfstandige in bijberoep gestart. Aan onze woning in Gistel hebben we redelijk wat verbouwd. De oorspronkelijke living werd in tweeën gedeeld, de ruimte vooraan is mijn atelier en winkel.”
“Mijn interesse voor oude of kapotte polshorloges is er gekomen door mijn vader, die graag rommelmarkten afschuimde en vaak met mooie exemplaren thuiskwam. Ik vond het altijd jammer dat ze niet werkten, dus ging ik mij erop toeleggen. Oog voor detail en precisiewerk heb ik wel. Het leukste vind ik mechanische polshorloges waarvan het raderwerk volledig is vastgelopen, nieuw leven inblazen. Het binnenwerk gaat tot het allerlaatste schroefje uit elkaar, en elk onderdeel moet minutieus gereinigd, gecontroleerd en nadien van de nodige olie en vet voorzien worden. Telkens die klus geklaard is, en het horloge weer begint te tikken, zoals een hart na een reanimatie, is dat een ongelooflijk moment suprême. In feite reanimeer ik horloges.”
“Eerst wou ik alles herstellen, maar nu ga ik mij toespitsen op het kleinere werk. En ja, er is nog een grote markt voor polshorloges, vooral voor vintagehorloges van Zwitserse merken. Er zijn nog mensen die veel waarde aan een mooi, mechanisch polshorloge hechten. Wie het goed onderhoudt, heeft het voor het leven, en langer. Horloges mag je nog catalogeren onder de noemer ‘familiestukken’. Vervangstukken zijn het grootste probleem. Ik vind wel af en toe iets via het internet, maar ook dat wordt alsmaar moeilijker. Bij deze wil ik een oproep doen aan mensen die nog een polshorloge liggen hebben en er van af willen. Defect of niet, ik kan alle wisselstukken gebruiken.”
Mijn Leven
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier