Amodio op het eerste gezicht in Brugge

De woning aan de Brugse Molenmeers 22 heeft iets van een grote, verrassende kijkdoos: van zodra de poort opengaat, glijdt mijn blik van de sobere hall over de eclectisch ingerichte woonruimte naar het romantische terrasje helemaal achterin. De B&B die ze er runnen, is voor Geert Declerck en Henri Larregle ‘a dream comes true’.

Geert Declerck groeide op in Brugge, en dat is ook waar hij een jaar geleden opnieuw neerstreek, na wat gerust al een gevarieerde carrière in de toeristische sector genoemd mag worden. Die begon bij Sunair en Neckermann, waarna hij bij Westtoer aan de slag ging en vervolgens directeur werd van de Dienst Toerisme in Oostende. In 2001 verkaste hij naar Parijs als directeur van Toerisme Vlaanderen daar. Op vandaag zet hij als manager een nieuwe toekomst uit voor het kasteel Ryckevelde in Damme.

Geert kent dus alle aspecten van de toeristische sector, maar naar eigen zeggen tot nu toe altijd ‘vanaf de zijlijn’. Het was al langer een droom van hem en zijn Baskische partner Henri om ook eens zelf ‘in het veld’ te staan. “We hadden er al vaker over gesproken. We reizen veel en hadden dan altijd commentaar op de plaatsen waar we logeerden: zo zouden we het ook doen, of wij zouden dat toch ánders doen… En zoals het wel al meer gebeurde in mijn leven, stond ik op een ochtend op en realiseerde me dat – als ik dan toch nog iets anders wilde realiseren in mijn beroepsleven – het nú moest gebeuren.”

Net níét als in de boekjes

Wat als een internationale zoektocht naar een geschikt pand begon, vernauwde zich algauw tot België. “Hier bezochten we op een dag enkele woningen en ‘s avonds al waren we het erover eens: het huis dat we in Brugge te zien hadden gekregen, bleek voor ons allebei love at first sight te zijn. Wat Henri meteen inspireerde om hun B&B Maison Amodio – Baskisch voor liefde – te dopen.

Het huis dateert van eind 1500, en maakt deel uit van een vroeger groter geheel. Molenmeers 22 deed destijds allicht dienst als koetshuis. In de jaren 60 was er een drukkerijtje gehuisvest, nadien geraakte het in verval tot een echtpaar dat zelf een renovatiebedrijf runt, het tien jaar geleden volledig liet opknappen. “Dat had het voordeel dat we niet van nul moesten beginnen”, vertelt Geert. “De vorige eigenaars hadden het huis al met kennis van zaken en respect voor de eigenheid ervan gerenoveerd; wij hebben de nodige aanpassingen aangebracht om er gasten te kunnen ontvangen en het naar onze smaak ingericht.”

Oud en nieuw vallen harmonieus in elkaar

Op die smaak valt moeilijk een etiket te kleven. Oud en nieuw vallen er harmonieus in elkaar; de authentieke balken bleven bewaard, een moderne wenteltrap verbindt de living met de gastenkamers en privévertrekken boven. De meubelen en decoratie tikten ze de voorbije jaren op de kop tijdens hun zoektochten langs designzaken en opkopers. Geert en Henri verstaan de kunst om het er allemaal stijlvol, doordacht en tegelijk niet te ‘magazineachtig’ uit te laten zien. Hun persoonlijke touch laat de woning een en al gezelligheid uitademen. Wat je ziet, is wie ze zijn: “In zoverre dat we ons, eens het af was, plots afvroegen of de gasten het wel even mooi zouden vinden als wijzelf”, lacht Geert. “Maar dat blijkt dus heel goed mee te vallen. Mensen moeten zich hier thuis voelen en zich vrij kunnen bewegen. Daarom ook hebben we voor een strikte scheiding tussen onze privéwoonruimte en de rest van het huis gezorgd. Je kan hier zowel verbroederen met anderen als je terugtrekken.”

Van grote naar kleine stad

Met het oog op ons wisselvallige klimaat voorzagen ze een wintertuintje dat de living met het terrasje achterin verbindt. In de wintertuin valt optimaal licht binnen, wat zelfs op frisse dagen voor een buitengevoel zorgt. Middenin de stad… De rust die er binnen en zelfs op het terras heerst, is dan ook opvallend. Voor een Bask die jarenlang in Parijs woonde en een mondiaal ingestelde Bruggeling té rustig? “Toch niet”, meent Henri. “Brugge is uiteraard niet te vergelijken met een stad als Parijs. Maar ik geniet van die kleinschaligheid. In Brugge vind ik alles wat ik nodig heb, ik kan overal met de fiets naartoe. En ik kende voordien al veel Brugse vrienden van Geert, wat het gemakkelijker maakt om hier ingeburgerd te geraken.” Vanuit het raam van de Biarritz-kamer kijkt hij bovendien uit op de Brugse daken, het Belfort en de Sint-Salvatorskathedraal. Want zo heten de kamers in huis: Biarritz, Knokke-Le-Zoute en Paris. “Plaatsen waar we mooie herinneringen aan hebben”, leggen ze uit. Want ze zijn toch een beetje overal thuis in de wereld…