Van de paardenzegening tot Trammelant: als er in De Haan iets te beleven valt, is Koen Crucke daar graag bij. Dus vroegen we hem hoe dat voelt, zo als Gentenaar onder West-Vlamingen?
Tijdens het interview palavert hij een heel eind weg. Over zijn vijftig jaar op de planken, zijn twaalf Twittertegels, zijn toekomstplannen… Maar bovenal gaat het over zijn liefde voor De Haan, en bij uitbreiding het ‘West-Vlaamse gevoel’. Meteen zet hij ook een tegenoffensief in: “Waar zijn die Gentenaars hier?”
Het gaat goed met Koen Crucke: hij staat vijftig jaar in het vak en volop in de belangstelling. In mei brengt hij een nieuwe single uit, maar eerst staat hij op 12 maart in CC d’Annexe met ‘Brasserie Nostalgie’, samen met Margriet Hermans.
“Ik heb projecten lopen tot in 2019. Als ik dan ‘s avonds thuiskom, heb ik graag mijn rust”, zegt hij. Die rust vond hij vijf jaar geleden in De Haan. Als we er over straat lopen wordt hij elke vijf stappen aangeklampt voor een selfie, en die fans zijn vaak een stuk jonger dan hij. De ‘Samsongeneratie’…
Als ik dan ‘s avonds thuiskom, heb ik graag mijn rust
Koen huurde samen met zijn partner en manager Jan Gheysens eerst een villaatje in de Van Maerlantlaan. Een tijdje geleden verhuisde hij opnieuw, doch ditmaal naar een appartementje vlakbij. “Jan en ik wilden eerst eens afwachten of De Haan ons wel beviel. Maar het bevalt ons fantastisch, en dus hebben we er nu iets gekocht. Hier in De Haan kunnen we rustig oud worden. ‘s Zomers wemelt het hier van de toeristen, maar ‘t is toch anders dan in Gent: aan de kust heb je nooit die drukte van een grote stad. Bij het binnenrijden van De Haan krijg ik altijd dat instant vakantiegevoel. Ook nu nog heb ik dat, terwijl ik hier ondertussen toch al enkele jaren woon. De zee zie ik soms weken niet. Maar in Gent zag ik ook niet alle dagen ‘t belfort. Ik woon liever in volle centrum tussen de mensen, ik trek mijn voordeur dicht en zit in mijn stamcafé. Het mag nog zo’n lange dag zijn geweest, ik keer ‘s avonds altijd nog terug naar De Haan. Ik voel me er thuis. Alleen in de winter is het aan de kust soms wat doods, hier in De Haan kan je dan gerust in je bloot gat over de zeedijk wandelen.”
Of Koen onze taal ondertussen machtig is? “Bejoa gie! Als Willy Claes met zijn muzikanten in ‘t Limburgs begint, daar snap ik pas echt geen jota van. Precies Deens!
De zee zie ik soms weken niet. Maar in Gent zag ik ook niet alle dagen ‘t belfort
Maar wist je dat er aan de kust ook heel wat Gentenaars rondlopen? In Knokke-Heist heb ik eens in een bomvol cultureel centrum voor allemaal Gentenaars opgetreden, en in Oostende is nu een gelijkaardig initiatief opgestart. In navolging heb ik op mijn website een oproep geplaatst voor ‘Gentenaars in De Haan’: ik richt me daarmee tot Gentenaars die zin hebben om hier af en toe eens met z’n allen wat bij te praten, een wandeling te maken, een evenementje bij te wonen,… Ze kunnen zich melden via Gentenaars@koencrucke.be.”
Wat de West-Vlamingen volgens Koen typeert?
“Als je ze pas leert kennen zijn ze soms wel wat gesloten, ze vertoeven graag in hun eigen kringetje en beschermen dat ook. Als een ‘aangespoelde’ West-Vlaming hun pad kruist, tasten ze graag af: wat is die zinnens? Maar eens je hun vertrouwen hebt gewonnen, vertellen ze je hun diepste geheimen en zijn ze plots ontzettend gastvrij: kom zet u en drinkt ene, ge blijft toch eten? Die mentaliteit leunt misschien nog het meeste aan bij die van de Oost-Vlaming. Gentenaars zijn net als West-Vlamingen makkelijk in de omgang, een Brusselaar zou hier misschien moeilijker aarden.”
“Ook al zeg ik zeg over mezelf nog weleens ‘k zien kik ‘n angespoeldn’, eigenlijk voel ik me in De Haan absoluut geen buitenstaander meer. Ik leid hier een drukker sociaal leven dan vroeger in Gent. In De Haan kent iedereen ook iedereen, terwijl ik in Gent mijn eigen buren amper kende.”
“De typische West-Vlaming is ook een echte vechter, hij zal niet gauw bij de pakken blijven zitten. Misschien omdat het aan de kust moeilijker overleven is, veel mensen leven hier van het toerisme en ‘t seizoen. In Gent is het niet denkbaar dat je jouw café of restaurant in de winter zomaar drie maanden zou sluiten”, aldus Koen. “Mijn man Jan is trouwens van Lendelede, hij stamt van een bekende beenhouwersfamilie. Piet Huysentruyt schreef ooit ‘het beste gehakt vind je in Lendelede bij slagerij Gheysens’… Maar goed, Jan zegt weleens dat West-Vlamingen uitgestuurd zijn om de rest van Vlaanderen te beschaven. En hij heeft gelijk, denk ik: ze bekleden niet voor niks topposities in alle mogelijke sectoren. Zelf bewierook ik die West-Vlamingen ook niet zomaar. Ik spreek uit mijn hart. Maar leg een West-Vlaming niets in de weg, trap niet op zijn tenen of je krijgt het dubbel en dik terugbetaald. En, net zoals de Antwerpenaren, zijn West-Vlamingen ook best wel chauvinistisch. In Oost-Vlaanderen hebben ze dat naar mijn gevoel toch iets minder.”
West-Vlamingen zijn al familiemensen en aan de kust is die band vaak nog closer
Koen ziet in die West-Vlaamse eigenheid overigens ook enkele lokale accenten.
“Je hebt die typisch West-Vlaamse mentaliteit, maar daarbinnen valt een ander onderscheid te maken: de kustmentaliteit is nóg anders”, zegt hij. “Heel typerend vind ik bijvoorbeeld de onverwoestbare bloedband, West-Vlamingen zijn al familiemensen en aan de kust is die band vaak nog closer. Dat mag je gerust letterlijk nemen, families wonen hier vaak in dezelfde straat. Nergens anders is dat clangevoel zo sterk als in West-Vlaanderen, het gezin komt bij jullie in de eerste plaats en niemand komt daartussen. En, net zoals in een echte clan, zijn er vaak ook vetes. Ik heb er een sport van gemaakt om dat allemaal uit te pluizen.”
In De Haan komt Koen dan ook graag onder de mensen.
“Hét hoogtepunt is uiteraard Trammelant: een dagje Gentse Feesten in ‘t klein. Maar ik ben er ook altijd bij op de paardenzegening in Vlissegem, ik laat me eens zien op de nieuwjaarsreceptie, ga een borreltje drinken op de kerstmarkt of ‘s zomers in een strandbar… In Cinema Rio, ook weer gewoon om de hoek, ga ik de laatste nieuwe films zien, en ik ga zelfs naar Eendracht De Haan kijken, in ‘t Haneveld waar ik ook ga fitnessen. De mensen zijn er ondertussen aan gewend om mijn kop te zien, ze weten dat Koen Crucke hier woont en als ze mij aanspreken, gaat dat altijd over de dagelijkse dingen. Herman Van Rompuy heeft hier trouwens ook een verblijfje, en weet je dat ik hier prins Laurent eens op zijn fiets heb gezien? Wel, in De Haan kan dat.”
“Ik ben ook wel een toogplakker. Mijn favoriete café hier in De Haan is den Akotee, in Brugge stap ik graag eens binnen in de Irish Pub aan de Burg. Maar ik moet in Brugge wel opletten met al die snoep- en chocoladewinkeltjes: ik word er dan overal naar binnen gelokt en dat is niet goed voor mijn lijn…”
Dat veel West-Vlamingen zich thuis voelen in Gent, begrijpt Koen al te goed. Zelf zal hij zijn roots echter nooit verloochenen. “Van de 60.000 Gentse studenten, komen er zeker 20.000 uit West-Vlaanderen: als die in ‘t weekend naar huis zijn, is het dus kalm in Gent. Zelf keer ik er ook graag nog eens terug, mijn zoon heeft nog altijd zijn Standaard Boekhandel in Mariakerke, ik heb een goed contact met burgemeester Termont en ik supporter voor AA Gent. Ik blijf dus een Gentenaar in hart en nieren, mijn laatste rustplaats wordt Campo Santo in Sint-Amandsberg…”
(WK)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier