Naar aanleiding van Internationale Dag voor Vrouwenrechten op zaterdag 8 maart organiseerde Collecti.e.f 8 maars Kortrijk een teaseractie op de Grote Markt om de schrijnende ongelijkheid tussen mannen en vrouwen in België aan de kaak te stellen. Centraal staan de cijfers 42 en 91, die de harde realiteit van ongelijkheid en grensoverschrijdend gedrag tegen vrouwen blootleggen.
Wat betekenen 42 en 91
“Als de plannen die nu op tafel liggen er doorkomen, zal de pensioenkloof tussen mannen en vrouwen onder deze federale regering oplopen tot 42 procent”, zegt Ilse De Ruytter. “Dit betekent dat vrouwen, ondanks een leven lang werken en zorgen, aanzienlijk minder pensioen ontvangen dan mannen. Structurele ongelijkheden, zoals het gebrek aan waardering voor zorgarbeid en de oververtegenwoordiging van vrouwen in deeltijdse en onderbetaalde sectoren, verergeren dit probleem.”
Daarnaast blijkt uit onderzoek dat maar liefst 91 procent van de vrouwen in België te maken kreeg met grensoverschrijdend gedrag of intimidatie in de openbare ruimte. “Ondanks deze alarmerende cijfers blijven structurele maatregelen en politieke aandacht uit.”
Vijf eisen
Om deze ongelijkheden te bestrijden, stelt Collecti.e.f 8 maars vijf concrete eisen. “Ten eerste pleiten we voor eerlijke lonen en financiële onafhankelijkheid voor vrouwen. Dit betekent onder andere een hoger minimumloon, betere lonen in vrouwelijke sectoren zoals zorg en onderwijs, en volwaardige pensioenen die de genderkloof wegwerken.”
“Het huidige beleid kijkt enkel naar betaalde arbeid en houdt geen rekening met onbetaalde zorgtaken, die voornamelijk door vrouwen worden opgenomen. Uit cijfers blijkt dat vrouwen gemiddeld 9,5 uur per week meer zorgtaken op zich nemen dan mannen, zowel op het vlak van kinderzorg als mantelzorg.”
“Het huidige beleid kijkt enkel naar betaalde arbeid en houdt geen rekening met onbetaalde zorgtaken, die voornamelijk door vrouwen worden opgenomen” – Ilse De Ruytter
Daarnaast eist Collecti.e.f 8 maars het herstel van publieke diensten. “Besparingen in deze sector treffen vrouwen het hardst. Ondanks de beloofde maatregelen blijven we alert voor de investeringen in kinderopvang en sociale voorzieningen, zodat zorgtaken eerlijk verdeeld worden. Ook betaalbare huisvesting moet toegankelijker worden, zodat vrouwen niet in armoede belanden.”
Een derde speerpunt is het aanpakken van grensoverschrijdend gedrag tegen vrouwen. “Iedere vrouw moet zich veilig voelen, zowel thuis als op straat. Daarom eisen we meer middelen voor opvangcentra en crisisopvang, verplichte vorming voor politie en justitie en een nultolerantiebeleid tegen gendergerelateerd grensoverschrijdend gedrag. Investeren in preventie, omstaanderstrainingen en slachtofferhulp is noodzakelijk om geweld structureel aan te pakken.”
Toegang tot abortus en seksuele gezondheidszorg is een fundamenteel recht. “Onder de slogan ‘mijn lichaam, mijn keuze’ eisen we een hervorming van de abortuswetgeving. Dit houdt onder andere in dat de wettelijke termijn voor abortus wordt opgetrokken naar 18 weken, zoals wetenschappelijk onderzoek ondersteunt, en we komaf maken met onnodige wachttijden en juridische belemmeringen.”
“Dit houdt onder andere in dat de wettelijke termijn voor abortus wordt opgetrokken naar 18 weken, zoals wetenschappelijk onderzoek ondersteunt” – Ilse De Ruytter
Tot slot pleit Collecti.e.f 8 maars voor internationale solidariteit. “Vrouwenrechten zijn mensenrechten, overal ter wereld. Daarom eisen we een sterk buitenlands beleid dat gendergelijkheid bevordert en strijdt tegen vrouwenonderdrukking en discriminatie. Geen enkele vrouw is vrij, totdat álle vrouwen vrij zijn.”
Betoging
Om deze eisen kracht bij te zetten, organiseert Collecti.e.f 8 maars op 8 maart om 14 uur een grote betoging in Kortrijk. Na de mars door het centrum volgen verschillende activiteiten, waaronder getuigenissen, informatiestanden, kinderanimatie met een springkasteel, grime en muziek.
“We roepen iedereen, vrouwen én mannen, op om samen met ons de strijd voort te zetten. Hoewel we al belangrijke vooruitgang hebben geboekt, is de strijd nog niet gestreden. We zijn er nog niet en daarom blijven we druk uitoefenen”, besluit Ilse.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
