Sportfunctionaris Thierry Buseyne gaat met pensioen: “Ik heb echt een droomjob gehad en ben stilletjes fier”

Zonder Thierry Buseyne zou de sport in Ieper er heel anders uitgezien hebben. Dat zal de immer bescheiden Ieperse sportfunctionaris niet graag lezen, maar het mag bij zijn pensioen, op woensdag 1 mei, voor één keer zwart op wit vastgelegd worden.

Thierry Buseyne is altijd in de weer. Niet alleen aan zijn laptop op de sportdienst, maar evengoed om te velde met nadars te sleuren. Het uitgebreide aanbod van de Ieperse sportanimatie, van aquagym tot zumba, stampte hij samen met wijlen collega-sportfunctionaris Ivan Decroix vanuit het niets uit de grond.

Hoe begon het verhaal van de Ieperse Sportanimatie?

“Dankzij Jan Durnez, de toenmalige schepen van Sport, mocht ik in december 1983 als BTK’er – het Bijzonder Tijdelijk Kader – starten als eerste sportfunctionaris. In 1985 nam ik deel aan het examen voor sportfunctionaris. Er waren wel dertig kandidaten, maar Ivan en ik haalden de job binnen. We moesten sportinitiatieven ontwikkelen en de sportinfrastructuur beheren. Als ik hoor hoe andere stadsbesturen meekijken over de schouder van de sportfunctionaris, dan besef ik dat ik een droomjob heb gehad. Ik keek wel nooit op de klok, en heb nooit meer dan twee weken vakantie genomen. Het kriebelde te veel.”

Je bent veel mensen dankbaar.

“De Ieperse sportanimatie is zo groot als de kleinste schakel. Dat kan een zaalwachter, redder of baliemedewerker zijn, maar evengoed de collega’s van de poetsdienst. Natuurlijk zijn we niets zonder onze vele lesgevers voor onder andere de lessenreeksen en sportkampen die we organiseren. Met de sportanimatie zaten we in de jaren tachtig onder de vleugels van de vzw Jeugdstadion. Dankzij wijlen Herman Verbeke, directeur van de vzw, konden we onze sportpromotie heel flexibel voeren. Na het opdoeken van de vzw werd de sportanimatie een volwaardig onderdeel van de stad.”

“Mijn vrouw zegt terecht dat ik niet veel thuis was, de afgelopen veertig jaar”

“We hadden ook altijd een goeie band met alle LO-leerkrachten, waardoor we de schoolsportkalender in onderling overleg konden vastleggen. Op vandaag draaien vooral de sportkampen rond veel externe lesgevers, die hier bijvoorbeeld kook-, techniek-, circus- of computerkampen geven, met sport als vaste waarde. Onze werking heeft ook altijd een beroep kunnen doen op de clubs, heel veel vrijwilligers, en de medewerking van andere stadsdiensten.”

Ieper heeft pionierswerk gedaan op het vlak van sportaanbod.

“In het begin van mijn carrière had je geen fitnesswerking of sportkampen. Wij boden dat toen al aan. Als ik nu zie dat we het jaar rond een ruim sportpakket aanbieden, met wekelijks een dertigtal lessenreeksen en met meer dan honderd sportkampen, dan ben ik daar stilletjes fier op. Bovendien bieden wij het nog betaalbaar aan. Daarnaast hebben we ook, in samenwerking met de clubs, evenementen zoals Dwars door Ieper, het Beachvolleytornooi, de Ieperse Sporteldag… uit de grond gestampt! 36 jaar geleden begonnen we, onder impuls van het Instituut voor Sportbeheer, met de Vlaamse Zwemweek, en die bestaat bij ons nog altijd: de Ieperse Zwemweek! Er zijn ook de schoolsportactiviteiten, die begonnen met een veldloop en uitgegroeid zijn tot zestien naschoolse activiteiten op woensdag. Al wordt het wel een steeds grotere uitdaging om vooral jongeren uit het secundair buiten schooltijd naar hier te krijgen.”

Zie je evoluties op dat vlak?

“Vroeger zat iedereen veel meer bij een club. Nu gaat men meer vrij sporten, zodat men niet meer gebonden is aan die vaste uren. In de recreatieve sporten zien we ook veel meer dames, die onder andere fietsen, joggen, padellen… en dat is positief. Ik krijg nu trouwens een vrouwelijke opvolger, Karen Christiaens. Ze komt van de dienst Vrije tijd uit Houthulst (waar ze woont, red.) en is sedert 1 februari mee aan het inlopen. Het zoeken naar goede lesgevers is ongetwijfeld ook een uitdaging voor de toekomst.”

“Daarnaast is de infrastructuur iets om in de gaten te houden. Ik heb de bouw van sporthal 2, sporthal Minneplein, de turnhal en het huidige zwembad meegemaakt, maar sporthal 1 is dringend aan renovatie toe. Maar dan zet je clubs een hele tijd zonder zaal, wat ondenkbaar is, want veel uitwijkmogelijkheden zijn er niet. Een nieuw gebouw zetten lijkt me een betere keuze, maar de ruimte op de sportzone is beperkt.”

En waarvoor hoop je nu zelf de tijd te vinden?

“Meer sporten. Het enige wat ik wekelijks deed, was op zondag zes kilometer wandelen langs de vaart Ieper-Boezinge, naar mijn schoonmoeder. Ik zou graag elke dag wandelen, weer beginnen mountainbiken en lopen. Af en toe een reisje meepikken met mijn vrouw, die terecht zegt dat ik niet veel thuis was, de afgelopen veertig jaar. Ook wat meer tijd maken voor vrienden. Ik zal niet in een zwart gat vallen, want er is natuurlijk nog mijn tweede troetelkind: de 100 kilometer van Ieper, op 9, 10 en 11 mei – van die organisatie ben ik al 39 jaar secretaris en manusje-van-alles. Nu ’t is ook niet dat ik hier de deur definitief achter mij dichttrek: ze mogen me altijd bellen.”