Vooraf niet eens bij favorieten

Twee Waregemnaars zijn de beste renners van West-Vlaanderen. Victor Vercouillie (U23) en Tars Poelvoorde (U19) zetten de laatste editie van WestSprint op hun naam. Tars en Victor kennen elkaar, trainden (nog) niet samen, maar delen een passie voor materiaal.

Wie eind februari had voorspeld dat Tars Poelvoorde WestSprint voor junioren zou winnen, had een uitstekende glazen bol. Vooraf leken Gauthier Servranckx, Victor Vaneeckhoutte en Laurens Plancke de grootste kanshebbers. Met winst in een rit van de Ster van Zuid-Limburg profileerde de pion van Onder Ons Parike zich ook als kandidaat-eindwinnaar.

“De eerste twee maanden van het seizoen bekeek ik de tussenstanden van WestSprint nog niet”, geeft Poelvoorde toe. “De laatste twee, drie maanden volgde ik het wel op de voet. Zelfs tot het voorbije weekeinde. Ik besefte dat Victor Vaneeckhoutte met z’n zesde plaats in de eerste etappe van La Philippe Gilbert dertig punten pakte, maar wist dat de tweede rit veel lastiger was.”

Daarin pakte de tweedejaarsjunior uit Vichte weinig punten. Dus is Tars Poelvoorde eindlaureaat. Voor de buitenwereld waren de zeges van de zoon van ex-renner Ronny Poelvoorde verrassingen. “Voor mezelf ook, maar wat minder dan voor anderen”, lacht de jongeman, die aan de hogeschool sporttechnologie begon te studeren. “Vooraf had ik gehoopt top twintig of top tien in UCI-koersen te rijden. En eens een podium in interclubs.”

Maniakaal

De Waregemnaar won enkele interclubs en haalde op internationaal niveau diverse podia. Hij presteerde het hele seizoen op hoog niveau. Enkel onderbroken door een zware val in Tour du Valromey. Bij zijn wederoptreden een maand later won hij meteen een interclub van de Beker van België. Toen al op een Ridley die hem door Lotto Dstny – Poelvoorde rijdt volgend jaar bij het Development Team – ter beschikking werd gesteld.

“Als vervanging, want bij die val in Valromey was mijn fiets gebroken. Volgend jaar rijden we met Orbea. Het is interessant dat we nu al kunnen experimenteren. Ik rijd liefst met een smal stuur. Neen, niet hetzelfde type als van de Nederlander Jan Willem van Schip, maar wel dat genre. Je mag mij inzake materiaal maniakaal noemen. De nieuwste snufjes, ik wil er alles over weten. Ik ben op zoek naar de zogenaamde marginal gains.”

Ook stadsgenoot Victor Vercoullie is daarmee bezig. “Victor maakte vaak deel uit van de West-Vlaamse selecties”, aldus Poelvoorde. “Op die momenten sloegen we wel eens een praatje. Dat ging over tijdritmateriaal en -kledij. Voor mij interessant.”

Meer structuur

Vercouillie, volgend seizoen prof bij Team Flanders-Baloise, herinnert zich waarover het toen ging. “Dat was bij de trainingen voor het Belgisch kampioenschap ploegentijdrijden”, weet hij. “Dan hebben we even gebabbeld. Neen, ik ben met materiaal en kledij niet bezig tot in het extreme, maar het moet wel in orde zijn. Is alles in orde, kan je extra dingen doen.”

Voor de start van dit seizoen hoorde Vercouillie, net als Poelvoorde, niet tot de favorieten voor eindwinst in WestSprint. “Had ik echt niet verwacht”, geeft de pion van EFC-L&R-Van Mossel toe. “Er zijn veel renners die in de sprint punten kunnen pakken. Een spurt heb ik niet. Ik had ook nooit gedacht dat ik in het tijdrijden zo’n stap zou zetten. Dat verklaren is moeilijk. Misschien van alles een beetje: met de ploeg een mooier programma, met Fred Vandervennet voor het eerst een trainer, waardoor er meer structuur zit in mijn trainingen.”

Dankzij de prachtige resultaten – ook in Tour de Kyushu, een Japanse rittenkoers die hij als stagiair bij Bolton Equities Black Spoke afwerkte, sprokkelde hij nog punten voor WestSprint – had Vercouillie op een bepaald moment keuze te over. Hij zou verhuizen naar de opleidingsploeg van Intermarché-Circus-Wanty, maar kreeg de kans om prof te worden bij Team Flanders-Baloise. Waarop hij uiteraard inging.

“Leuk, maar tezelfdertijd ook vervelend, want ik moest de mensen van Circus-ReUz-Technord bellen met het nieuws dat ik niet naar hun team kwam.” (HF)