Thibo Germonprez nog niet top na knieblessure: “Ik kijk eigenlijk stiekem uit naar het volgende seizoen”

Vorig jaar behoorde Thibo Germonprez tot de beste van onze West-Vlaamse juniores. Het zag er veelbelovend uit voor de overstap naar de beloften, maar door een slechte winter heeft hij als eerstejaarsbelofte nog niet veel spectaculairs kunnen laten zien. Een knieblessure ligt deels aan de basis hiervan.

Met zeven overwinningen als tweedejaarsjunior, waaronder de West-Vlaamse titel bij de juniores, mag het gezegd worden: Thibo was klaar om ook bij de beloften z’n mannetje te staan. Begin november maakte hij echter een kwalijke val met de mountainbike, waaraan hij een knieblessure overhield die hem tot eind februari parten gespeeld heeft. “Veel tijd om dan echt in vorm te komen, was er uiteraard niet, want ondertussen was het seizoen alweer begonnen. Om toch niet onvoorbereid te gaan koersen, heb ik nog gewacht tot begin april om mijn eerste wedstrijd te rijden, de Witte Donderdagprijs in Bellegem. Het niveau bij de beloften is sowieso al niet te onderschatten, maar als je dan nog eens met een achterstand start, wordt het natuurlijk nog moeilijker”, aldus Thibo.

Bijspijkeren

Ondertussen is de pion van Dovy Keukens-FCC weer volop aan het koersen, maar tot nu toe zonder grootse resultaten – al was zijn 13de stek in het criterium in Marke toch wel een opsteker. “Specifieke doelen heb ik nu niet meer, ik wil eerst weer een goed gevoel kunnen opdoen in koers. Het zou me tevreden stellen, mocht ik tegen het einde van het seizoen enkele toptienplaatsen kunnen behalen, maar eigenlijk kijk ik stilaan al uit naar volgend seizoen – ook al is het nog maar juni. Als ik deze keer wel een goede winter heb en eind februari kan starten, zoals iedereen, dan moet het sowieso wel beter gaan. Bijspijkeren tijdens het seizoen is immers moeilijk”, aldus de leerling lassen-constructie aan het Guldensporencollege Kortrijk.

Explosiviteit

Thibo voelt zich het meest in zijn sas op een parcours met korte kuitenbijters, zoals bijvoorbeeld een Paterberg of Kluisberg, omdat hij daar zijn explosiviteit kan gebruiken. “Maar het zware klimwerk, genre Ardennen, dat is te hoog gegrepen”, vult hij aan. In het verleden wist hij ook goed voor de dag te komen in het tijdrijden, zo pakte hij bij de aspiranten ooit de West-Vlaamse titel in deze discipline, maar ondertussen is dat wat verminderd. “Ik zoek de tijdritten alleszins niet meer specifiek op, maar ik ga ze natuurlijk ook niet uit de weg als ik in een ronde ergens een tijdrit moet rijden.” (RR)