Vorige week jammer genoeg geen Bredene-Koksijde Classic voor Milan Fretin. De 22-jarige Limburger van Cofidis was graag naar West-Vlaanderen afgezakt, aangezien zijn vader Steve, ooit een succesvolle jeugdwielrenner in de jaren 90, in Bredene opgroeide. “Het is en blijft speciaal.”
Steve Fretin kroonde zich in 1990 in Torhout tot provinciaal kampioen op de weg bij de nieuwelingen voor Joeri Delarue en Frederic Moerman. In die periode behoorde de Bredenaar zelfs tot de Belgische top van zijn generatie, want hij won ook de Keizer der Nieuwelingen en enkele andere interclubs. Als belofte maakte Steve deel uit van de Eddy Merckx Boys, maar door hartproblemen moest hij vroegtijdig zijn carrière stopzetten. Intussen woont Steve al ruim 25 jaar in Genk, nadat hij op een camping een meisje uit Limburg had leren kennen.
“Maar ik kom nog geregeld naar West-Vlaanderen, want mijn ouders, broer, zus en hele familie woont in Bredene. Ik ben de enige die uitgeweken is. Vroeger kwam ik één keer per maand op bezoek, nu gebeurt dat in periodes. Als mijn zoon Milan in West-Vlaanderen moet koersen, wat geregeld gebeurt, spreken we sowieso af.”
Milan Fretin is aan zijn derde jaar als profrenner bezig. Na twee seizoenen bij Sport Vlaanderen-Baloise rijdt hij nu voor het Franse Cofidis. “Veel spreken mijn vader en ik niet meer over zijn jaren als wielrenner, maar natuurlijk heb ik wel eens een grote map met krantenartikels over hem bekeken. Ik heb gezien welke zeges hij zoal heeft behaald. (grijnst) Het was zeker geen slechte coureur. Ex-profrenner Thierry Marichal is nu mijn ploegleider en kent mijn vader nog, net als Valerio Piva. Ze kennen allemaal de naam Fretin. Dat wil zeggen dat mijn vader geen pannenkoek was. Als belofte is hij moeten stoppen, maar ik vind het moeilijk om met hem daarover te praten. Als zoiets met mij gebeurt, zou ik het er heel moeilijk mee hebben. Ik kan me voorstellen dat dit voor mijn vader niet anders is geweest”, zegt Milan. “Een pak jongens uit mijn lichting, zoals Mario Aerts en Steve De Wolf, zijn allemaal prof geworden. In het begin was dat pijnlijk voor mij, maar je moet je daarover zetten”, knikt Steve. “Koersen zit in ons bloed, hé. Papa leeft ervoor zoals ik dat doe. We zijn er al mee bezig sinds ik bij de miniemen ben beginnen te koersen”, vult Milan aan.
Pech
De voorbije maanden deed Milan vaak van zich spreken met dichte ereplaatsen in de Tour Down Under, de Surf Coast Classic, de Clasica de Almeria en de UAE Tour. “Ik mocht overal mijn kans gaan. De ploeg trekt altijd mijn kaart, omdat ik snel ben aan de meet. Het is plezant dat men zo in mij gelooft.” Vorige week vrijdag moest Milan wel de Bredene-Koksijde Classic aan zich voorbij laten gaan, omdat Cofidis die koers niet reed. “Dat vond ik jammer, maar de dagen ervoor reden we al in Nokere en Denain, ook twee wedstrijden die me goed liggen. Jammer genoeg kende ik net als in de GP Monseré telkens pech: materiaalpech, een val… Het zit de laatste koersen niet echt mee.”
Deze week is Milan twee keer aan het werk op West-Vlaamse bodem: woensdag reed hij Brugge-De Panne, zondag wacht Gent-Wevelgem. “Het is en blijft toch wel speciaal om in de provincie van mijn familie te koersen. Ik ben daar nog geregeld en dan train ik er ook wel eens. De wegen ken ik er niet zo goed. Meestal neem ik het kanaal richting Brugge en terug. Het is een heel ander gevoel wanneer ik in Bredene ben. Die open vlaktes, de smalle boerenwegeltjes… Bij jullie kom ik pas echt tot rust.”
Massasprint
Vader Steve is beroepsmatig aan de slag bij Equans, dat vroeger Fabricom heette. “Momenteel doe ik het onderhoud op Defensie: Kleine Brogel, Leopoldsburg, Zoetendaal… Als hobby volg ik de carrière van Milan op de voet. Al mijn verlof gaat daar naartoe. Vorige week woensdag ben ik naar Nokere gaan kijken. Jammer dat hij de laatste tijd vooral pech kent, maar hij doet het goed. Hij kan nog stappen zetten, maar het is vooral belangrijk dat Milan geen stappen overslaat. Het is aan hem om een contractverlenging af te dwingen of om nog een stap hogerop te klimmen. Ik heb geen flauw idee hoe zijn toekomst eruit ziet. Nu wordt Milan als een sprinter aanzien, maar bij de jeugd heeft hij nooit een massasprint gewonnen.” Milan knikt. “Bij Sport Vlaanderen heb ik gemerkt dat ik mijn beste resultaten als sprinter behaal. Het niveau bij de profs ligt zo hoog dat je je beter kan specialiseren. Daarom heb ik deze winter, samen met mijn trainer Vincent Terrier, voor een nieuwe trainingsaanpak gekozen: twee tot drie sprinttrainingen per week, iets wat ik vroeger nooit deed. Dat doe ik om de snelle spiervezels te activeren. Ik ben nog altijd maar 22 jaar. De ploeg heeft gezegd dat ze me dit jaar misschien de Vuelta zullen laten rijden, omdat het me sterker zou maken. We zien wel. Eerst komen er nog enkele mooie voorjaarskoersen aan. (knipoogt) Ja, ook in West-Vlaanderen.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
