Floris Dejaegher komt zwaar ten val

Door een zware valpartij moest Floris Dejaegher (18) vroeg in de eerste etappe al opgeven tijdens de Keizer der Juniores. De verwondingen vielen mee, maar de klap was wel nefast voor de vorm van de tweedejaarsjunior uit Gistel.

“Mijn weekend viel eigenlijk al na 30 kilometer in het water. In Anzegem was er tussen het fietspad en de baan een klein haagje. Een andere renner had dat niet gezien en reed vol in dat haagje.” Dejaegher kon de fiets van zijn collega onmogelijk ontwijken maar ging stevig overkop. “De schade viel al bij al mee, want het was toch een serieuze klap. Ik had een paar hechtingen in de kin en schaafwonden aan de schouder en de elleboog. Het is natuurlijk jammer, want ik had er wel een beetje een doel van gemaakt. De tijdrit en de rit in Koksijde had ik bijvoorbeeld verkend en de conditie was echt wel goed.”

Edewalle

De renner van EFC – L&R – Van Mossel blikt met gemengde gevoelens terug op zijn wegseizoen. “Ik heb wel een stap vooruit gezet, maar van de uitslagen in de grote wedstrijden had ik meer verwacht. Ik hoopte ook misschien eens een kermiskoers te winnen, maar die kers op de taart ontbrak.” In Edewalle werd Dejaegher wel tweede achter zijn ploegmaat Laurens Plancke. “Misschien had ik daar wel de benen om te winnen. Maar we zaten met drie of vier renners in een kopgroep van twaalf. Dan moet je als eerste weg kunnen geraken.” Ook aan de Ronde van Vlaanderen en recenter de Grote Prijs van Plouay houdt de Gistelnaar een goed gevoel over. “In Plouay ben ik alleen naar een kopgroep met onder andere twee renners van AG2R gereden. Achteraf bekeken had ik die inspanning beter op een ander moment geplaatst, want we werden heel snel terug bijgehaald.”

Profdroom

Na een topseizoen – met zondag ook nog de zege in de GP Jules Van Hevel, mag oudere broer Jasper in 2024 zijn profdebuut maken bij Team Flanders – Baloise. “Voor elke wielrenner is dat een droom, dus zit dat ook bij mij in het achterhoofd. Bij mij is dat natuurlijk iets minder realistisch dan bij hem. Maar ik koers nog niet zo lang en heb toch al stappen gezet. Sowieso is prof worden een droom die slechts weinigen kunnen waarmaken. Ik hoop volgend seizoen als belofte rustig te blijven groeien in mijn vertrouwde omgeving bij EFC”, besluit hij. (ACL)