Ze mag dan al Belgisch kampioen zijn geweest bij de juniores, het debuutjaar van de 18-jarige Julie Hendrickx bij de elites wordt zwaar. Dat beseft haar vader Björn, die als roeier tweemaal aan de olympische spelen deelnam en dus wel wat topsportervaring heeft. “Ze zal nog twee tot vier jaar nodig hebben om de grote koersen deftig te rijden.”
Julie kwam via haar vader in de wielersport terecht. “Als alternatieve training moest ik veel fietsen en poweren”, vertelt de 47-jarige Björn. “Bij dat poweren leerde ik Werner Vandromme (toenmalig eliterenner red.) kennen, die voorstelde om samen te gaan fietsen.”
In het kielzog van Vandromme ging Björn tijdens fietstrainingen op pad met profrenners uit de streek, of met triatleet Marino Vanhoenacker. “Toen ik al gestopt was, zag Julie me dus meer met de fiets dan als roeier. Ze zag haar papa fietsen en wilde dat ook proberen. Ze is dan bij de Noordzee heel goed opgevangen. Bijvoorbeeld op vlak van behendigheid heeft ze daar alles geleerd.”
Als roeister heeft Julie het nooit geprobeerd. “Tijdens de eerste lockdown heb ik haar wel eens een korte initiatie gegeven”, zegt Björn. “Ik had toch nog een dubbeltwee liggen. Dat was plezant om samen te doen, maar ik heb haar nooit in die richting willen forceren.”
Relativeren
Eind september 2021 mocht Julie in Leuven deelnemen aan het wereldkampioenschap. “Ze had dat heel goed voorbereid en reed een mooie wedstrijd. Er zat zeker een goeie uitslag in. Jammer genoeg is ze door een olievlek gevallen aan de voet van de Wijnpers, maar dat kon ze snel relativeren.”
In de roeisport zou het relativeren van zo’n tegenslag iets lastiger zijn. “Wij werkten elk jaar toe naar het WK, maar eigenlijk vooral naar de olympische spelen – om de vier jaar, dus. In de koers is dat helemaal anders. Er zijn zoveel mooie wedstrijden en bijna elke week is er een nieuwe kans. Ook het parcours en de tegenstand zijn elke keer anders. In de aanloop naar een grote wedstrijd geef ik haar wel mee dat pieken belangrijk is.”
Met een tiende plaats in de dubbeltwee in Atlanta in 1996 was dat pieken voor Björn aardig gelukt. “We deden vier plaatsen beter dan op het WK het jaar ervoor. Ik was ook pas 22, wat jong is als roeier. In 2000 in Sydney waren we negende met de dubbelvier, maar daar had ik meer van verwacht. De basis in België was niet breed genoeg.”
Bij Bingoal Casino-Chevalmeire-Van Eyck Sport zette Julie dit seizoen de stap naar de elite. In Escanaffles finishte ze knap vijfde. “Maar het zal een zwaar seizoen worden. Ze is nog heel jong en zal toch nog twee tot vier jaar nodig hebben om de grote koersen echt deftig uit te rijden. Van de ploeg krijgt ze wel veel kansen.”
In Brugge-De Panne reed Julie verdienstelijk, maar enkele wedstrijden in de regio Valencia vielen te zwaar uit. “Zulke parcours zijn nog te lastig. Julie studeert nog – Sport & Bewegen – en kan dus veel minder trainen dan de profs. Eigenlijk zou een U23-categorie ideaal zijn, zodat de beloftes pakweg tien keer per jaar tegen elkaar kunnen koersen.”
(AC)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
