Joyce Vanderbeken (40) heeft zich vorig weekend in Zolder tot Belgisch kampioene veldrijden bij de dames elite 2 gekroond. Voor de Zwevegemse, administratief medewerker bij het Wit-Gele Kruis, was het al de 13de titel uit haar rijkgevulde wielercarrière. Wij stelden met Vanderbeken een top vijf van mooiste momenten uit haar sportieve carrière op.
Haar titel in Zolder was voor Vanderbeken al haar tiende Belgische kampioenentrui. “In vijf verschillende disciplines: gravel, strandrace, veldrijden, mountainbike crosscountry en mountainbike marathon”, voegt ze eraan toe. “Daarnaast behaalde ik de voorbije twee jaar ook een Europese kampioenentrui en twee regenboogtruien van wereldkampioene in gravel. Ik zit intussen aan 247 overwinningen, in zes disciplines weliswaar. Op de weg won ik immers ooit één koers, in Le Bizet”, glimlacht de Zwevegemse.
1. BK veldrijden in Ruddervoorde (2009)
“Deze blijft toch wel op nummer één staan. Zelfs nu wordt daar nog altijd veel over gesproken. Die Belgische titel heeft heel veel aandacht gekregen. Het was niet mijn eerste driekleur, maar wel mijn eerste als veldrijdster. Ik wist toen ook nog niet dat Sanne Cant 15 keer na elkaar zou winnen, dus het was heel mooi dat ik net dat BK kon winnen. Het was vorig weekend ook speciaal om vanaf de zijlijn toe te kijken hoe Sanne een opvolgster heeft gekregen. Ja, ik draai intussen al heel lang mee. 23 jaar geleden reed ik bij de LRC mijn allereerste wielerwedstrijd.”
2. WK gravel in Leuven (2024)
“Eentje van vorig jaar, in de leeftijdsgroep van 40-44 jaar. Ik had ook mijn eerste wereldtitel in Italië kunnen kiezen, maar in Leuven had ik nooit gedacht te kunnen winnen. Ik heb immers meer dan 100 km zonder achterrem moeten rijden. Er moet ergens een lek geweest zijn, waardoor ik remolie verloren heb en geen remkracht meer had. Ik ben daar de hele dag heel voorzichtig moeten zijn. Het was eigenlijk het enige waarmee ik nog bezig kon zijn. Net daardoor was de ontlading groot. Een mooi moment.”
3. UCI-cross in Fengtai in China (2017)
“Ik heb in drie jaar tijd zes veldritten op Chinese bodem gereden en er vier van gewonnen. De organisator in China vloog ons in en betaalde alles terug: vliegtuigtickets, hotel… Het was een soort begeleide reis, waarbij er tussen de wedstrijden ook enkele activiteiten werden georganiseerd, met onder meer een bezoek aan de Chinese Muur. Iedereen moest mee, of je nu wilde of niet. Maar het was heel leuk. De eerste keer dat ik in China koerste, was in 2017. De jonge Ceylin del Carmen Alvarado nam toen ook deel. Twee keer won ik. Een heel leuke beleving, ook naast de cross, want je hebt een hele tijd met een groep op pad. Door de coronacrisis zijn ze moeten stoppen met hun organisatie. Het is ook niet meer herbegonnen. Jammer. Ik houd er mooie herinneringen aan over. Wist je dat de organisatoren een standbeeld zouden maken van de eerste renster die erin slaagde om drie keer te winnen? Ik dus. Ik had hen foto’s vanuit alle invalshoeken bezorgd, maar dat standbeeld is er door corona niet gekomen.”
4. Flanders XCO-Series in Kessel (2024)
“Ik heb deze bescheiden mountainbikewedstrijd in Vlaams-Brabant waarschijnlijk al 13 keer gewonnen, maar in 2024 reed ik mee aan de leiding tot er iets met mijn ketting gebeurde en ik ver teruggeslagen was. Ik had de hoop al opgegeven om nog te kunnen winnen, maar ik werd gedragen door het publiek, kwam in de allerlaatste ronde nog terug bij de kopgroep en kon winnen. Meteen na de finish ben ik in het gras gaan liggen, terwijl dat bij mij nooit gebeurt. Het is geen grote wedstrijd, maar de manier waarop, het publiek dat mij echt droeg en de spannende ontknoping maakten dit heel bijzonder.”
5. BK mountainbike marathon (2020)
“Een hele dag in de regen en de kou, want door corona vond dit BK later op het jaar plaats. Ik had zes minuten voorsprong, tot ik helemaal onderkoeld raakte en een hongerklop kreeg. De Muur van Borsée moest ik zelfs te voet omhoog, dus kwam Alice Pirard weer aansluiten. We hebben ervoor moeten sprinten. Ik won en Alice is proficiat komen zeggen, maar ik kan het me niet meer herinneren. Ik weet zelfs niet meer hoe ik tot bij de auto ben geraakt. Mijn entourage was aan het feesten, maar ik was helemaal op. Dit was zonder enige twijfel de meest heroïsche overwinning die ik ooit behaald heb, samen met de cross in Zonnebeke in 2024. Deze zege ga ik niet snel vergeten.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
