In 2008 behaalde Kenneth Van Compernolle brons op het EK veldrijden voor beloften in Liévin. 14 jaar later kijkt de 34-jarige Beernemnaar tevreden terug op zijn carrière. “Er zijn zoveel zaken die me altijd zullen bijblijven.”
Kenneth Van Compernolle is thuis van de voetbaltraining van zijn zesjarige zoon Lewis in Beernem als we hem aan de lijn krijgen. “We hebben ook nog een dochter Lio die na de herfstvakantie naar de peuterklas mag. Ja, ze worden snel groot”, glimlacht de gewezen veldrijder, die op de technische dienst van Beernem werkt. “Na mijn afscheid in 2021 had ik verwacht de cross enorm te zullen missen, maar tot nu toe valt dat goed mee. Ik probeer twee tot drie keer per week te lopen en tijdens het weekend eens een toertje te fietsen. Alleen en vaak naar de kust, want mijn schoonouders wonen daar. Mijn vrouw rijdt dan met de auto.”
Dit weekend vindt op de Citadel van Namen het EK veldrijden plaats. Zelf stond Kenneth Van Compernolle drie keer aan de start van het EK, telkens als belofte: in 2007 in het Zwitserse Hittnau (28ste), in 2008 in het Franse Liévin (derde) en in 2009 in Hoogstraten (achtste). “Liévin is met voorsprong de mooiste herinnering uit mijn carrière. Die dag heeft heel veel veranderd. Plots had ik meer geloof in eigen kunnen, geloof dat er meer inzat dan zomaar een hobby.”
Ook de WK’s van Zeddam (als junior in 2006, 51ste), Hoogerheide (als belofte in 2009, 16de) en Tabor (als belofte in 2010, elfde) staan op het palmares van Van Compernolle. In datzelfde Hoogerheide vindt begin februari opnieuw een WK plaats. “Als dat ergens ter sprake komt, zeg ik dat ik daar ooit ook een wereldkampioenschap gereden heb. Een leuke herinnering. Onlangs was er de Wereldbeker in Tabor. Ook daar stond ik nog aan de start. In Hoogerheide heb ik trouwens ook eens een Wereldbeker mogen rijden, in de periode dat je daarvoor nog geselecteerd moest worden. Daar ben ik best wel fier op.”
Van Compernolle was enkele jaren als prof actief, maar maakte vooral naam en faam als kampioenschapsrenner. Als junior behaalde hij zilver op een BK, als eliterenner zonder contract was hij twee keer aan het feest: in 2014 in Waregem en in 2020 in Antwerpen. In 2019 veroverde hij zilver in Kruibeke. “Ik kijk tevreden terug op wat ik bereikt heb. Het moment zelf heb ik daar wel veel te weinig bij stilgestaan. Van die twee Belgische titels heb ik amper genoten, al is die tweede driekleur er pas een jaar na afloop (na de afwijkende dopingtest van Wietse Bosmans, red.) bijgekomen. Ik heb van mijn hobby een paar jaar mijn beroep kunnen maken en kwam daardoor op veel plaatsen waar ik anders nooit geraakt zou zijn. Eén uitschieter kan ik er niet uitpikken. Ik heb veel zaken die me bijblijven. Zoals die eerste stage in het buitenland en mijn eerste keer in het vliegtuig. Mijn eerste WK. De stages met de Belgische ploeg tijdens de paasvakantie in Sunparks. Stuk voor stuk onvergetelijke herinneringen.”
Quinten Hermans
Van Compernolle volgt de cross nog altijd. “Op het EK in Namen verwacht ik Quinten Hermans. Een verrassing is hij niet meer, maar hij is een van de weinige wegrenners die zo vroeg beginnen te crossen. Dat zal met een bepaalde bedoeling zijn.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
