Vader en zoon Molly: “Kenny was klaar voor de stap naar de profs”

Johan Molly (48) is in januari aan zijn 25ste seizoen als verzorger begonnen, zijn eerste bij het Direct Energie van Niki Terpstra. Zoon Kenny (22) maakte twee weken geleden dan weer zijn profdebuut in de Tour du Haut-Var. Zondag zijn de twee voor het eerst samen aan de slag in een profkoers. In hun eigen West-Vlaanderen dan nog. “Ik hoop Kenny in Luik-Bastenaken-Luik, als ik in de bevoorrading sta, in de vroege vlucht te zien passeren”, lacht Johan.

Kenny Molly moet eens goed fronsen als we hem naar zijn oudste herinneringen aan de koers met zijn pa vragen. “Dat moet de Vuelta geweest zijn”, antwoordt de Wulvergemse neoprof uiteindelijk. “Maar in welk jaar was dat ook alweer?” (kijkt zijn vader aan)

Johan: “Het was alleszins in Roquetas de Mar.”

Kenny: “Het was de eerste keer dat ik met hem mee naar de koers ging, samen met mijn moeder en broer. Het waren de beginjaren van Quick.Step en de Vuelta startte in de grote vakantie. Welke renners ik me nog herinner? (denkt even na) Garrido alleszins (José Antonio, van 2004 tot en met 2006 bij Quick.Step, red.).

Johan: “Dat zal dan de periode van Peccharoman (José-Antonio, in 2004 en 2005 bij Quick.Step, red.) geweest zijn.”

Kenny: “Dankzij mijn pa heb ik veel dingen kunnen meemaken.”

Ik herinner me een foto van jou op Facebook, samen met toenmalig geletruidrager Rinaldo Nocentini. Je was toen twaalf.

Kenny: (knikt) “Later heb ik, als tweedejaarsbelofte, nog tegen hem gekoerst, in Portugal. In de nadagen van zijn carrière koerste hij daar voor een kleinere ploeg(Nocentini koerst op zijn 41ste nog altijd, bij het continentale Sporting Clube de Portugal, red.). Toen ben ik nogmaals met hem op de foto gegaan.”

Johan: “Het jaar van die eerste foto reed Nocentini bij Ag2R.”

Kenny: “Ik herinner me ook dat ik Richard Virenque soms in het hotel zag. En Frank (Vandenbroucke, red.) natuurlijk ook.”

Johan: “Dat was in 2003.”

Kenny: “Ik koerste nog niet, maar was wel al aan het fietsen. Toen Frank eens bij ons thuis op bezoek kwam, was ik net op de rollen aan het rijden. Ik moet toen een jaar of tien geweest zijn. Hij zei: train maar nog niet te veel, een half uurke op de rollen volstaat.”

Als 16-jarige begonnen

Hoewel de liefde voor de wielersport er al van jongs af inzat, reed Kenny pas op 16-jarige leeftijd zijn eerste koers. “Ik wilde eigenlijk altijd al koersen, maar mijn pa was er geen voorstander van, toch niet voor mijn 16de. Maar toen we op vakantie in Calpe waren, heb ik er eens een fiets mogen huren. En op een avond daar heeft hij gezegd dat ik mocht koersen.”

Johan: “Ik heb dat bewust enkele jaren tegengehouden. Hij mocht niet voor de nieuwelingen beginnen, want veel jonge gasten die vanaf de miniemen of aspiranten koersen, zijn tegen hun 18de koersmoe. Dat wilde ik vermijden. Ik herinner me nog goed die vakantie in Calpe, toen we een fiets bij ex-prof Patrick Deneut huurden. Dat was in november en in februari reed hij zijn eerste koers, als tweedejaarsnieuweling voor DJ-Matic, de vroegere Groeningespurters.”

Kenny: “In mijn eerste seizoen kon ik meteen een wedstrijd winnen, in Strobome bij Moorslede. Maar vooral mijn allereerste koers is me bijgebleven, het clubkampioenschap in Lendelede. Mijn familie is van daar. Ik werd zesde en weet nog goed dat mijn pa er die dag niet bij kon zijn.”

Johan: “Ik zat in de Ronde van Algarve en had een slechte ontvangst in de bevoorrading, waardoor Kenny me niet kon bereiken. Zenuwachtig dat ik was!”

Kenny: “Dat eerste jaar reed ik enkel kermiskoersen en werd ik nooit voor een interclub geselecteerd. Daarom ben ik als junior naar de Tieltse Renners gegaan.

Dat waren tijden. Igor Decraene die wereldkampioen werd en ploegmaats als Aaron Verwilst en Jordi Warlop. Stevig ploegje!

Johan: “En je vergeet Tom Wirtgen, die nu ploegmaat van Kenny is en toen de laatste twee maanden van het seizoen ook voor de Tieltse Renners heeft gereden.”

Kenny: “Bij die ploeg heb ik de kans gekregen om vaak in het buitenland te koersen. Ook de goeie sfeer is me bijgebleven. Het waren twee mooie jaren. De ploeg bestaat niet meer, maar ik kan Bart Planckaert alleen maar bedanken voor al zijn werk.”

Wallonie-Bruxelles is de ideale ploeg met een mooi programma voor Kenny

Je koerste toen heel vaak in het buitenland, vooral in Spanje.

Johan: “Ik heb er veel contacten en vond dat hij daar veel sterker kon worden.”

Kenny: “Als eerstejaars kon ik zo de Ronde van Rioja rijden. Als tweedejaars won ik een rit in de Ronde van Cantabrië en een regionale wedstrijd. Dat was als gastrenner van de junioresploeg van Alberto Contador en zijn broer Fran.”

Johan: “In zijn tweede jaar bij Tielt heeft hij een maand in het Baskenland kunnen verblijven, bij Sabino Angoitia, de ex-ploegleider van Saunier Duval. Zijn zoon Iosu is een generatiegenoot van Kenny en koerste ook. Hij heeft hier indertijd (in 2013, red.) de junioreskoers op de Bosmolens in Izegem gewonnen. Ik had ervoor gezorgd dat hij samen met enkele andere Spaanse talenten in De Lork in Kemmel kon verblijven. Enric Mas (vorig jaar tweede in de Ronde van Spanje, red.) was er ook bij. Hij werd 16de op de Bosmolens. (grijnst) Een dag later werd Mas vijfde in de interclub in Reningelst. De Spaanse topper was toen echter Cristian Torres, de Spaanse kampioen. Hij was de beste sprinter van zijn land, maar is intussen al gestopt.”

Wanneer hebben jullie voor het eerst gedacht: er zit een toekomst als profrenner in?

Johan: “Na Parijs-Tours als eerstejaarsbelofte. Kenny eindigde toen als zevende in een kopgroep van elf met Nathan Van Hooydonck, Jenthe Biermans, Maxime Farazijn…”

Kenny: “En Sam Oomen (vorig jaar negende in de Giro, red.).”

Johan: “Die won. Van de elf waren er zeven of acht die al zeker waren dat ze prof zouden worden. Dat zegt toch iets.”

In zijn eerste twee seizoenen als belofte kwam Kenny uit voor een buitenlandse ploeg: eerst Specialized-Fundacion Contador, daarna Klein Constantia, de satellietploeg van Quick.Step. Een bewuste keuze?

Johan: “Ik heb meegeholpen aan de start van Klein Constantia. De renners die uiteindelijk gekozen werden, waren vooral degenen die ik in gedachten had.”

Kenny: “Als je dan ziet wat sommigen onder hen intussen al gepresteerd hebben bij de profs… Van Rémi Cavagna wist ik toen al dat het geen gewone coureur was. Voor Enric Mas, die het jaar ervoor al bij mij in de ploeg reed en onze beste renner bergop was, heb ik het hele jaar op kop moeten rijden. Tegen Ivan Garcia Cortina heb ik al gekoerst bij de juniores, toen hij Spaans kampioen was. Let op mijn woorden: dat wordt een grote coureur die gemaakt is voor de klassiekers. En dan heb je ook nog Maximilian Schachmann, die vorig jaar een rit in de Giro won. Ik besef dat ik deel heb uitgemaakt van een ploeg met enkele van de grootste wereldtoppers in spe.”

Johan: “Neem nu Garcia Cortina. Dat is een Vlaamse coureur, maar in België nog niet zo bekend. (glimlacht) Dat zal na dit jaar misschien al anders zijn. (vorig weekend werd hij alvast 13de in Kuurne-Brussel-Kuurne, red.) En er is nog Spaans talent op komst. Schrijf maar op: Fernando Barcelo, vorig jaar derde op het EK op de weg bij de beloften en ritwinnaar in de Ronde van de Toekomst. Het is een klimmer. Ik heb regelmatig contact met hem. Voor mij is hij beter dan Mas en geef toe, dat is eigenlijk bijna niet mogelijk.”

Kenny, de laatste twee jaar bij de beloften reed je bij AGO-Aqua Service, de opleidingsploeg van Wallonie-Bruxelles. Ditmaal was het van moeten.

Kenny: “Ik heb in die vier jaar als belofte telkens een stap vooruit kunnen zetten. Die eerste twee jaar in het buitenland hebben mij meer renner gemaakt, terwijl ik bij de opleidingsploeg van mijn huidig team moest presteren.”

Johan: “Eigenlijk heeft Kenny altijd net iets boven zijn niveau gereden. Daardoor waren zijn resultaten iets minder, maar dat is niet erg. Ik herinner me nog goed dat hij als junior derde werd in WestSprint, het regelmatigheidsklassement van jullie krant. Dat jaar had hij wel acht weekends niet gekoerst. Dat zegt toch ook iets.”

Ik trek me op aan de carrière van Xandro Meurisse. Hij is een mooi voorbeeld voor mij

Ben je klaar om prof te worden?

Kenny: “Ik geloof van wel. Als derdejaarsbelofte was ik stagiair bij Fortuneo. Oké, het was op het einde van het seizoen, maar ik heb me vaak kunnen tonen. Toen dacht ik echt: ik zit hier op mijn plaats bij de profs.”

Johan: “Toen is ook bij mij een belletje gegaan. Ervoor had ik er al een kleine beetje op gehoopt. Zo had hij de Schaal Schoeters gewonnen voor crosser Nicolas Cleppe en Gianni Marchand. Dat zijn toch niet van de minsten.”

Kenny: “Vorig jaar zat ik tijdens de Ronde van België twee keer mee in de ontsnapping. Ik werd ook geselecteerd voor het EK, waarin ik elfde werd, en het WK, waar ik jammer genoeg door ziekte moest opgeven. Maar ik was klaar voor een stap hogerop.”

Wanneer zal je debuutseizoen als prof geslaagd zijn?

Kenny: “Ik begin niet vanaf nul, want ik heb de voorbije jaren al geregeld bij de profs gekoerst. Vorig seizoen heb ik als stagiair bij Wallonie-Bruxelles wel gemerkt dat ik nog veel werk voor de boeg heb. In de Italiaanse najaarsklassiekers kwam ik toppers als Quintana, Moscon en Nibali tegen. Ik zeg niet ik daar ooit prijs zal kunnen rijden, maar zelfs gewoon volgen was toen al een opdracht. Ik trek me op aan de carrière van Xandro Meurisse. Hij is voor mij een mooi voorbeeld.”

Johan: “Met Wallonie-Bruxelles kan Kenny een mooi programma afwerken. Het is de ideale ploeg voor hem. Ik heb dan ook het volste vertrouwen in Christophe Brandt, die hem al twee jaar onder zijn hoede heeft. Maar de grootste dank voor de voorbije jaren gaat naar Tom Steels, die vier jaar zijn trainer was.”

Kenny: “Tom heeft me door zijn eigen ervaring uit het verleden enorm veel bijgebracht.”

Johan: “Sinds deze winter werkt Kenny met Michel Geerinck samen.”

Kenny: “En dat verloopt goed. Het was wennen in het begin, maar ik heb er alle vertrouwen in dat hij een meerwaarde zal betekenen.”

En nu je ook in het profpeloton aan de slag gaat, zal je je vader vaker tegen het lijf lopen.

Johan: “Maar toch niet zo vaak, want ik doe het programma van Niki (Terpstra, red.). Ik hoop Kenny in de Waalse Pijl in de vroege vlucht te zien passeren als ik in de bevoorrading sta. (denkt even na) Of neem maar Luik-Bastenaken-Luik, want de Waalse Pijl rijdt Direct Energie niet.”

Kenny: “Of de Brabantse Pijl.”

Johan: (grijnst) “Juist, die koers rijden we ook.”