In 2012 veroverde Sarah Inghelbrecht uit Jabbeke zilver in de ploegenachtervolging op het EK baanwielrennen voor beloften. Anno 2023 is Inghelbrecht persverantwoordelijke bij het WorldTourteam Intermarché-Circus-Wanty. Dat is de ploeg van Biniam Girmay, twaalf maanden geleden de eerste Afrikaanse winnaar van een voorjaarsklassieker. “Biniam zorgt voor verfrissing.”
Sarah Inghelbrecht ruilde enkele jaren geleden de polders van Stalhille (Jabbeke) in voor de adembenemende Voerstreek, waar haar vriend Julien Stassen opgroeide. Stassen is net als Inghelbrecht ex-profwielrenner en is sinds dit seizoen aan de slag als ploegleider bij Bingoal-Wallonie-Bruxelles. Zelf is Inghelbrecht, die naast het contact met journalisten ook het operationele aspect van de crossploeg en de marketing bij Intermarché-Circus-Wanty verzorgt, afgelopen dinsdag op weg naar een door haar georganiseerde persconferentie in Gent, waar Biniam Girmay bijna dag op dag een jaar na zijn verrassende triomf in Gent-Wevelgem de pers te woord zal staan.
Sarah, wat stel je vast als je de vergelijking maakt met jullie persconferentie van een jaar geleden?
“Ik kan niet vergelijken, want toen was er geen persconferentie voor de start van Gent-Wevelgem. Er was simpelweg geen interesse. Tot dan nodigden we twee keer per jaar de media uit: net voor het seizoen met de ploegvoorstelling en net voor de Tour. Nu weet je dat de pers Biniam wil spreken als hij in België is. Als hij thuis in Asmara (de hoofdstad van Eritrea, red.) is, moet je hem als buitenstaander niet proberen te bereiken. Als perschef van de ploeg ken ik Biniam intussen goed genoeg om te weten wat ik kan doen en wat niet. Als ik quotes van hem nodig heb, doe ik dat via een Belgische vriend van hem. Of via zijn trainer, met wie hij haast dagelijks contact heeft. Zo kunnen we Biniam altijd makkelijk bereiken.”
Wat herinner je je nog van jullie eerste ontmoeting?
“Dat kan ik me nog zo voor de geest halen, want ik kende hem niet en moest hem opbellen. Ons eerste telefoontje in het Engels verliep niet zo vlot. Het was vooral hopen op een goeie verbinding. Maar kijk, intussen kennen we elkaar goed en verloopt de communicatie vlot. Nu spreekt Biniam even vlot Engels als jij en ik. (glimlacht) Sinds zijn zege in Gent-Wevelgem vorig jaar besefte ik dat ik nog vaak met Biniam contact zou hebben. Sindsdien is de aandacht nog niet verslapt.”
(lees verder onder de foto)
Hoe anders dan een Europese renner is Girmay in de omgang?
“Helemaal anders, want hij komt uit een andere cultuur. Biniam is altijd heel relaxed. Het is precies alsof hij nooit stress of druk ervaart. Maar tegelijkertijd moet je Biniam geen volledig jaar in een hotelkamer stoppen. Hij is iemand die mensen moet zien, een koffie wil drinken en een praatje mag slaan. Dat wij hier in Europa voortdurend op onze gsm zitten, apprecieert hij het minst. Met de ploeg hebben we er toch voor kunnen zorgen dat hij zich hier zo goed mogelijk voelt en op die manier een soort van tweede familie voor hem creëren.”
Ook op sportief vlak is het waarschijnlijk helemaal anders.
(knikt) “Zaken die voor ons logisch zijn en erin gestampt zijn, blijken dat niet voor hem te zijn. Soms komt hij van een andere planeet. Neem nu de E3 Harelbeke van vorig jaar. Biniam werd vijfde, waarna tien journalisten aan de ploegbus samen troepten om hem vragen te stellen. Biniam zei: er was één klim met kasseien die meeviel, maar die andere klim, waar Van Aert en Laporte me losten, vond ik lastig. Bleek dat hij het over de Oude Kwaremont en Paterberg had. Iedereen schoot natuurlijk in de lach, maar hij kende die hellingen niet.”
“Johan Museeuw vroeg een selfie met Biniam. Achteraf vroeg hij: was dat Tom Boonen?”
“Afgelopen winter maakte ik nog zo’n bizarre situatie mee. Wij vertoefden in Spanje op trainingskamp en Johan Museeuw logeerde toevallig in hetzelfde hotel. Ik zei tegen Biniam: als je die man ontmoet, weet dan dat hij de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix gewonnen heeft. Even later ontmoetten ze elkaar en vroeg Museeuw om een selfie te nemen. Na afloop vroeg Biniam aan mij: was dat dus Tom Boonen? Fantastisch toch, de dingen die we met hem meemaken! Het is echt tof.”
“Eerlijk? Ik vind het voor iedereen heel verfrissend. Als Biniam ergens binnenkomt, lijkt er wel iets magisch te gebeuren. Plots is iedereen gelukkig, omdat hij dat is en dat ook uitstraalt. Hij heeft iets bijzonders bereikt, als Afrikaan zo sterk presteren in het Europese wielerpeleton. En die stoten, dat doet hij niet met opzet. Het is enorm leuk, die wisselwerking tussen de twee culturen. Hij geeft dat relaxte aspect door naar onze Europese renners, terwijl zij informatie over de parcoursen met hem uitwisselen.”
Een jaar geleden was je er zelf bij in Gent-Wevelgem. Wat herinner je je nog?
“Een fantastische dag, die ik niet snel zal vergeten. Die dag begon zoals elke andere wedstrijddag, alleen zal Gent-Wevelgem door Antoine Demoitié (die in 2016 na een val overleed, red.) altijd een speciaal tintje voor deze ploeg hebben. De dag dat Antoine stierf, reed ik ook Gent-Wevelgem voor dames. Op de terugweg naar huis kreeg ik een bericht van mijn vriend die in het buitenland aan het koersen was. Hij wist al van het overlijden, maar het had nog een uur geduurd vooraleer hij mij een bericht kon sturen. Die dag zit nog vers in mijn geheugen, net als de zege van Biniam van vorig jaar. ’s Avonds in het hotel was iedereen euforisch. Er werden zelfs liedjes gezongen. Kévin Van Melsen, die ook van de Voerstreek is en heel goed bevriend was met Antoine, gaf een speech, net als Biniam. Dat was heel emotioneel. Ik herinner me nog bijna alle woorden. Misschien is dat wel het moment van Gent-Wevelgem dat me het meest bijblijft.”
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
