Hoe zou het nog zijn met Jens Debusschere (34), de voormalige Belgische kampioen wielrennen die vorige zomer zijn fiets aan de haak hing? Goed, zo blijkt. De oud-wielrenner volgt momenteel een intensieve opleiding om zijn brood te verdienen… als bakker. “Het is fascinerend hoe je uit minieme grondstoffen zo’n goed product kan maken.”
Het is iets voor 7.30 uur in de ochtend als de schuifdeuren van Bakkerij Vincent Molly in Waregem opengaan. “Je mag gerust vroeger komen als dat beter past”, had Debusschere ons daags voordien nog gewhatsappt. We hebben vriendelijk bedankt, want veel vroeger op de dag moeten interviews wat ons betreft niet plaatsvinden. Voor Debusschere is het echter al laat. De naar Waregem uitgeweken Dadizelenaar volgt sinds september immers een bakkersopleiding aan Syntra West en loopt sindsdien ook drie keer per week stage bij Bakkerij Molly in Waregem. “T’goat ne goeien zijn”, vertrouwt bakker Vincent ons toe. Het maakt dat het interview voor Debusschere op het eind van zijn werkdag, of beter gezegd werknacht plaatsvindt. “Ik ben al bezig van gisterenavond tien uur”, vertelt hij terwijl hij de laatste schalen in de vaatwas steekt. “Moet ook gebeuren, hé.”
Het contrast met het leven als wielrenner kan bijna niet groter zijn. Waar menig renner dagelijks plichtbewust om 22 uur in zijn bed ligt, begint sinds kort dan pas de dag van Debusschere. Al heeft zijn bioritme daar naar eigen zeggen niet al te veel moeite mee. “Ik kan daar eigenlijk vrij goed tegen. Ik ben nooit echt een goede vroege slaper geweest. Van nature blijf ik altijd wel lang wakker, dus ik had geen schrik van die lange nachten. Waar dat als renner een nadeel was, is dat nu net een voordeel.”
Nachtshift
Al moet Debusschere ook wel toegeven dat hij de vermoeidheid toch voelt. “Maar dat is eerder door de combinatie met mijn opleiding”, legt hij uit. “Zo moet ik ook drie keer per week overdag naar Brugge om lessen te volgen en als die lesdagen dan vlak na een nachtshift vallen, dan is dat toch stevig. Zo ben ik nu al zo’n 25 uur wakker, sinds gisterenochtend 6 uur. Dat kruipt op den duur wel in de kleren.”
Toch oogt de voormalige ritwinnaar in de Tirreno-Adriatico en de tweevoudige laureaat van Dwars door Vlaanderen vooral gelukkig. “Ik ben dan ook heel content”, lacht hij als we hem bovenstaande bemerking voor de voeten werpen. “Ik ben al vrij goed gewoon aan het leven buiten de koers en ben zoals je ziet volop bezig met de voorbereidingen om het tweede deel van mijn leven goed te starten.”
“Ik wil mijn eigen brood maken dat eruit ziet als een kassei”
Dat kon je de afgelopen maanden ook al merken op zijn Instagrampagina, want waar er voordien vooral foto’s op de fiets gepost werden, verschijnen er nu met de regelmaat van de klok foto’s van brood, koffiekoeken, pistolets en gebak. “Een beetje reclame maken, hé”, glimlacht Debusschere. “Nu ik nog relatief veel volgers heb moet ik ervan profiteren. Wie weet beginnen de foodies me nu ook wel te volgen. Al moet ik zeggen: mijn focus ligt vooral op brood en pistolets. De patisserie is iets minder mijn ding. Ik heb er het geduld niet voor.” (lacht) Wel heeft Debusschere ondertussen plannen voor zijn eigen soort brood, niet toevallig met een link naar de koers. “Het recept heb ik al en de smaak zit goed, alleen ben ik nog niet tevreden over de vorm van het brood. Ik zou immers willen dat het brood er wat uitziet zoals een kassei: een donker brood, in een kort bakje, wat blinkend, maar niet effen.”
Geen gemis
Ook in zijn brood blijft de koers dus aanwezig. Of hij de koers dan niet mist, vragen we ons dan uiteraard ook af. “Nee. Dat niet. Al komt dat ook wel omdat mijn wielercarrière niet van de ene dag op de andere gestopt is. In mijn laatste seizoen als eenmansploeg heb ik mijn familie bij alles heel dicht betrokken en heb ik op mijn manier afscheid genomen van het peloton. Ik heb mijn eigen weg kunnen uitstippelen en de tijd gehad om alle opties te bekijken. Het faillissement van B&B eind 2022 is heel plots gekomen, waardoor ik van dag op dag op straat stond, maar door het project van mijn eenmansploeg is mijn wielerpensioen er wel na een mooie overgangsperiode gekomen en dat heeft zeker geholpen om alles een plek te geven. Ik weet eigenlijk niet of ik met dezelfde voldoening had kunnen stoppen, indien ik gewoon nog een jaar bij een ploeg had gereden. Dus nee, ik heb niet zitten vloeken of treuren toen het effectief gedaan was.”
Ook niet toen Julien Vermote afgelopen winter op de valreep toch aan de bak geraakte, bij Team Visma-Lease a Bike dan nog. “Ik snap dat er renners zijn die dat misschien zo ervaren – er zijn er zelfs die me het al verteld hebben, maar ik ervaar het helemaal niet zo. Ook omdat het de laatste jaren sportief al niet meer liep zoals ik het wilde. Ik kon zelfs op de kleinere koersen mijn stempel niet meer drukken. Dan moet je op den duur ook eerlijk zijn met jezelf. Ik ben vooral heel content voor Julien, want vorig jaar zijn we geregeld samen op pad geweest naar die kleinere koersen. En in het opzicht van die eenmansploeg was ik misschien wel de pionier. (lacht) Maar jaloezie of spijt? Totaal niet. Ik heb vrede met hoe het gelopen is.”
Passie voor brood
Al kwam dat ook omdat het vorig jaar al vrij snel duidelijk werd welke richting Debusschere na zijn wielercarrière wilde uitgaan: hij wilde bakker worden. Net zoals zijn schoonouders. “Die passie voor brood is ook wel echt door hen gekomen. Mijn vrouw Kelly en ik zijn echte broodeters. Wij kunnen echt genieten van een lekkere boterham! (lacht) Kelly zou zelfs de hele dag door brood eten. Ze kan perfect zonder warme maaltijd.”
“Als we op reis zijn, willen we altijd brood van ginder proeven”
Het gaat zelfs nog verder, want waar andere mensen op vakantie een magneet kopen om op hun frigo te hangen, kopen Debusschere en zijn vrouw altijd een brood. “Als we in Portugal of Italië op reis zijn, willen we altijd brood van ginder proeven. Waar ze het beste brood hebben? Toch hier! Al zou dat eigenlijk Frankrijk moeten zijn. Weet je waarom? Omdat er in België een veel strakkere limiet staat op de hoeveelheid zout die je mag gebruiken. Zout is een echte smaakmaker is. De grote reden waarom Frans stokbrood zo lekker is, komt omdat er meer zout in zit. In Italië daarentegen gebruiken ze net heel weinig zout.” Dat Debusschere met volle overtuiging zulke feitjes uit zijn mouw schudt, is nog maar eens een bewijs dat brood echt zijn nieuwe passie is. Voordien was hij nochtans niet de allergrootste bakker. “Bakken had ik eigenlijk nog nooit gedaan, maar ik kookte wel altijd graag. En toen kwam corona en zaten we vaker thuis. Dan is de stap van koken naar bakken niet zo heel groot. Zeker gezien onze voorliefde voor brood. Ik vind het gewoon fascinerend hoe je uit water en bloem en wat minieme grondstoffen zo’n supergoed product kan maken. Niet dat het hetzelfde is als Belgisch kampioen worden, maar ik merkte wel een soort voldoening als je ’s ochtends een sneetje van je eigen brood kan snijden. En daaruit is het allemaal wat beginnen groeien en zijn Kelly en ik wat beginnen experimenteren: wat vinden we lekker? Hoe kunnen we dit of dat doen? Af en toe vroegen we dan ook raad aan mijn schoonvader. Wat hij allemaal in zijn roggebrood of in zijn wit brood doet bijvoorbeeld en waarom. Zo is het gestart waarna het bakken me echt begon te interesseren.”
Marktkramer
In die mate dus dat hij – eens zijn opleiding achter de rug is – in de voetsporen van zijn schoonvader zal treden. “Al heeft hij aanvankelijk toch heel vaak gevraagd of ik zeker was dat ik dat wilde doen. Hij drong er echt op aan om er goed over na te denken. Het is en blijft immers een zware job. Hij heeft het zeker niet rooskleuriger voorgesteld dan het is en me niet per se proberen overtuigen om bakker te worden. Anderzijds zijn het wel mijn schoonouders die dit allemaal mogelijk gemaakt hebben. Zij hebben immers nog alle materialen staan van toen zij actief waren, wat ons een enorme investering bespaart. Want had ik nu een investering moeten doen van honderdduizenden euro’s had ik deze stap misschien niet gezet. Dankzij mijn schoonouders krijgen mijn vrouw en ik nu de kans om dit te doen. We behouden dan ook de naam van de bakkerij, Bakkerij Fabienne, als een soort eerbetoon.”
“En uiteraard zijn zij blij dat die opvolging er is. Ze zagen immers ook wel dat er anders niet meteen opvolging zat aan te komen. Hun zoon (oud-renner Jürgen Roelandts, red.) koos na zijn carrière immers voor een job als ploegleider bij Movistar en mijn vrouw kon het onmogelijk allemaal alleen doen, hé. Zo is iedereen nu heel blij natuurlijk. Mijn vrouw zal eerder de verkoopster zijn en op de markten staan, iets waar ze echt helemaal voor dient. Of ik nu mee haar droom realiseer? Misschien wel, ja. Zij heeft jarenlang alles opgeofferd voor mijn droom en mijn carrière, dus nu is het aan mij. Al is dit eigenlijk geen opoffering, want ik vind het zelf ook een fantastische stiel.” Debusschere kiest zo wel opnieuw voor een job die – net als die van profwielrenner – niet eenvoudig te combineren valt met het gezinsleven. Al nuanceert hij dat wel. “Dat is dan ook een van de redenen waarom we ervoor gekozen hebben om geen bakkerij te openen, maar om met een vrachtwagen op markten te gaan staan, waarbij ik dan ’s nachts bak en Kelly overdag de markten doet. Met een winkel moét je ook in het weekend opendoen, terwijl de markten vooral in de week zijn. Het is dan ook onze bedoeling om in de week een viertal markten te doen en dan in het weekend tijd te maken voor onze dochter. We hebben maar één dochter en we hebben haar niet gemaakt om haar te laten grootbrengen door iemand anders.”
Jens de bakker
Normaal gezien zou tegen de zomer alles klaar moeten zijn om voor het eerst naar de markt te trekken. “Al is dat ook wel nog afhankelijk van de verbouwingen bij ons thuis. Het kan even goed zijn dat, als ik mijn opleiding dit schooljaar afgerond heb, ik eerst nog even voor iemand ga werken.” Toch kan Debusschere ondertussen een goed beeld schetsen van de job en is hij nog steeds helemaal overtuigd van zijn carrièrekeuze. “Ik kan me al niet meer voorstellen wat ik anders van job zou kunnen doen!” Maar voelt hij zich ondertussen al meer Jens de bakker dan Jens de wielrenner? “Toch wel de beide. Niet dat ik me al volledig bakker voel, maar ik voel me wel klaar om ervoor te gaan. Ik ga nog wel in de koers actief zijn als regulator (zie kader), daar word ik dan aangesproken als coureur, al vragen ze altijd meteen hoe het is met de bakkerij. En als ik bezig ben in de bakkerij wordt er dan weer verwezen naar mijn geschiedenis als renner. Net die tweeledigheid vind ik zo plezant.”
“Patisserie is iets minder mijn ding. Ik heb er het geduld niet voor”
Ook daarom kijkt Debusschere nog met evenveel enthousiasme naar de koers. Zo keek hij naar eigen zeggen reikhalzend uit naar de start van het Vlaamse voorjaar twee weken geleden. “Ik was echt blij en opgewonden dat het voorjaar startte. Ik zou zelfs koersen na afloop bekijken als ik ze gemist zou hebben.” Al was het na het interview toch vooral tijd om in zijn bed te kruipen. “Al zal dat niet voor lang zijn, want straks moet ik gaan brommeren voor Bert (Vanlerberghe, red.)”, besluit Debusschere.
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
