Jonathan Breyne stond tien jaar geleden in de schoenen van Shari Bossuyt: “Ik geloof dat Shari dit te boven komt”

Het zijn woelige tijden voor Shari Bossuyt (22). Eerder deze week raakte bekend dat ze in maart een positieve dopingtest heeft afgeleverd. Er hangt haar een schorsing van twee jaar boven het hoofd. Bossuyt testte positief op een minieme hoeveelheid letrozole metabolite, die volgens haar en haar entourage via gecontamineerd voedsel in haar lichaam is terechtgekomen. Het is een verhaal dat bij Jonathan Breyne (33) nare herinneringen oproept.

Ook Jonathan Breyne werd in 2013 immers geschorst na een positieve dopingplas. Hij testte positief op clenbuterol – een hormonaal product dat in Zuid-Amerika en China gebruikt wordt in de veeteelt en vooral bekend werd door Alberto Contador en zijn cero, cero, cero, cero…-persconferentie. “Ik testte positief na een etappe in de Taihu Lake Tour in China”, doet hij tien jaar later zijn verhaal.

Jonathan Breyne, die in 2010 nog Belgisch kampioen tijdrijden werd bij de beloften, reed op dat moment bij Crelan-Euphony en won in China zelfs een etappe. “De eerste dag was ik gevallen, waarna ik enkele dagen echt niet vooruit geraakte. Na de derde rit moest ik dan naar de dopingcontrole en eigenlijk was ik daar best tevreden mee, want ze hadden daar frisdrank, iets wat ze in het hotel niet hadden. Een dag later voelde ik me plots wél goed en won ik de etappe met twee millimeter voorsprong op het aanstormende peloton nadat ik een halve etappe voorop had gereden. En ook na die rit onderging ik een dopingcontrole.”

In shock

Wekenlang leek er nadien geen vuiltje aan de lucht. Tot 18 december, een maand na de Taihu Lake Tour. “Ik was me al aan het voorbereiden op het volgende seizoen toen er een brief van de UCI in de brievenbus viel. Op zich niets speciaals, want na een dopingcontrole ontvang je altijd dezelfde brief – daar hoop je toch op. Alleen was het eerste dat ik toen in koeien van letters op die brief zag staan: POSITIEF. En dan stort plots je hele wereld in. Ik was in shock en heb niet eens de hele brief gelezen. Meteen ging er van alles door me heen. Ik had net een huis gekocht en wist dat er in mijn contract stond dat indien ik positief zou testen op doping, dat ik dan mijn volledige jaarloon terug moest betalen. Er was dus paniek, ja. En weet je wat het ergste is? Binnen de minuut kreeg ik al telefoon van een journalist. De pers wist het dus bijna op hetzelfde moment als ik. Dat was veruit het moeilijkste moment uit mijn leven. Nog meer omdat die dopingtest van een dag later wél negatief bleek. Dat maakte het nog moeilijker om te vatten.”

Flashback

Breyne kan zich dus heel goed inleven in wat Bossuyt op dit moment meemaakt. “Toen ik het nieuws van Shari vernam, kon ik het echt niet geloven. Ik kreeg kippenvel en werd meteen teruggekatapulteerd naar tien jaar geleden. Ik ken Shari en haar papa een beetje en heb nog samen gekoerst met haar broer. Ik weet hoe die familie in elkaar zit en ben er honderd procent zeker van dat ze niet bewust iets zou nemen.”

Meteen stuurde Breyne Shari en haar vader ook wat goedbedoelde raad. “Ik heb hen laten weten dat ze er niet alleen voor staan en dat ze niet dezelfde fout mogen maken als ik gemaakt heb. Het is immers allesbehalve gemakkelijk. Je weet dat je niets misdaan hebt, maar toch denk je dat de hele wereld je in een negatief daglicht ziet. Onbewust trek je je dat heel hard aan.”

“Soms kan je je onschuld niet bewijzen, ook al heb je niets fouts gedaan”

Breyne trok het zich zo hard aan dat hij op een bepaald moment zelfs geen uitweg meer zag en een zelfdodingspoging ondernam. “Ik zag het toen totaal niet meer zitten… Plotseling ging het licht uit en sloeg ik volledig tilt. Door al die negatieve commentaren die maar bleven komen. (zwijgt even) Je probeert jezelf wel te verdedigen en telkens je verhaal te doen, maar toch komt er telkens iemand met negatieve commentaar of wordt je verhaal verdraaid, waardoor je steeds weer in die negatieve spiraal terechtkomt. De steun die je dan al krijgt van mensen die wel in je geloven, gaat op dat moment ook het ene oor in en het andere oor weer uit. Die negatieve commentaren blijven veel langer hangen. Ik schaamde me ook. Echt waar, ik schaamde me kapot, ook al wist ik dat ik niets misdaan had. Maar dan kom je buiten en bekijken mensen je scheef en wijzen ze in de verte naar je en zeggen ze tegen elkaar: Kijk, dat is die renner die betrapt is op doping. Dat kwetst, hé. Je moet op dat moment proberen je onschuld te bewijzen, maar soms gaat dat gewoon niet, ook al ben je honderd procent zeker dat je niets misdaan hebt.”

Vrijgesproken

Toch wordt Breyne in april 2014 uiteindelijk vrijgesproken, nadat de UCI erkent dat er wel degelijk een probleem is met clenbuterol in vleeswaren. Het stelt uiteindelijk zelfs een minimumwaarde in voor wanneer men van een positieve dopingtest mag spreken. “Een opluchting, maar anderzijds was ik ook teleurgesteld dat het zo lang heeft moeten duren. Door de UCI werd en word je ik-weet-niet-hoelang aan het lijntje gehouden. Je mag nog de beste advocaten op de zaak zetten, ze laten je niets weten. Pas na zes maanden onwetendheid werd ik vrijgesproken. Mijn carrière heeft er door die hele situatie helemaal anders uitgezien. Ik was er vet mee dat er nadien een minimumnorm kwam. Mijn ploeg Crelan stopte na dat seizoen, maar hoewel ik op het lijstje van enkele mooie ploegen stond, heb ik door die situatie geen ploeg meer gevonden. Ik ben dan maar beginnen werken bij fietsenwinkel Van Eyck in Dadizele en ben toen ook uit miserie wat kilo’s bijgekomen, waardoor een profcarrière helemaal moeilijk werd. Hoeveel geld mij dat allemaal gekost heeft? Ik wil het niet weten. Loonverlies, prijzengeld, de kosten van mijn verdediging… Ik ben door de UCI wel vrijgesproken, maar die mannen rekenen enorm hoge dossierkosten aan. Dus nee, ik wil het liever niet weten hoeveel geld ik door die situatie verloren ben.”

Michael Rogers

“En dan had ik eigenlijk nog geluk dat ook Michael Rogers in diezelfde periode positief getest had. We hadden dezelfde advocaat en als drievoudig wereldkampioen tijdrijden was hij belangrijker voor de UCI, waardoor de zaak sneller behandeld werd. Ik denk niet dat mijn schorsing opgeheven was geweest, mocht Michael er niet geweest zijn. Als je bij een kleine ploeg rijdt, sta je niet zo hoog op de urgentielijst van de UCI en krijg je gemakkelijker een zware straf of word je nog langer aan het lijntje gehouden.”

Net zoals Bossuyt nu ver wil gaan om haar onschuld te bewezen, deed Breyne dat tien jaar geleden ook. “We hebben toen zelfs op de luchthaven anonieme urinetests laten uitvoeren bij mensen die vanuit China kwamen. Liefst 26 van de 28 stalen bevatten sporen van clenbuterol! Dat zegt genoeg, hé.”

“Ik wil niet weten hoeveel geld die situatie mij toen gekost heeft”

Breyne hoopt dan ook uit de grond van zijn hart dat ook het verhaal van Bossuyt een goede afloop kent. “Ze moet vooral blijven geloven dat het goedkomt. Daar geloof ik ook echt in. Zelfs in het geval dat ze effectief twee jaar schorsing krijgt, geloof ik wel dat ze dit te boven kan komen en de draad van haar carrière nadien nog kan oppikken. Ze is slim en koel genoeg om te blijven trainen en te blijven fietsen. Ze komt ook uit een echte wielerfamilie, ze kan dus altijd gaan fietsen met haar papa, broer of lief. Ik denk ook zeker niet dat ze het zal laten. Shari zal de liefde voor de fiets niet kwijtraken. Ze ziet er ook sterk uit. Het wordt nu voor haar zaak om de sociale media en de commentaren niet te veel te bekijken, want dat kwetst echt enorm. De dingen die mensen soms durven schrijven… Ik ben kort na het nieuws over Shari eens een kijkje gaan nemen in de reacties onder de nieuwsartikels op sociale media. De bagger die daar toen al geschreven werd… Shari doet er goed aan zich nu wat af te sluiten in haar bubbel en vooral blijven hopen dat er snel een oplossing komt. Ik hoop met haar mee.”