Al 80 kaarsjes voor Benoni Beheyt, 57 jaar na Ronse

Zondag, op de dag van het WK in Imola, viert Benoni Beheyt zijn 80ste verjaardag. Symbolisch. De Roeselarenaar werd op 11 augustus 1963 immers verrassend wereldkampioen op de weg in Ronse, waar hij de Belgische kopman Rik Van Looy de loef afstak. Een terugblik in cijfers met het getal 80 als optelsom.

Beheyts leeftijd toen hij de regenboogtrui veroverde. Hij was toen nog een bescheiden tweedejaarsprof. Het WK van 1963 zou na afloop al snel bestempeld worden als Het Verraad van Ronse, want Beheyt zou Van Looy verraden hebben. “De week voor het WK waren we samen in Bobbejaanland”, vertelde Beheyt in 2013 in een interview met deze krant. “Als Rik won, kregen we allemaal 50.000 frank. Maar de avond voor het WK vroeg Gilbert Desmet (met wiens nicht Beheyt later zou trouwen, red.) mij wat we kregen als hij geen wereldkampioen zou worden. Niets dus. Gilbert en ik besloten die avond dan maar om voor onszelf te rijden.”

Het aantal keer dat Beheyt in de Tour de France van 1963, luttele weken voor het WK in Ronse, in de top tien eindigde. Toch won hij geen enkele rit. Hij werd tweede in Parijs, derde in Lons-le-Saunier, vierde in Jambes en vierde in Toulouse. Rik Van Looy won wel vier etappes. “In Parijs kon ik hem nochtans kloppen. Maar mijn ploegleider Albert De Kimpe had me vooraf gewaarschuwd: als ik Van Looy in de Tour versloeg, mocht ik het WK vergeten. Frans Melckenbeeck won de rit in Rouen, maar werd niet geselecteerd voor Ronse. Ik wel. Van mij had Rik geen schrik.”

Het aantal keer dat Beheyt op tien sprints van Van Looy zou hebben verloren. Althans, dat is toch wat hij zelf beweert. “In Ronse reed Tom Simpson weg in de laatste ronde. Gilbert Desmet ging achter hem aan. Als hij dat niet deed, won Simpson. Van Looy zat niet meteen in het wiel van Gilbert en moest het gat dichten. Ik zat in het wiel van Van Looy. Hij moest doorgaan, maar zat kapot, viel stil en dus kwam ik er nog over. Die dag in augustus was ik gewoon de betere.”

Het aantal handen op het stuur waarmee Beheyt in Ronse over de meet reed. Dat had een reden. Van Looy week van zijn lijn af en ging van rechts naar links. Beheyt pakte hem vervolgens vast om recht te blijven. Nu zouden beiden gedeclasseerd worden, alleen werd na lang beraad niemand uit de uitslag geschrapt. De wedstrijdjury vreesde immers voor een anticlimax als het de derde, de onbekende Nederlander Jo de Haan, tot wereldkampioen zou uitroepen. “Als ik Van Looy niet duw, hadden we er beiden gelegen.”

“Die dag in augustus was ik gewoon beter dan Van Looy”

Het aantal jaar dat Beheyt profrenner was. Naast de wereldtitel in 1963 won hij onder meer een rit in de Tour (1964) en Gent-Wevelgem (1963). In zowel de Ronde van Vlaanderen (na Rudi Altig) als Parijs-Roubaix (na Peter Post) eindigde hij in 1964, het beste seizoen uit zijn kortstondige carrière, op de dichtste ereplaats.

De leeftijd waarop Beheyt stopte met koersen. Dat was wel heel vroeg. “Ik had in die periode de fietsenwinkel van mijn schoonvader overgenomen en trainde niet veel meer. Het ging achteruit met de resultaten en ik kon het niet verkroppen dat ik gelost werd door coureurs die ik vroeger wel kon kloppen. Dertig jaar lang, tot mijn 55ste, stond ik in die fietsenwinkel. Sindsdien heb ik nooit meer een band vervangen, maar ik bleef wel in de koers, op de motor.”

Het aantal beloftevolle wielrenners dat de wielerdynastie Beheyt intussen telt: Benoni zelf, schoonzoon Kurt Van Keirsbulck (winnaar Ronde van Vlaanderen voor junioren in 1984), kleinzoon Guillaume Van Keirsbulck (nu prof bij CCC) en kleinzoon Cériel Desal (belofte bij EFC-L&R-Vulsteke). De kans dat één van die drie nog in de WK-voetsporen van Benoni kan treden, valt echter sterk te betwijfelen.