2.922 dagen geleden won Sep Vanmarcke zijn eerste (en enige) voorjaarsklassieker

Dinsdag was het exact acht jaar geleden dat de 23-jarige Sep Vanmarcke de grote Tom Boonen versloeg en met de Omloop zijn eerste voorjaarskoers won. De eerste van velen, dacht men. Voorlopig onterecht. Met de Anzegemnaar zelf, zijn broer Ken, trainer Luc Wante en ex-ploegleider Eric Van Lancker keren we terug naar 25 februari 2012, de dag waarop alles in zijn plooi viel… dankzij een telefoontje.

Wat voorafging…

Ken Vanmarcke: “De dinsdag of woensdag voor de Omloop waren we samen aan het trainen. De manier waarop hij reed, de manier waarop zijn ogen stonden. Er was iets mee. Ofwel was hij ziek aan het worden, ofwel was hij top. Hij was top. Het is iets wat ik nu nog altijd zie. Je zag en ziet dat aan Sep.”

Luc Wante: “Op donderdag lag Sep bij mij op de massagetafel. Ik heb hem toen gezegd dat zijn benen super aanvoelden. Als je nu niet wint, snap ik het niet.”

Ken Vanmarcke: “Vrijdagavond belde hij me op na de meeting met de ploeg. Ontgoocheld, want hij zou voor Navardauskas moeten rijden. Maar Sep wilde zelf zijn kans gaan. Ik vroeg hem of hij dat ook gezegd had. Niet dus. Ik zei dat hij naar de ploegleider moest gaan om dat te vertellen.”

Luc Wante: “Geert Van Bondt was eerste ploegleider bij Garmin.”

Sep Vanmarcke: “Ik was ontgoocheld én gefrustreerd, want ik had de hele winter getraind met de gedachte om in de Omloop mijn eigen gang te kunnen gaan. Via mijn managers, de broers Berkhout, heb ik naar Jonathan Vaughters gebeld. Die zei: als jij de ballen hebt om dit te zeggen, krijg je die vrije rol. Het was met bibberende stem, maar gelukkig heb ik dat toen aangedurfd.”

Eric Van Lancker: “Ik vond het niet correct dat Sep in dienst moest rijden, want hij was in goeie doen. Maar op het laatste moment is alles nog veranderd.”

Luc Wante: “Van Bondt is achteruitgezet. Van Lancker werd eerste ploegleider en reed tijdens de koers achter Sep. Uiteindelijk is het allemaal vrij goed afgelopen.”

Wat er gebeurde…

Sep Vanmarcke: “Het begon nochtans niet goed. Tijdens de neutrale start stopte ik om te gaan plassen. Alleen was ik niet op tijd terug bij het peloton en heb ik een tijd moeten achtervolgen. Toen ik aansloot, reed ik ook nog eens lek. Weer moest ik achtervolgen. Uiteindelijk heb ik de eerste 20 km van de koers vooral heel veel krachten verbruikt. Mijn beste benen waren toen al verdwenen. (lacht) Maar daar heb ik niets van gemerkt.”

Ken Vanmarcke: “Zonder te zeveren: Sep reed die dag de koers van zijn leven. Hij was de beste, en alles viel nog eens in zijn plooi. Drie keer viel hij aan. De eerste keer reed hij het veld uiteen op de Paddestraat, de twee keer versnelde hij op de Monteberg en de derde keer voerde hij de forcing op de kasseien van de Lange Munte, die er toen nog slecht bij lagen.”

Luc Wante: “Zelf heb ik de koers niet live gezien, want ik zat op een verjaardagsfeestje van mijn schoonzus in Sint-Niklaas. Pas toen de sms’jes binnenstroomden, ben ik te weten gekomen dat Sep gewonnen had. Ik weet dus niets van de koers zelf. ‘s Avonds heb ik thuis wel nog de finale herbekeken.”

Ken Vanmarcke: “Ik volgde de Omloop toen altijd met de familie, van punt naar punt. Met mijn vrouw, mijn oudste dochter en mijn schoonouders. Een keer of zeven, acht. De laatste keer was 300 meter na de Lange Munte. Ik stond in het midden van de start. (grijnst) Daarna zijn we in de auto gekropen en terwijl iedereen wegreed, zijn wij daar gebleven en hebben we op een klein tv’tje naar de finale gekeken. Ik denk dat ik toen de hele buurt bijeengeroepen heb. Mijn oudste dochter was zes maanden oud en begon te wenen, omdat ik zo hard zat te schreeuwen.”

Eric Van Lancker: “Sep was de sterkste man in koers. Op de Lange Munte reed hij zo hard dat Boonen en Flecha er nog net aanhingen. Hij wilde daarna nog eens demarreren, maar toen heb ik gezegd: dit heeft geen zin. Waar ga je naartoe rijden? Boonen en Flecha gaan je laten zwemmen. We gaan gokken op de sprint.”

“Als hij tien keer tegen Boonen spurtte, zou hij zeven keer verloren hebben. Maar op dat moment leek het me de beste keuze. Ik heb hem gezegd dat hij de sprint in het wiel van Boonen moest beginnen. Gelukkig was Boonen ook een beetje te zeker van zijn stuk, deed hij niet eens de deur dicht en is hij van te ver aangegaan.”

Sep Vanmarcke: “Ik ga niet zeggen dat ik die dag geluk had, maar Boonen was misschien wel wat overmoedig. Hij heeft heel veel werk verricht en was daardoor vermoeid aan de meet.”

Luc Wante: “Sep heeft handig met de wind gespeeld. Hij heeft lang genoeg gewacht, zeker met die linke bocht aan de finish, die licht omhoog loopt en waar de wind vaak in het nadeel blaast. Van Avermaet heeft zich daar vroeger ook eens mispakt aan Ian Stannard. En Boonen heeft daar ooit eens een Tourrit verloren aan zijn ploegmaat Steegmans. (grijnst) Die linke aankomst in Gent lag Boonen precies niet zo goed.”

Sep Vanmarcke: “Spijtig genoeg zit die bocht nu niet meer in het parcours. (grijnst) Ja, dat blijft een mooie herinnering. Een linke finish met 100 meter voor de meet een lichte chicane en vaak een beetje tegenwind. Er zijn er daar al veel stilgevallen. Het was eerder toeval dat ik het die dag op de juiste manier heb aangepakt.”

Wat volgde…

Ken Vanmarcke: “Diezelfde avond is Sep om half tien naar de ouderlijke woning gekomen. Daar zaten we allemaal, het hele gezin Vanmarcke, op hem te wachten. Tranen van geluk waren het. Iedereen was ontroerd. Niemand had verwacht dat onze Sep de grote Tom Boonen in de sprint zou kunnen kloppen.”

Sep Vanmarcke: (knikt nadrukkelijk) “Het was een leuke avond. Iedereen van de familie was aanwezig en zo hebben we mijn overwinning toch een klein beetje kunnen vieren. Voor mij was die zege een serieuze opstap in mijn carrière.”

Eric Van Lancker: “De Omloop is de enige mooie wedstrijd die Sep heeft gewonnen. Het verwondert me dat hij sindsdien geen enkele voorjaarsklassieker meer heeft kunnen winnen.”

Ken Vanmarcke: “Tussen winst en verlies is er nu eenmaal heel weinig verschil. Sep kende ook al veel pech. Ik ben er zeker van dat er zonder die pech al wat meer op zijn palmares had gestaan.”