Knack Volley Roeselare gaat zondag voor 15de beker, tiende finale voor Matthijs Verhanneman

Zondag bakkeleien Knack Volley en Decospan Menen in het Antwerpse Sportpaleis onder elkaar met de nationale beker als inzet. Roeselare is de favoriet, maar daarmee koop je nog niets, zegt Matthijs Verhanneman.

Voor Knack is het de twintigste finale. Oud-ploegbegeleider Patje Callens beleefde op die eerste na alle finales van dichtbij. “Ik engageerde mij vanaf 1986 in het jeugdbestuur bij Knack. Het bestuur zocht extra vrijwilligers voor de bekerfinale van 1989 die het zelf organiseerde in de Kortrijkse Lange Munte. Knack won overtuigend van het Lennik in zijn beste jaren met Jo Baetens als sterspeler. Petr Kop was trainer bij Knack en ik herinner mij nog best de setstanden 15-10, 15-5 en 15-12. De zege die er voor mij bovenuit stak, was die in het vereffeningsjaar 1994 in de Arenahal in Deurne. Wij klopten als underdog met Kris Tanghe als spelverdeler Maaseik in een vijfsetter. Het was ook het eerste seizoen dat ik samen met Filip Dekiere ploegbegeleider was. Die bekerfinales waren altijd toch hoogtepunten in het seizoen waarin telkens intens naar toegeleefd werd. Ook voor de supporters die massaal die finales in het Sportpleis mee beleefden. Zondag zal ik die finale wel iets afstandelijker meebeleven als assistent van ploegbegeleider Dirk Horrie.”

Momentum

Voor kapitein Verhanneman is het zijn tiende finale. Hij verloor zijn eerste finale in 2008 met 3-0 van Maaseik. “Dat was in mijn tweede seizoen Knack. Als jonkie beleefde ik die finale in de huppelhoek. De eerste en derde beurt verloren wij wel maar met 25-23. Drie jaar later stonden wij weer tegen Maaseik in de finale. We wonnen toen een vijfsetter, waarvan de laatste drie sets slechts op een tweepuntenverschil beslecht werden. Ik was dan wel al basisspeler en dat maakt toch een verschil in de beleving.” Met die beker trok Verhanneman voor twee seizoenen naar Italië om sinds zijn terugkeer elk seizoen met Knack een prijs te pakken. Liefst zes titels en evenveel bekers waarbij drie dubbele slagen. In zijn tiende bekerfinale gaat Verhanneman dus voor zijn achtste beker. Nog een beker erbij, nog altijd even gemotiveerd en opgeladen? “Een bekerfinale is altijd een feest. Voor die momenten doe je het allemaal. Het toeleven naar die finale, de wedstrijd zelf en dat laatste punt naar bekerwinst bijeen slaan, het blijft altijd even intens. Wat dan wel door gewenning aan intensiteit inboet, is de afterparty na de zoveelste bekerwinst. Maar het momentum zelf waarbij je samen met de ploegmaats de trofee in de lucht kunt steken blijft een gelukzalig iets.” Elke finale heeft ook zijn eigen verhaal. “Opvallend daarbij is dat bij een verloren finale de wedstrijddetails veel nadrukkelijker op je oogvlies gebrand blijven dan bij een gewonnen finale. Al was dat voor mij maar één keer meer. Dat was in 2014 als wij de belle verloren van het Precura Antwerpen met Krist Tanghe als coach. Wij konden twee keer een set-achterstand gelijkmaken, maar verloren in een beklijvende belle met 26-28 en nadat wij drie matchballen niet konden verzilveren. Achteraf zie je dan die wedstrijdfases weer voor ogen waarbij je niét tot scoren kwam en beter een andere optie had genomen.”

Uitgesproken favoriet

Voor zondag is Knack min of meer de uitgesproken favoriet. Verhanneman waarschuwt evenwel. “Met favoriet zijn heb je nog niets. Dat beseffen wij overigens zelf en ik herinner mij de bekerfinale van 2018 tegen Maaseik. Daarin waren wij de underdog, want Maaseik domineerde de competitie. Wij wonnen evenwel die finale met 1-3. Het was dat seizoen de enige wedstrijd van de meervoudige confrontaties met Maaseik, want we verloren de titelfinale met 3-0. Wat ik wel weet, is dat wij heel attent zullen moeten zijn en heel scherp om die vijftiende beker mee naar Roeselare te nemen. Menen zal er zonder complexen tegenaan gaan. Wij zullen heel scherp moeten zijn om onze vijftiende beker te winnen.”