Al 25 jaar is Wouter Vander Stricht – met WVS als initialen –schrijvend actief in de regionale sportwereld. Maar ook als actief (mini)voetballer en sportliefhebber pur sang leerde hij honderden mensen en hun verhaal kennen. Iedere week duikt hij in de archiefdoos vol herinneringen en anekdotes.
Toen
Maxim Vandamme was een getalenteerd voetballer die al op zijn 27ste bij KVK door heupproblemen de schoenen aan de haak moest hangen. Vervolgens is hij al bijna 30 jaar actief als trainer.
Nu
Maxim Vandamme is de nieuwe hoofdtrainer van de nieuwe fusieclub SK Roeselare-Daisel.
1/11
2/11
Maxim Vandamme als trainer van Wervik waar hij nu aan zijn elfde seizoen toe was.©Marnix Goemaere / VDB VDB
3/11
Maxim Vandamme in actie bij KV Kortrijk.
4/11
5/11
6/11
7/11
8/11
De ploegfoto van KV Kortrijk in het seizoen ‘85-’86 met vooraan Gerrit Evenepoel, Patrick Himpe, Maxim Vandamme, Dominique Lemoine, Damir Desnica en Luc Vanderschommen. Middelste rij Lucic, Frank Mariman, Dirk Duyck, Didier Quain, Michel Derouck en Dimitri Davidovic. Achteraan Gizze Vergote, Luc Bourgeois, Dirk Destorme, Hein Vanhaezebrouck, Claude Verspaille en Nico Brouckaert.
9/11
10/11
11/11
KVK in een voorbereidingsmatch in het seizoen ‘84-’85 met staand v.l.n.r. Michel Timmerman, Luc Vanneste, Luc Vanderschommen, Patrick Himpe, Dirk Destorme, Claude Verspaillie, Gizze Vergote, Albert De Lamper, Luc Bourgeois, Nico Brouckaert en trainer André Van Maldeghem. Gehurkt v.l.n.r. Hoornaert, Michel Derouck, Dominique Lemoine, Serge Collie, Johan Devolder, Dieter Schwabe en Maxim Vandamme.
1/11
2/11
Maxim Vandamme als trainer van Wervik waar hij nu aan zijn elfde seizoen toe was.©Marnix Goemaere / VDB VDB
3/11
Maxim Vandamme in actie bij KV Kortrijk.
4/11
5/11
6/11
7/11
8/11
De ploegfoto van KV Kortrijk in het seizoen ‘85-’86 met vooraan Gerrit Evenepoel, Patrick Himpe, Maxim Vandamme, Dominique Lemoine, Damir Desnica en Luc Vanderschommen. Middelste rij Lucic, Frank Mariman, Dirk Duyck, Didier Quain, Michel Derouck en Dimitri Davidovic. Achteraan Gizze Vergote, Luc Bourgeois, Dirk Destorme, Hein Vanhaezebrouck, Claude Verspaille en Nico Brouckaert.
9/11
10/11
11/11
KVK in een voorbereidingsmatch in het seizoen ‘84-’85 met staand v.l.n.r. Michel Timmerman, Luc Vanneste, Luc Vanderschommen, Patrick Himpe, Dirk Destorme, Claude Verspaillie, Gizze Vergote, Albert De Lamper, Luc Bourgeois, Nico Brouckaert en trainer André Van Maldeghem. Gehurkt v.l.n.r. Hoornaert, Michel Derouck, Dominique Lemoine, Serge Collie, Johan Devolder, Dieter Schwabe en Maxim Vandamme.
Zelf hebben we Maxim Vandamme (59) nooit weten spelen, maar ooit zaten we wel om de onderhandelingstafel om bij Ol. Ledegem, waar hij toen trainer was, te gaan shotten. De deal ging niet door, maar af en toe kruisen we elkaars pad nog.
Je woont nu in Ledegem boven De Cycloon. Maar eigenlijk ben je afkomstig uit Dadizele?
“Ik woonde net op grondgebied Moorslede, maar mijn jeugd speelde zich af in Dadizele, omdat ik daar naar school ging. Jeugdploegen had VK Dadizele niet in die tijd, maar er was ieder jaar een schooltornooi waar KSV Moorsele kwam scouten. Zo belandde ik in Moorsele, ik debuteerde op mijn 16de in het eerste elftal, op mijn 18de trok ik naar Sporting Menen dat toen in derde klasse speelde en twee jaar later naar eersteklasser KV Kortrijk.”
Je liep ook school in Gent?
“Na de lagere school stuurden mijn ouders me naar Gent, mijn zussen, die vijf en tien jaar ouder waren, hadden daar ook gestudeerd. Maar mij daar op internaat sturen, was geen goed idee. Studeren had ik nog nooit gedaan, ik was meteen 30 procent achteruit op mijn rapport. Gevolg was dat ik een jaar lang niet mocht voetballen van mijn ouders. Mijn zussen zijn nog in Congo geboren, waar mijn vader voor de post werkte. In 1960 zijn ze moeten terugkeren. Ik ben het jaar erna geboren. Mijn moeder was ook wat overbeschermend. Zo mocht ik niet met de fiets in het verkeer. Gevolg was dat ik overal met mijn trontinette naar toe moest. Ik denk dat mijn latere heupproblemen daar hun oorsprong vinden. Ik heb honderden kilometers met dat ding gereden, telkens diezelfde beweging makend.”
Als trainer zijn het mijn laatste stuiptrekkingen
Etienne Vergote is een rode draad door je carrière.
“Ik heb Etienne leren kennen toen ik bij Menen ging spelen. Hij is toen gestopt, maar Etienne is altijd mijn kinesist gebleven. Bij enkele ploegen hebben we daarna ook samen gewerkt als trainer, nu gaan we nog vaak samen fietsen. Achteraf gezien was ik zelf ook graag kinesist geworden. Ik heb nadat ik mijn middelbaar afwerkte aan het Sint-Amandscollege nog één jaar voor opvoeder gestudeerd. Maar dat was eigenlijk niets voor mij. En na dat jaar werd ik al prof bij KVK.”
Je had er ook heel wat bekende trainers.
“Toen ik bij KVK kwam, was Henk Houwaart daar trainer. Die was tactisch enorm sterk, kon zijn ploeg perfect afstellen op de tegenstander. André Van Maldeghem, dat was een militair, streng en correct. Van Dimitri Davidovic heb ik persoonlijk wellicht nog het meest geleerd. Hij was ook spelmaker geweest en gaf voortdurend tips over hoe je vrij moest lopen. Met Aad Koudijzer en Han Grijzenhout hadden we nog twee Nederlandse trainers. Grijzenhout was jarenlang assistent geweest van Rinus Michiels bij Ajax, een rustige mens en tactisch was dat altijd in orde. Georges Leekens was dan weer een ideale trainer voor mij: streng en conditioneel stond je sterk. Je zag ook dat hij een opleiding als kinesist had genoten. Maar in dat jaar zou ik uiteindelijk moeten stoppen.”
Het zijn de mensen die betalen die beslissen
Wie nu nog altijd het meest tot de verbeelding spreekt voor de buitenwereld is Wim Reijers.
“Ik had Reijers eerst bij Menen als trainer, later bij KV Kortrijk. Wim was goed met jonge gasten, maar hij had het wat moeilijker met ervaren spelers die ook al een mening hadden. Zo speelden we in de voorbereiding in Scheveningen tegen een lokale ploeg. Etienne Vergote, toen al de 30 gepasseerd, speelde zonder kijken terug op de doelman en de bal ging er in. Na de match zei Reijers: ‘Etienne, vanaf nu ben jij alleen nog kinesist’. En hij heeft inderdaad niet meer moeten meedoen. Wim was soms een beetje zot. Zo haalde hij de keeper na een foutje eens naar de kant en zette een speler in de goal. Bij KV Kortrijk kostte hem dat ook de kop. Hij maakte ruzie met de pers. Hij zei: ‘Ik praat beter dan jullie kunnen schrijven’, maar de artikels daarna logen er niet om en hij mocht beschikken.”
Wie was de beste speler met wie je voetbalde?
“Ik was vaak geselecteerd voor de nationale beloften en speelde er samen met Marc Degryse, Marc Van Der Linden, Nico Claesen… We hebben veel mooie verplaatsingen meegemaakt. Maar de meest talentvolle ploegmaat bij KV Kortrijk was ongetwijfeld Djamel Zidane, hij was ook niet voor niets Algerijns international. In mijn trainerscarrière was Hein Vandoorne een topper. Hij had persoonlijkheid en scoorde overal. Ik heb overigens live zijn operatie, waarbij een donorpees artroscopisch werd ingebracht, bijgewoond.”
Je spendeerde zelf ook veel tijd in dokterskabinetten?
“Op mijn 27ste kreeg ik mijn eerste nieuwe heup, maar dat was eigenlijk niet goed uitgevoerd. Toen ik bij Ledegem trainer was en gewoon op een bal trapte, brak mijn dijbeen daardoor. Ondertussen heb ik aan beide kanten nieuwe heupen en heb ik al twee revisies gehad. Dokter Koen De Smet uit Gent is echt een topper in zijn vak. Had ik hem maar eerder ontmoet. Zelf is mijn enkel destijds ook ‘kapot gespoten’, clubdokters dienden toen zomaar cortisone toe. Eigenlijk niet verantwoord.”
Je maakt ook heel wat omzwervingen als trainer.
“De laatste elf jaar was ik trainer van Wervik, maar daarvoor was ik er al eens gepasseerd. Bij Sp. Menen had ik een club gevonden waar ik eigenlijk ook voor altijd wou blijven. Ik was ook een seizoen assistent van Etienne Vergote bij Winkel Sport en toen speelden we quasi zonder puntenverlies kampioen met de beloften. Enkel bij KFC Meulebeke klikte het niet, die ploeg lag mij niet. Bij KFC Lendelede ben ik vertrokken, omdat het klimaat daar niet bijster goed was. En ik ben ook twee keer ontslagen geweest toen we op kop stonden, een keer bij Wevelgem en een keertje bij SV Ingelmunster. Bij die laatste club was hun gedroomde kandidaat Freddy Makelberghe plots vrijgekomen en Etienne en ik mochten opkrassen. Het zijn de mensen die betalen die beslissen.”
Heb je nog veel contact met oud-ploegmaats?
“Eigenlijk niet. Claude Verspaille hoor ik wel nog eens. En bij Hein Vanhaezebrouck ging ik eens te rade toen iedereen achterin met vier op een lijn begon te spelen. Toen ik met Hein samenspeelde, was hij nog jong en was hij geblesseerd bij KVK gearriveerd. Hij heeft daardoor dat seizoen niet veel gespeeld. In die tijd waren we prof en speelden we ook nog minivoetbal. Belachelijk eigenlijk, maar we wilden bij onze vrienden zijn. Je zou het je nu niet meer kunnen permitteren. Voetballer zijn is het mooiste beroep ter wereld, je moet er dus alles aan doen om alles uit je carrière te halen.”
Proefde je als jonge voetballer niet van het uitgaansleven?
“Jawel, wij waren vaak te vinden in de Kapucijnenstraat in Kortrijk. Ik nam nogal vaak het voortouw. Kapitein ben ik een paar keer geweest bij KVK, maar eigenlijk was Ghislain ‘Gizze’ Vergote onze kapitein. Een enorm sterke centrale verdediger. Ik vond hem beter dan Luc Millecamps, maar die werd wel international. Wellicht lag die goed bij de andere Rode Duivels.”
Nu word je trainer van SK Roeselare-Daisel. Wat verwacht je ervan?
“Het zal een vreemd seizoen zijn, omdat we zo lang hebben stil gelegen. Maar ik ben tevreden over de kern die ik ter beschikking heb en we zijn ook ambitieus. Maar ik word straks 60 jaar, het zijn mijn laatste stuiptrekkingen als trainer. Maar we zullen er nog iets moois van maken.”
Sportretro
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
