KV Oostende lijkt vertrokken met een acht op twaalf en tussendoor een bekerstunt op het veld van eersteklasser Eupen. Wie ook vertrokken is, is middenvelder Massimo Decoene. Amper 19 jaar, maar nu al een stevige kuitenbijter. “Ik kwam hier aan met weinig matchritme, maar de coach schenkt me de voorbije weken het vertrouwen.”
Het was een transfer die – met alle respect – bijna geruisloos passeerde: op de laatste dag van de transferperiode lokte KV Oostende middenvelder Massimo Decoene op huurbasis weg bij KV Kortrijk. Op de clubwebsite sprak sportief directeur Nils Vanneste toen van een interessant profiel: “Massimo is fysiek sterk en polyvalent. In de jeugdreeksen was hij aanvaller, de jongste jaren speelt hij vooral vóór of in de defensie.”
Toch was het even wachten vooraleer we de jonge gast aan het werk zagen. Maar het was het wachten waard: want hoe goed was Decoene tegen Francs Borains? Vooral in de recuperatie blonk hij uit, maar ook in het dichtlopen van ruimtes en in het aanspelen van zijn ploegmaats was de tiener sterk. De lovende woorden doen de jongeman blozen.
“Als je verdedigend je werk doet, is je job al grotendeels gedaan”, weet Decoene. “Werken, en al de rest komt vanzelf. Ik kan in het middenveld zowel op de zes-, acht- of tien-positie staan. Met mijn groot loopvermogen komt een acht of tien allicht nog beter uit.” Geen tralala, geen franjes: Decoene zou wel eens kunnen uitgroeien tot de nieuwe Kevin Vandendriessche – al is het nog véél te vroeg om die conclusie hard te maken.
Stevig parcours
Decoene heeft al een aanzienlijk parcours afgelegd. “Ik begon met voetballen in mijn geboorteplaats Menen, toen ik zo’n zes jaar oud was. Na een tweetal jaar trok ik naar Zulte-Waregem, waar ik na een jaar werd doorgestuurd en ik bij KV Kortrijk belandde. Na drie jaar verhuisde ik richting KSV Roeselare. Daar liep het goed, tot de club failliet ging. Ik tekende bij Sint-Truiden en verbleef in Limburg op internaat.”
“Ik kreeg de kans om terug te keren naar Kortrijk en deed dat ook. Ik was er kapitein bij de beloften, ondertekende een profcontract en kon een tijdlang met de A-kern meetrainen.” Echte speelkansen kreeg hij daar niet, op twaalf invallersminuten eind juli op het veld van AA Gent na. “Ik speelde alle vriendschappelijke wedstrijden, maar de toenmalige coach (Edward Still, red.) leek niet volledig in mij te geloven.” En zo gooide KVO de intussen bekende reddingsboei.
“Ik miste veel vertrouwen bij mijn vorige coach en club”
“Ik ben enorm blij dat ik de laatste tijd het vertrouwen krijg van trainer Stijn Vreven. Dat miste ik bij mijn vorige coach en club. Keepertrainer Peter Mollez ken ik nog van bij Roeselare, met assistent Michiel Jonckheere speelde ik nog bij Kortrijk, en assistent Kurt Bataille ken ik van bij de beloften. Ik kwam bij Oostende aan en had toen weinig matchritme in de benen. Ik deed minuten op bij de beloften – scoorde er ook twee keer – en de coach gaf me speelkansen in de oefenmatch tegen Valenciennes, midden oktober. Toen is alles beginnen loslopen. Ik mocht in de competitie invallen tegen Dender en Patro, en het was die laatste die leidde tot een basisplaats in de gewonnen bekermatch op Eupen.”
revanchegevoelens
Daarna bleef Decoene dus gewoon staan tegen Zulte-Waregem en Francs Borains. “Een bewijs van het vertrouwen van de coach in mij.” Acht punten op een te behalen maximum van twaalf stuks is het intussen bekende gevolg. “Ik ben dankbaar dat ik hier de kans heb gekregen. Dat is ook de reden waarom ik voor Oostende koos.”
“Of ik hier nu revanche wil nemen tegenover al mijn vorige clubs die niet in me geloofden? Niet noodzakelijk, maar ik wil wel tonen dat ik er finaal toch zal geraken. Dat is ook het advies van mijn vader, Christophe: Wie je bent, van waar je ook komt… het doet er allemaal niet toe. Zolang je goed bent en werkt, krijg je je kans. Mijn vader speelde vooral in derde en vierde klasse, en zegt altijd wat anders of beter kan. Als jonge gast moet je ook naar andere, oudere mensen luisteren.”
Wat hij niét kan
Trainer Stijn Vreven kon na de tweede competitiezege op rij niet anders dan de sterke prestatie(s) van Decoene onderstrepen. “Zijn grootste kwaliteit is dat Massimo goed weet hij wel kan en niét kan. En wat hij kan, is heel veel. Ik zeg niet dat hij de grootste technicus is, maar zijn techniek is heel functioneel. Onder druk maakt hij de juiste keuzes, speelt naar de goeie kleur onder moeilijke omstandigheden.”
“Hij kent een ongelooflijke drive, mentaliteit, spirit en loopvermogen. Daar begint voor mij alles mee. Alle spelers – zeker op dit profniveau – hebben kwaliteit. Maar als je niet de juiste mentaliteit hebt, kom je daar nergens mee. Ik kan maar twee spelers in heel de wereld voor de geest halen die zodanig veel kwaliteit hebben dat ze niet moeten teruglopen bij balverlies. Massimo is een schoolvoorbeeld: hem moet je niet vragen om terug te lopen, hij doet dat vanzelf.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
