Daniel Pérez sleepte eind november dankzij een goal diep in blessuretijd een punt uit de brand tegen z’n ex-ploegmaats van Club NXT (3-3). Staat de Venezolaanse spits zaterdagavond opnieuw aan het kanon tegen de Bruggelingen? “Ik heb geleerd met moeilijke situaties om te gaan.” De 22-jarige aanvaller groeit naar z’n beste vorm toe.
Pérez pakte vorige week op Francs Borains uit met een geniaal doelpunt hakje achter het steunbeen dat de weg naar de zege zou plaveien. Een assist maakte zijn invalbeurt helemaal af. Tekenend voor het groeiend vertrouwen van de spits. “Als aanvaller moet je op verschillende situaties kunnen anticiperen en inspelen. Dat is precies wat ik tegen Francs Borains deed: de bal zou me gewoon passeren en ik probeerde alsnog een tikje te geven. (lacht) Met succes.”
Voetballen in Caracas
Van het tropische Caracas in z’n thuisland naar de Belgische kust en grauwe Borinage: Pérez heeft al een ritje achter de rug, ook al is hij nog altijd maar 22 jaar. “Mijn ouders vonden dat mijn broer (de 20-jarige Leonardo, red.) en ik thuis nogal druk waren en er thuis een boeltje van maakten. Daarom moesten we van jongs af aan sport gaan doen om energie kwijt te kunnen. We probeerden baseball, deden zelfs karate. Maar toen we voetbal gingen spelen, voelde het anders en beter aan – comfortabel, zelfs. Onze ouders zagen in dat we meer in onze mars hadden. We namen deel aan verschillende jeugdtornooien, ik sloot me aan bij de academie Fratelsa en kwam uit voor de nationale jeugdploegen.”
Op het prestigieuze jeugdtornooi in Toulon werd hij later zelfs topschutter. Metropolitanos, één van de grootste clubs in Venezuela, pikte Pérez op. “Ik had er zicht op speelminuten en op mijn verjaardag tekende ik er een contract. En ja, ik mocht op mijn 16 jaar debuteren in eerste klasse en was toen de eerste speler ooit van het geboortejaar 2002 om een profdebuut te maken. Kort na de uitbraak van de coronacrisis schoot ik sterk uit de startblokken.” (Zes goals in negen matchen, red.) In januari 2021 pikte Club Brugge Pérez op.
Eerste sneeuw
Het aangenaam warme Caracas kan je niet vergelijken met de Belgische winters. “Wel, in mijn jeugd trok ik vaak op voetbalkamp of nam ik deel aan tornooien op verplaatsing. Ik was dus al een beetje gewoon om op mezelf te zijn. Toen ik in België arriveerde, sprak ik enkel Engels van op school en was er het klimaatverschil. In Brugge zag ik voor het eerst in mijn leven sneeuw. Crazy! Ik verbleef in hotel Weinebrugge (nabij de E40-op- en afrit Loppem, red.) en ik vond sneeuw zo mooi dat ik naar het stadscentrum ben gewandeld. Ik deed er een uurtje over. Ik geniet van die kleine dingen des levens. Tijdens mijn wandeling was de batterij van mijn telefoon plat. Ik wist de weg niet meer terug, en mijn vingers en tenen waren bevroren! Ik woon nu drie jaar in België en ben de koude nog niet gewoon”, blikt Pérez terug.
Deel van de transfer was dat Pérez zou beginnen bij de beloften in tweede klasse en zou doorgroeien. Ging dat even sneller. Op Valentijnsdag 2021 scoorde Pérez voor Club NXT tegen Union, vrijwel meteen erna mocht hij al aansluiten bij de A-kern. “Club NXT-coach Rik De Mil belde me op om het goede nieuws te melden. Vervolgens mocht ik debuteren in de Croky Cup tegen Standard. Ik ben toenmalig trainer Philippe Clement nog altijd heel dankbaar voor die kans.” Enkele matchen later zou Pérez zijn eerste goal maken voor de Brugse hoofdmacht, in een 0-4-zege in de ‘Slag om Vlaanderen’ tegen Gent. “Alles ging heel hard. Het was nog maar mijn eerste jaar in Europa, hé. Ik kreeg de smaak dermate te pakken dat ik bij de A-kern wou blijven.”
Maar in de seizoenen erna en ondanks een contractverlenging bleef de grote doorbraak uit. “Waarom ik uiteindelijk minder aan spelen toe kwam, weet ik niet. Ik wil er ook niet al te veel over praten. Feit was dat een oplossing naar speelminuten zich opdrong. Wat ik de voorbije seizoenen meemaakte, deed me groeien en volwassener worden. Ook al deed het soms pijn, het maakte me de sterke persoon die ik nu ben. Eigenlijk heb je enkel controle over hoe je traint en met situaties omgaat. Op al de rest heb je geen vat.”
Mooie kans
KVO hengelde Pérez op het einde van de zomertransferperiode binnen. Gezien zijn kennis van de competitie, het Engels en Spaans kon hij ook een prima tolk zijn voor Juanda Feuntes, die eerder van Barcelona naar Oostende kwam. “Ik ben KVO ontzettend dankbaar en beloofde altijd het volste van mezelf te geven. Er waren ook nog andere teams geïnteresseerd, maar toen Oostende aanklopte, was de keuze snel gemaakt. De ambitie, de uitstraling, de fans, accommodatie… Ik wist dat het een hele mooie kans zou worden. En meteen uitte men vertrouwen in me: ik tekende op vrijdag en zat op zaterdag al in de selectie, ook al kende ik de ploeggenoten of coaches niet eens. Ik werd ontvangen als een vriend.”
Pérez is dan ook een gevoelsmens, getuige de tattoo ‘1950’ onder z’n keel ter ere van z’n grootmoeder. “Hier kon ik weer voluit voetballen en had ik terug een smile on the pitch. Vertrouwen: daar gaat het om. Nu, ik zal nooit vergeten dat Club mij de kans bood om in Europa te komen voetballen. Weet je, toen ik op school zat, werd steeds gevraagd: Waar zie je jezelf binnen tien jaar? En élke keer schreef ik hetzelfde op: Voetballen in Europa. Sommigen hebben daar misschien ooit mee gelachen – Danny, je moet realistisch blijven – maar ik speel er nu wel, hé. Voor Latino-voetballers is Europa een open continent met kansen. In enkele jaren tijd kan je van de Luxemburgse competitie naar de Premier League gaan.”
Ronald Vargas
Wie aan Venezolaanse voetballers denkt, komt snel uit bij Ronald Vargas. Net als Pérez speelde hij bij én Club (2008-2011) én KVO (2019-2020). “Och, Ronnie! Toen ik bij Club Brugge tekende, speelde hij bij Deinze. Hij nam meteen contact met me op en zei me dat ik hem voor om het even wat mocht bellen. Wat je maar nodig hebt, call me, zei hij. Hij toonde me bijvoorbeeld waar ik Venezolaans eten kon kopen. Je moet weten, Ronnie was mijn idool, maar we kenden elkaar niet persoonlijk. Stel je voor dat je als Belg in Engeland gaat voetballen en Kevin De Bruyne belt je zomaar op om je te helpen. Zo kwam dat bij mij over! Intussen zijn we goed bevriend. Playstation, padel, nieuwe mensen leren kennen… Bij Club Brugge deden bijvoorbeeld ook Ricca, Izquierdo en Balanta mijn integratie makkelijker verlopen. En ja, ik doe nu een beetje hetzelfde voor Fuentes. (De 20-jarige Colombiaan, red.) Oké, hij woonde al in Europa, maar vergeet niet dat er toch een taal- en cultuurverschil is”, besluit Pérez.
Zaterdag 24 februari om 20 uur: KV Oostende Club NXT.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
