Het kwam als een ferme donderslag bij heldere hemel. Een verrassing van formaat was het toen Yves Vanderhaeghe, overigens na winst tegen KV Mechelen, zondagmorgen zijn ontslag kreeg als hoofdcoach van Cercle Brugge. Niks bleef de Roeselarenaar de voorbije maanden gespaard. Coronapositief, het overlijden van zijn vader, gevolgd door het einde van zijn verhaal bij Cercle Brugge waar hij zeer graag werkte, maar al langer onder druk stond.
Eerst even terug naar vorig seizoen. Met winst tegen Waasland-Beveren, Beerschot, OHL en op Moeskroen bracht Yves Vanderhaeghe in negen matchen zekerheid. Zelfs de trip naar Oostende op de laatste speeldag was er één voor de statistieken.
Vanderhaeghe en zijn assistent Thomas Buffel kregen voor dit seizoen uiteraard het vertrouwen, met een goede start: vijf op negen, met onder andere een draw in de Brugse derby. Halfweg augustus, na verlies tegen Anderlecht, werd echter een negatieve spiraal ingezet, met amper 8 punten op 39 en opvallend – net als vorig seizoen – verlieswedstrijden met een goal verschil: acht keer in 13 matchen. Enig lichtpunt tussendoor was de opvallende comeback aan de Gaverbeek, van 2-0 naar 2-4.
Scorende spits
De doelstelling, een plaats bovenin de tweede helft van het klassement, kon niet worden ingelost. Eén zwaluw in de Brugse derby maakt de lente niet. Zeker niet als je nadien tegen ploegen, waar je op papier iets moet halen, niets raapt. Mits wat meer geluk en betere beslissingen van de wedstrijdleiding had Vanderhaeghe een gunstiger rapport kunnen voorleggen. Al dient gezegd: hij begon met twaalf spelers die nog geen minuut in eerste klasse hadden gevoetbald.
Vooral offensief liep het fout. Goalgetter Ugbo werd onvoldoende vervangen door Denkey en de wisselvallige Spanjaarden Millán en Waldo konden maar weinig bijbrengen. Niet toevallig riep Vanderhaeghe na de nederlaag tegen Union voor het eerst luidop om een scorende spits, al leek het er toen al even op dat zijn dagen bij Cercle waren geteld.
Tactiek: 7/10
Yves sprak over de tegenstander, waar hun sterktes lagen. Zoals tegen Seraing. Met welk duo men rekening moest houden. Toch maakten zij het verschil. Hij wees er ook voortdurend op hoe dodelijk efficiënt sommige tegenstanders konden zijn, maar zijn ploeg liep toch tegen de lamp.Vooral voorin werd te weinig gedaan met het vele balbezit. Zaken waar hij toch een half seizoen heeft op gewerkt om die situatie alsnog om te keren.
Yves was iemand die echt wel de normen en waarden van Cercle kende
Met een driemanverdediging en twee wingbacks werden de verdedigende taken langs de flanken wel eens verwaarloosd. Op den duur koos Vanderhaeghe toch voor vier achterin, met twee centrale verdedigers. Alsook voor Lopes Da Silva naast Van der Bruggen, van wie hij eerder zei dat hij tussen beiden moest kiezen. Er werd meer vanuit een hoge druk gevoetbald, met pressing door de voorspelers.
Communicatie: 8/10
Een voordeel is dat Yves zowel in het Engels als het Frans overweg kon. Hij was iemand die zijn spelers nooit uitschold. Dat had geen zin. Een gevatte opmerking was meer op zijn plaats. Hij probeerde er het beste van te maken met beperkte mogelijkheden.
Trainingen: 7/10
Na het vertrek van zijn assistent Radhi Jaïdi naar zijn thuisland Tunesië begon groen-zwart aan een mindere periode. Was dat een aanleiding tot? Jaïdi, met Esperance Tunis momenteel aan kop in de Ligue 1, werd net voor de komst van Vanderhaeghe in huis gehaald om vooral met de Franstaligen te kunnen communiceren. Zijn opvolger werd gevonden in Oostenrijk, met Miron Muslic. Yves zorgde voor een goede afwisseling op training, maar in vele gevallen was het Muslic die zijn stem verhief toen er iets fout of verkeerd liep.
Yves houdt in het moderne voetbal niet zo van cijfers en tabellen. Zo moest hij Key Performance Indicators zoeken op Google. KPI’s zijn doelen waarop je wordt afgerekend. Zo wordt bekeken hoe vaak je na een inworp de bal eerst raakt, hoe vaak men de bal twee of drie keer kan raken of hoe vaak men na een inworp kon voorzetten of op doel trappen. Dat was niet bepaald naar de zin van Vanderhaeghe. Volgens hem moest je daarop trainen. Hij kreeg het gevoel dat de essentie van het voetbal werd vergeten.
Peoplemanagement: 8/10
Yves had oog voor individuele behoeften en drijfveren van zijn medewerkers maar ook voor de teambehoeften. De groep stond achter de trainer, dat was duidelijk. Dat was ook te zien tegen Mechelen. Vanderhaeghe was voorstander om Kylian Hazard, die om de bekende reden naar de B-kern werd verguisd, terug te halen. Al kreeg hij nooit een mogelijkheid om daarover te praten. De beslissing van technisch directeur Carlos Avina was reeds voor zijn komst genomen en daarmee was de kous af.
Ontwikkeling jonge spelers: 9/10
Vanderhaeghe is hier enorm in geslaagd. Vooral dan met jongeren uit de eigen opleiding. Deman werd heropgevist, Schampers kreeg zelfs in de derby speelminuten, net als eerder Cassaert en later Ackx. Vanhoutte werd tot aanvoerder gebombardeerd. Somers kreeg voorin de voorkeur op buitenlanders en ook Decostere, die moest concurreren met Vitinho, kreeg in de laatste match een nieuwe kans. Yves was iemand die echt wel de normen en waarden van Cercle kende. (ACR)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
