Tot Kerstmis in de linkerkolom

Hard in hun muziek, hard in het supporteren voor hun club/vereniging. Dat zijn hardrockers Henk Vanhee (Club) en Roel Jacobus (Cercle). Zij vormen dit seizoen onze VAR, oftewel onze Voetbal Analyserende Rockers. Beurtelings werpen ze hun blik op de meest opvallende voetbalmomenten.

De vervroegde winterstop voelt als een ongemakkelijke klimaatverandering. Maar waarom zouden we klagen? Cercle staat tot Kerstmis in de linkerkolom en bekert gezwind verder. In aanloop naar het WK in Qatar is alles geschreven over de corrupte toewijzing, het gebrek aan respect voor mensenrechten en de botsingen met westerse vrijheden. Het doet ons nog maar eens beseffen in welk uitzonderlijk werelddeel én tijdvak wij mogen leven. Et alors? We kennen die pijnpunten al lang en ze zullen morgen niet verholpen zijn. Zie het WK 2018 in Rusland.

Mag het nu weer over voetbal gaan? Naast de Rode Duivels supporteren we voor onze Japanse spits Ayase Ueda. Hij veroverde met zijn inzet en inzicht een plek in onze harten. Zeven groen-zwarte goals in 17 matchen is niet mis. Duitsland, Spanje en Costa Rica zijn gewaarschuwd want vier jaar geleden moest onze gouden generatie Rode Duivels hun tenen tot in het uiterste puntje uitkuisen om Japan te verslaan.

Plaatsvervangende schaamte

Ook in eigen land heeft het schone voetbalspel het hard te verduren. Probeer je als speler maar eens te concentreren als rondom de hel losbarst. Harde kernen van ultra’s kopiëren gretig elkaars gedrag in een wedloop om het meest vuurpijlen en rookbommen op de mat te gooien. Het hoort bij de missie van de gepassioneerde supporter om als twaalfde man de tegenstander uit zijn evenwicht proberen te brengen. Maar levensgevaarlijke explosieven en het doorbreken van de heilige witte lijnen, zijn van ’t sotte. In Charleroi vonden de laagste IQ’s er zelfs niets beter op dan de match te saboteren terwijl hun ploeg vóór stond.

Alleen een krachtig signaal kan vermijden dat er op een dag doden vallen

Het enige wat je van die bodemloze frustraties zou kunnen begrijpen, is dat er een hemelsbrede vervreemding is ontstaan tussen enerzijds steenrijke buitenlandse eigenaars en jaarlijkse wisselende spelers en anderzijds de levenslang trouwe supporters. Slimme bestuurders snappen dat je de achterban nooit mag verwaarlozen. Zouden we beter af zijn met verenigingen in de letterlijke zin van het woord, met alleen spelers en bestuurders van onder de kerktoren? Het eigen volk is helaas niet altijd beter, als je ziet hoe kapitein van KV Kortrijk Kristof D’Haene door zijn stadsgenoten voor het vuil van de straat werd uitgemaakt. De beelden na de nederlaag op Oostende maken een mens ongemakkelijk van plaatsvervangende schaamte.

Doe iets vóór er doden vallen

De Pro League, politiek en politiediensten vergaderden zwaar maar kwamen niet tot een eenduidige aanpak. Het is nochtans simpel: de politie wordt met belastinggeld betaald om onze maatschappij veilig en leefbaar te houden. Daarbij heeft ze de verantwoordelijkheid om risico’s in te schatten. Vóór elke betoging, muziekfestival of politieke samenscholing legt de politie veiligheidscriteria op. Als in de voorbereiding blijkt dat de risico’s te groot zijn, dan gaat het evenement niet door. Staat een voetbalmatch met grote kans op verboden wapendracht en pyrotechnische criminaliteit misschien boven de wetten voor evenementen?

Alleen een krachtig signaal kan vermijden dat er op een dag doden vallen. De kiemen van het geweld zitten ook onder ónze neus. Een kleine groep ontsierde onze pret met vechtpartijen in de stations van Gent en Sint-Truiden. Hou daarmee op gasten en zadel de ervaren meereizende supporters niet op met nog meer combiregelingen. Drink een pint met de tegenstander, we zijn allemaal voetballiefhebbers. Het is maar een spelletje, wi.