Op en neer tussen hemel en hel

Hard in hun muziek, hard in het supporteren voor hun club/vereniging. Dat zijn hardrockers Henk Vanhee (Club) en Roel Jacobus (Cercle). Zij vormen dit seizoen onze VAR, oftewel onze Voetbal Analyserende Rockers. Beurtelings werpen ze hun blik op de meest opvallende voetbalmomenten.

Op en neer tussen hemel en hel

Zo onmachtig Cercle in Westerlo voor de dag kwam, zo sterk speelden de groen-zwarten vervolgens Anderlecht van het kastje naar de muur. Van bij het begin versmachtte de Brugse pressie de Brusselaars, zodat ze al snel niet meer wisten van welke parochie ze kwamen. Als de tegenstander slag om slinger naar de noodrem moet grijpen en in de eerste helft al op tien man terugvalt, dan weet je dat de drie punten binnen bereik zijn. Zonder een beresterke mauve keeper had de walk-over een forfaitscore kunnen opleveren. Het werd “slechts” een kwartier voor het einde een droge 1-0. Het doelpunt kwam vrij eenvoudig op naam van nieuwkomer Torres na een vierentwintigkaraats assist van Deman. Deze overrompelende prestatie herstelde het optimisme voor de verplaatsing naar Standard. Er mocht oprecht gehoopt worden op puntengewin in Luik. De werkelijkheid bleek een zware ontgoocheling. Hoe hard kan een 90 minuten lange koude douche aankomen? Het Cercle op Sclessin leek in niets meer op de onweerstaanbaar drukkende brigade van een week voordien. De Rouches scoorden weliswaar enkel uit twee licht toegekende penalty’s maar hun zege was honderd procent verdiend.

Groen versus groen-zwart

Het is money time voor de vergunningsprocedure voor bedrijventerreinen en een bijhorend Cerclestadion op de Spie langs de Blankenbergsesteenweg. Zaterdag 13 augustus eindigt de termijn om bezwaren in te dienen. Kwatongen die beweerden dat vzw Groen een partner van groen-zwart is – toen die organisatie protesteerde tegen een nieuw stadion voor de buren in Sint-Andries – mogen dat vooroordeel opbergen. Dit beruchte clubje procedeert (soms terecht) voor het behoud van elke centimeter open ruimte. Je kan dus logisch niets anders verwachten dan dat ze niet akkoord zouden gaan met het aansnijden van 42 hectare landbouwgrond. Zoals gebruikelijk zijn hun argumenten verstandig onderbouwd inzake waterhuishouding en archeologie. Daarmee helpen ze de discussie te herleiden tot de kernvraag: hoeveel open ruimte zijn we bereid van op te offeren voor werk, sport en recreatie?

Eerlijk: ik zie onze ploeg ook liever dicht bij het stadscentrum spelen. Voor matchen met doorgaans vijf- à tienduizend toeschouwers mag dat toch geen probleem zijn? Op een doorsneezaterdag passeren er meer toeristen en winkelaars door de Steenstraat. Laat Cercle tribunes bouwen op pakweg Rust Roest, de Groene Poort of Daverlo. Bovendien komt dan de helft met de fiets of te voet.

Union laat de vlag vallen

Het idee van een stadion in een stadsomgeving doet me denken aan Union. Wie supporterde dinsdagavond niet mee voor die ‘andere’ Brusselaars tegen Glasgow Rangers? Tot in minuut 58 leefde de hoop en ook daar was een lichte – maar reglementair correct gefloten – penalty nodig om het tij te doen keren. Het blijk ijdele hoop voor Unionisten. Nadat de Rangers in minuut 63 “onze” kwikzilveren spits Rabbi Matondo inbrachten werd het uiteindelijk 3-0 en lag de droom aan diggelen. Het is merkwaardig dat in deze tijden van optimale sportieve en medische begeleiding, het prestatieniveau van een ploeg van week tot week zó kan schommelen. Een bleek Union leek in niets op de dominante ploeg van de heenwedstrijd, net zoals Cercle afgelopen weekend. Het is een algemene trend. Anderlecht kende in Brugge een wanprestatie maar peuzelde daarna met gemak Seraing op. Ook onze buren, Genk, Standard en de komende tegenstander KV Mechelen wisselen zeer goed en zeer slecht af. Het is tijd voor een constante.