Groen in juli past alleen bij Wout

Hard in hun muziek, hard in het supporteren voor hun club/vereniging. Dat zijn hardrockers Henk Vanhee (Club) en Roel Jacobus (Cercle). Zij vormen dit seizoen onze VAR, oftewel onze Voetbal Analyserende Rockers. Beurtelings werpen ze hun blik op de meest opvallende voetbalmomenten.

De kop is er al af. De Tour de France was verdorie nog niet voorbij of in België werd al de eerste competitiematch afgetrapt. Voetbal in juli is als ananas op een pizza: het smaakt goed apart, maar het hoort niet samen. Het enige groen textiel dat past vóór het einde van het bouwverlof is rond de schouders van Wout Van Aert. In deze tijd van het jaar hoort iedereen met vakantie te gaan. Om te reizen of tientallen feesten in te halen.

De honderdduizenden bezoekers op de Gentse Feesten of volgende week bij Rammstein in Oostende, spreken boekdelen. Eerst die hormonale knaldrang uitleven en daarna kunnen we ons op het voetbal concentreren. Van oudsher is er natuurlijk niks mis met oefenwedstrijden. Op ontspannen avonden bij regionale ploegen zie je supportersvrienden terug en keur je de nieuwe kern. Maar in plaats van te sparren op de gezellige terreinen in Oudenburg, Lichtervelde of Sijsele werd er in deze aanloop alleen geoefend op verre verplaatsing.

“Groen in juli past alleen bij Wout”

Een Brugse fandag op ’t Zand is een geniaal idee maar een supporter wil in de voorbereiding de spelers ook in actie zien. Bovendien, los van die ene oefenmatch op FC Dender, loopt Cercle niet naast zijn schoenen met oefenwedstrijden bij grote namen AS Monaco, PSV Eindhoven en OG Nice?

Kempense les in nederigheid

De voetjes werden héél snel weer op de grond gezet door ons zwarte beest Westerlo. Iedereen weet dat je daar altijd op je hoede moet zijn. Zeker na hun promotiejaar, waarin ze bewezen dat ze echt wel goed kunnen voetballen. Westerlo betrad met een extra groot strijdershart het veld en gaf Cercle een les in nederigheid.

Alleen de glansprestatie van keeper Steillon Oliviera Warleson bood het resultaat nog een aangezicht. Vóór hem viel van het fameuze pressievoetbal weinig te merken. Integendeel, de Kemphanen liepen een stap sneller en slimmer terwijl het voor hen éven warm was. Het deed pijn aan de ogen dat groen-zwart uitgeteld werd door uitgerekend ex-spelers Igor Vetokele, Lukas Van Eenoo en Lyle Foster. Drie jongens die bij Cercle niet meer in de (budgettaire) strategie pasten. De zege is hen uiteraard van harte gegund, ze blijven familie.

Maar voor onze ploeg die pas in de 84ste minuut de eerste echte doelkans creëerde, past alleen zedige bezinning. Met een beetje discipline en verstand was nochtans minstens een gelijkspel mogelijk geweest. De vroege rode kaart van Boris Popovic was ongelukkig en leek vermijdbaar.

Cool nieuw logo voor de toekomst

Zaterdag komt Anderlecht op bezoek en dan zal het vizier op scherp moeten staan. Want de Brusselaars deden met coach Felice Mazzù alvast de toptransfer van het jaar. Uit het Dudenpark sleepte hij realisme en motivatie mee. Dat zijn precies ook twee grote kwaliteiten van onze manitou Dominik Thalhammer. Als de temperatuur een beetje koel blijft, kijken we uit naar een fysiek spektakel op het scherp van de snee.

Koel waren ook tal van reacties op het nieuwe logo. Toegegeven, het werd koud op ons bord gegooid. Maar als je het nuchter vanop de juiste afstand bekijkt, is het niet meer of minder dan een gestyleerde versie van het klassieke logo uit 1971. En dat was toen ook een gewaagde modernisering. Zonder de oude liefde af te vallen, ben ik intussen van het nieuwe logo gaan houden.

Het leverde Cercle bovendien wereldwijd hippe bekendheid op. Mijn tienerneefjes en -nichtjes vinden het uitgesproken cool. Nostalgie is zelden een goede raadgever. Het is met de jeugd dat je moet voortdoen.