Geen hoogtevrees nodig

Hard in hun muziek, hard in het supporteren voor hun club/vereniging. Dat zijn hardrockers Henk Vanhee (Club) en Roel Jacobus (Cercle). Zij vormen dit seizoen onze VAR, oftewel onze Voetbal Analyserende Rockers. Beurtelings werpen ze hun blik op de meest opvallende voetbalmomenten.

Geen hoogtevrees nodig

Er zijn nog zekerheden in het leven: ook dit jaar wordt het knokken om erin te blijven. Supporters zonder hoogtevrees gaan zondag met een gerust hart naar de thuismatch tegen Antwerp. Want vanop onze laatste plaats kunnen we alleen maar naar boven kijken. Met onze schamele vijf op eenentwintig punten staan we op de vloer. De tegenstrevers hoger op de ladder hebben intussen door hoe ze onze stormloop moeten opvangen. En ze weten dat het ons in de zone van de waarheid aan scherpte ontbreekt. Er worden geen punten gegeven voor het aantal keren dat je in de zestien komt. Punten krijg je alleen voor die paar ballen die je tegen het net trapt. Dat was pijnlijk duidelijk tegen Zulte Waregem. Terwijl de groen-zwarten doelkans na doelkans de nek omwrongen, hadden de bezoekers slechts één opening nodig om tegen te prikken. Ook in de derby hielden we veel energie lang gelijke tred, maar wie niet scoort, verliest.

Knokken voor de camera

Er wordt helaas ook letterlijk geknokt. Alle VAR-beloftes ten spijt, is het onbestraft geweld terug van (nooit) weggeweest. We noteerden op verschillende velden aanslagen met gestrekt been vol op de enkel of het scheenbeen. Met tientallen camera’s in detail te zien in de huiskamer, maar blijkbaar niet in de VAR-kamer. Geen mens die weet waarom de aandacht daar op sommige momenten haarscherp en op andere ogenblikken compleet afwezig is. Laat mij eerst voor eigen deur vegen: sliepen de analisten toen onze Popovic tegen Zulte Waregem bij een corner een vliegende slag uitdeelde? Of trakteerde er net een jarige met een doos gebak bij een potentiële penaltyfase in Genk? Sloot een analist de ogen voor het proeven van een éclair tijdens een fout op Decostere in Standard, waarna de weg voor een tegendoelpunt vrij lag? Harde spelcontacten behoren nog tot de risico’s van het vak, des te verwerpelijker is het geweld buiten de lijnen. Na de thuismatch tegen Zulte Waregem kreeg de neef van Kévin Denkey om nog onduidelijke reden een rammeling in de zone van de thuissupporters. Na de derby werd een Cerclesupporter mishandeld door blauw – ik wik mijn woorden want het gaat slechts om een kleine minderheid – crapuul. De jongeman belandde op de operatietafel met een akelig gebroken gezicht: neus, kaak en oogkas. Hopelijk bekijkt de politie de talrijke camerabeelden rond het stadion beter dan de VAR. Maar vooral: hoeft dat geweld nu zo nodig?

Drie coureurs krijgen brommer

De meest overbodige match van het jaar hebben we dus achter de rug. Het is niet omdat het toevallig de buren zijn, maar mijn maag blijft chronisch keren van de scheefgetrokken financiële verhoudingen binnen éénzelfde competitie. Topploegen die nog eens extra tientallen miljoenen euro’s uitgeven aan bijkomende vuurkracht, dat is toch alsof drie coureurs een brommer zouden krijgen? Voor een échte sportieve krachtmeting hoor je met gelijke wapens aan de start te komen. Formule 1-wagens en koersfietsen zijn technisch beperkt. Zelfs de meest geldverslaafde Amerikaanse sportcompetities hanteren een salary cap, een limiet op het budget dat elke ploeg aan spelers mag besteden.

In het Belgisch voetbal blijft ‘vrijheid’ een ander woord voor ‘wet van de jungle’. Zondag komt uit de sociaal verbrokkelende ruïne Antwerpen opnieuw zo’n stelletje miljonairs op bezoek. Een rood-witte vlag op een modderschuit, wars van fatsoen (Overmars), kwijlend van de titeldrang op een met bier besprenkelde lopende band naar het onbenul.