Al meer dan veertig jaar is Fons Roets (FRO) schrijvend actief in de regionale sportwereld. Als sportliefhebber pur sang leerde hij honderden mensen en hun verhaal kennen. Iedere week duikt hij in de archiefdoos vol herinneringen en anekdotes.
Guy Ghysel werd geboren op 6 september 1962 in Oostende. Zus Chantal is zes jaar jonger. Guy groeide op in Oudenburg, bij zijn grootouders. In 1980 trok hij naar de universiteit in Leuven, opleiding licentiaat lichamelijke opvoeding. Dat werd geen succes, met twee herexamens. Guy hernam in Brugge de studies voor regent LO. Dat lukte wel. Guy ging in de bankwereld aan de slag: eerst Anhyp en later BBL, waarvan 25 jaar in Oudenburg. Hij kreeg de kans om kantoorhouder te worden, maar de combinatie met zijn voetbalhobby was niet mogelijk. Voor ING werkte hij, voor zijn brugpensioen op 55-jarige leeftijd, nog op het Wapenplein in Oostende, in kantoor Knokke en Gent.
Guy Ghysel huwde in 1991 met Patricia Belligh, met wie hij vier kinderen heeft: Nele (40), Ine (38), Jens (32) en Lars (29). Er zijn ook zes kleinkinderen. Het gezin woonde in Oostende, in Zande en nu al meer dan 20 jaar in Middelkerke. Sinds meerdere jaren, na zijn KVO-tijdperk, is Guy opa van dienst.
Via KVO naar De Haan
Guy Ghysel was tien jaar toen hij begon te voetballen bij Union Zandvoorde. “Ik zat in de Albertschool en als ik bij mijn grootouders was in Oudenburg, speelden we alle dagen voetbal op straat en op de pleintjes. Via maten mocht ik meetrainen bij Union Zandvoorde, waar ik mijn eerste matchen speelde als miniem. Na een jaar stapte ik over naar ASO, waar ik elk seizoen werd ingezet, boven mijn leeftijd. Op 17-jarige leeftijd – James Storme en Freddy Qvick waren trainer van ASO in derde klasse – werd ik geselecteerd als rechtsmidden voor een bekermatch (Beker van Vlaanderen voor de competitie) op Olympia tegen Cercle Brugge. We speelden tegen de ervaren Jules Verriest en zagen alle kleuren van de regenboog. Ik mocht in de competitie enkele wedstrijden betwisten, maar ik studeerde dat jaar in Leuven en trainde bij Stade Leuven en verloor mijn plaats bij de A-kern. Ik speelde wel bij de reserven. Toen volgde de fusie en er waren spelers bij de vleet. De concurrentie was groot. Samen met Robby Bouchot klopte ik aan de deur van de eerste ploeg, maar veel kansen hebben we niet gekregen. Van KVO ben ik vertrokken naar eersteprovincialer Gold Star Middelkerke, waar ik vijf seizoenen actief ben geweest. We maakten op zeker moment kans om over te gaan naar bevordering, maar voorzitter Proot vroeg de trein af te remmen. Toen Frans vertrok naar Hermes, vertrok ik voor één seizoen naar De Panne, ook eerste provinciale, een financieel sterke club. We speelden onze thuismatchen voor 800 man. Na RC De Panne volgde Hermes Oostende. Na één jaar Hermes beleefde ik nog twee leuke seizoenen bij tweedeprovincialer Eendracht De Haan. Maar op zeker ogenblik was het niet meer te combineren met mijn trainersjob bij de jeugd van KVO en hing ik de schoenen aan de haak.”
De trainerscarrière van Guy Ghysel startte bij de cadetten van Gold Star Middelkerke. “Dankzij mijn diploma van regent LO en mijn voetbalverleden bij ASO en KVO, kreeg ik het getuigschrift van UEFA B-trainer en bij Gold Star Middelkerke startte ik als jeugdtrainer”, vertelt Guy Ghysel. “We speelden kampioen en ik kreeg een voorstel van Gilbert Cappelier, lid van het jeugdbestuur van KVO, om jeugdtrainer te worden bij KVO. Samen met Danny Vandeput en Franklin Capitaine trainden we de drie ploegen nationale cadetten. Bij KVO heb ik ook scholieren en Uefa’s getraind en sterke spelers voor de eerste ploeg afgeleverd. Ik noem maar Wim Cuffez , Sven Clement en Lars Wallaeys, maar ik vergeet er veel.”
Merckx en Cruijff
“De mooiste herinneringen heb ik aan de vele internationale tornooien op het Albertpark. Vedetten als Eddy Merckx en Johan Cruyff kwamen er hun zonen Axel en Jordi aanmoedigen. Beroemde spelers als Vincent Kompany, Clarence Seedorf en Patrick Kluivert zijn de revue gepasseerd. Als beste prestatie heb ik de halve finale gehaald.”
“Van 1987 tot 1993 fungeerde ik als jeugdtrainer en ben ik ook jeugdcoördinator geworden en scout voor de eerste ploeg. Vanaf 1998 leidde ik de tweede ploeg en vanaf 2003 heb ik promoties en degradaties meegemaakt. Tussen 2007 en 2019 was ik afwisselend technisch directeur, talentscout in binnen- en buitenland, tot in Nigeria en de USA, CEO van de Jeugdacademie en opnieuw technisch directeur van de fanions.”
Guy heeft in zijn KVO-carrière van 33 jaar zes voorzitters overleefd. “Ik heb het wel en wee doorgesparteld met Robert Volckaert, Eddy Vergeylen, Yves Lejaeghere, Marc Coucke, Peter Callant, Frank Dierckens. Ik zou zeker een boek kunnen schrijven over al mijn KVO-avonturen. Ik kreeg ooit een riant voorstel van Coucke om fulltime medewerker te worden bij KVO. Na rijp beraad heb ik voor zekerheid gekozen. Ik ben blij dat ik bij de bank gebleven ben. Na de overname door de Amerikanen, die nu minder geslaagd lijkt, heb ik op 1 maart 2020 mijn KVO-tijdperk afgesloten. Het was mooi en interessant geweest, met dank aan mijn fantastische familie. Van dag op dag moest ik wennen aan een nieuw en rustiger leven. Ik zette mijn teller op nul en besteed nu meer aandacht aan mijn familie, vooral mijn kleinkinderen. Ik maak weer tijd om te padellen met maten van 30, 40 jaar geleden, allemaal zestigers. Uiteraard is de derde time heel belangrijk. Voor de rest blijf ik vol interesse alle sporten volgen. Ik ben superfan van Jelle Bataile, oud-KVO-speler en zoon van mijn schoonbroer Kurt Bataille, die nu bij FC Antwerp speelt. Ik hoop uit de grond van mijn hart dat KVO zich kan herstellen na de degradatie. Het wordt wel moeilijk want de ziel van de club, de sfeer van destijds, is ver te zoeken. Het voetbal is big business en draait om geld. Je moet nog altijd overeen team met talent beschikken en dat is niet makkelijk!!” (fons roets)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
