Frederik Demeyere (Oudenburg) hangt schoenen aan de haak: “Agenda jarenlang in het teken van voetbal”

Frederik Demeyere is aan z'n laatste matchen toe als voetballer. (foto Davy Coghe) © Davy Coghe Davy Coghe
Hans Fruyt
Hans Fruyt Medewerker KW

Twintig jaar in diverse eerste elftallen. Op niveau tweede en eerste provinciale vrij uniek. Frederik Demeyere wordt over enkele weken 39 jaar. Eind april zet de middenvelder van KWS Oudenburg een punt achter z’n carrière.

Een generatie duurt vijftien jaar. Frederik Demeyere is in het voetbal al aan z’n derde generatie bezig. Hij was amper vijf jaar toen hij bij Cercle Brugge tegen een balletje begon te trappen. “Ik ben nog altijd een Cercleman”, benadrukt de inwoner van Sint-Andries-Brugge. “Tot de U16 speelde ik bij Cercle. Toen werd ik aan de kant geschoven. Wat tot verbittering leidde.”

Gelukkig haalde Norbert Feys hem in z’n puberteitsjaren naar SK Eernegem, een club toen actief in bevordering. “Daar speelde ik eerst bij de beloften, maar als 19-jarige kwam ik in het eerste elftal”, herinnert Demeyere zich nog. “Hugo Vandenheede was toen trainer. Een hele goeie trainer, maar hij zette me vaak op rechtsachter. Niet mijn favoriete positie. De concurrentie in die spelersgroep was bijzonder groot. Vier seizoenen bleef ik bij Eernegem. Ik speelde maar af en toe en maakte ook de degradatie naar eerste mee.”

BTW-controle

Eendracht De Haan was de volgende halte in de voetballoopbaan van Demeyere. “Vier mooie jaren in tweede en derde provinciale”, glundert hij. “Daarna kwam mijn eerste periode bij Oudenburg, een club die naar de hoogste provinciale reeks wou. Drie jaar haalden we de eindronde, maar promoveren van tweede naar eerste lukte niet. In het vierde seizoen stonden we tijdens de winterstop aan de leiding en gingen we wellicht de titel pakken. De club kreeg BTW-controle en de voorzitter kwam vertellen dat er niet meer kon worden betaald.”

Einde van de promotiedromen. Frederik Demeyere verhuisde naar Excelsior Zedelgem, speelde zes seizoenen op het middenveld en klom via de eindronde naar eerste provinciale waar hij vier seizoenen speelde. “Het hoogtepunt in mijn carrière”, glundert Demeyere. “Ei zo na dwongen we promotie naar het nationale amateurvoetbal af. In het zesde seizoen voelde ik dat het niveau in eerste te hoog werd. Want tussen eerste en tweede provinciale is er een groot verschil.”

“Ik heb wat opties om in het voetbal te blijven, maar misschien is het tijd voor iets anders”

Demeyere keerde terug naar Oudenburg en dwong vorig seizoen via de eindronde promotie naar tweede provinciale af. De club staat dicht bij een verlengd verblijf op dit niveau. “Nog één van de vier resterende wedstrijden winnen en we zijn zeker dat we de barrageplaats ontlopen”, beseft de ervaren centrale middenvelder. “De voorbije maanden nam ik de jonge gasten onder mijn vleugels. Fysiek kan ik het nog altijd belopen, maar het is tijd om als voetballer te stoppen.”

Tijdrovend

Frederik Demeyere heeft een dochtertje van vier en een zoontje van bijna één jaar. Bij Delhaize in Sint-Pieters-Brugge is hij met een ploeg medewerkers verantwoordelijk voor het financiële en het commerciële. “Onze kindjes vragen veel tijd en mijn vrouw heeft een bijberoep dat ze graag wil uitbreiden”, vertelt hij. “Van juli tot mei stond onze agenda jarenlang in het teken van voetbal. Niet enkel tijdens de weekends, want in mijn carrière sloeg ik niet veel trainingen over.” Vermoedelijk zegt Demeyere het voetbal na zondag 28 april, de slotmatch bij KFC Lichtervelde, niet helemaal vaarwel. “Oudenburg vroeg al om nog een jaartje langer te voetballen, maar op mijn beslissing om te stoppen keer ik niet terug”, klinkt hij vastberaden. “Ik kreeg voorstellen om T2 te worden, maar dat lijkt mij opnieuw tijdrovend. Misschien doe ik dat als onze kindjes wat ouder zijn. Vanuit Cercle Brugge kreeg ik de vraag om jeugdscouting te doen. Daarover heb ik nog geen beslissing genomen.”

Of in het provinciaal voetbal hoofdtrainer worden? “Als T1 moet je ook een goeie people manager zijn, want je kan niet voor iedereen goed doen”, beseft Demeyere. “Trainersdiploma’s heb ik nog niet. Ik heb wat opties om in het voetbal te blijven. Maar misschien is het tijd voor iets anders. Het voetbal gaf me veel. Vooral veel vriendschappen. Iets waar ik heel blij om ben.”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier