Maandag gaat met de Australian Open het eerste grandslamtoernooi van het jaar van start. Zonder West-Vlamingen. Dat is wel eens anders geweest. In 1996 bereikte Laurence Courtois (45) namelijk de derde ronde in Melbourne. Twintig jaar geleden hing Laurence haar racket aan de haak. Een gesprek met de sympathieke Kortrijkzane.
Laurence, hoe gaat het met je?
“Heel goed. Ik ben nog steeds iedere dag met tennis bezig. Ik werk ondertussen al zeven jaar fulltime voor Tennis Vlaanderen. Ik ben verantwoordelijk voor de scouting en het opleiden van talenten. Ik wil zeker ook nog een rol spelen in het professionele tennis, maar wanneer ik die stap zal zetten, weet ik nog niet. Naast die functie ben ik eveneens assistent-coach tijdens de Fed Cup-wedstrijden. Dat doe ik nu al een dikke vijf jaar.”
Maandag gaat de Australian Open van start. Wie zijn jouw favorieten voor de eindzege?
“Het mannentennis volg ik niet echt op de voet, maar om gevestigde namen als Novak Djokovic en Rafael Nadal kun je niet heen. Al zal die eerste na alle heisa toch wat kopzorgen hebben. (Djokovic werd de toegang tot Australisch grondgebied ontzegd. De nummer één van de wereld ging in beroep tegen die beslissing en verbleef in afwachting van een verdict in een quarantainehotel, red.) Het grote verschil tussen mannen- en vrouwentennis is dat je bij de mannen spelers hebt die zich onderscheiden. Dezelfde namen komen vaak terug.”
“Bij de vrouwen weet je nooit wie zal winnen. Bij de mannen wel”
“Bij de dames is dat helemaal niet zo. Tien jaar geleden staken er een paar speelsters bovenuit, maar nu heeft iedereen een kans. De top twintig van de WTA-ranglijst kan zomaar de Australian Open winnen. Er zijn voor mij echt heel wat kanshebbers. Dat is een nieuw gegeven in het vrouwentennis: je kunt vooraf niet zeggen wie er zal winnen. Iedereen van de top twintig maakt kans zoals ik al zei, maar thuisspeelster Ashleigh Barty en de Japanse Naomi Osaka hebben wel een streepje voor.”
Wat verwacht je van Elise Mertens en onze andere landgenotes?
“Ze hebben zeker kwaliteiten om het ver te schoppen. Alison (Van Uytvanck, red.) kan op een goede dag iedereen verslaan. Ze speelt erg agressief tennis en kan zeker stunten. Greet Minnen kan ook ver geraken, maar ze heeft het moeilijk om een constante in haar prestaties te leggen. Elise (Mertens, red.) speelt al jaren op een hoog niveau, maar ze strandt in grandslamtoernooien vaak in de achtste finales of de kwartfinales.”
“Daarom heeft ze nu ook een nieuwe omkadering. Waar kan ze nog progressie in boeken? Ze heeft veel gewerkt aan haar opslag en met succes. Ook haar mentale weerbaarheid is fenomenaal. Elise is erg sterk in haar hoofd.”
Zelf haalde je de derde ronde op de Australian Open in 1996. Was dat je beste jaar ooit? Je bereikte toen ook de tweede ronde in de drie andere grandslamtoernooien.
“Misschien wel, ja. Jammer genoeg was ik een speelster die nooit kon stunten. Ik was heel regelmatig, maar ik heb nooit echt mooie resultaten kunnen boeken op grote toernooien. Ik heb enkele WTA-finales gespeeld, maar dat was dan in een onbekend land als Oezbekistan. (lacht) Mijn beste resultaat op de Australian Open was inderdaad een derde ronde, maar de loting zat ook nooit echt mee.”
“Dat is zeker geen excuus, maar ik moest het op Roland Garros opnemen tegen Serena Williams, op Wimbledon tegen Jana Novotná, … Ik kwam te snel uit tegen zo’n grote namen. Ik was een speelster die altijd won tegen dames die lager geklasseerd stonden dan mij, maar ik kon nooit eens stunten tegen hoger geklasseerde dames. Dat was soms wel eens frustrerend. Ik miste een beetje explosiviteit. Ik bouwde een punt liever op om het dan aan het net af te maken.”
In 2001 won je samen met Kim Clijsters, Justine Henin en Els Callens de Fed Cup. Het mooiste moment uit je carrière?
“Zonder twijfel. (trots) Ik ben iemand die graag in teamverband speelt en dat miste ik wel in de tennissport. Het is het hoogtepunt uit mijn carrière. We hebben daar echt wel geschiedenis geschreven. We speelden tegen de absolute top van het vrouwentennis en als klein landje gaan we dat niet zo vaak meer meemaken, denk ik. Het is ook de enige beker die in mijn woonkamer staat. (lacht) We hebben daar een miniversie van gekregen.”
Heb je nog contact met Kim? Haar ‘Kimback’ is momenteel geen succes.
“Ik heb wel nog contact met haar, maar niet zoveel meer als vroeger. Op mentaal en technisch vlak zit het wel snor, maar volgens mij heeft ze een verkeerde inschatting gemaakt van haar fysieke belastbaarheid. Je moet een enorme fysieke paraatheid hebben om te kunnen presteren op het WTA-circuit. Als ze enkele wedstrijden na elkaar speelt, zie je dat ze last begint te krijgen van kwaaltjes hier en daar. De vraag is nu of ze het mentaal nog kan opbrengen, maar ik vind dat we haar keuze moeten respecteren. Ze is en blijft een legende.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
