Sam Bracke heeft de voorbije jaren zijn passie voor ultralopen mooi kunnen uitbouwen. Zijn meest recente straffe stoot verwezenlijkte hij in Griekenland. Daar finishte hij de mythische Spartathlon: een zware en heuvelachtige ultraloop van ongeveer 250 kilometer tussen Athene en Sparta. Hij kwam aan na 30 uur en 42 minuten.
Sam Bracke (33) is afkomstig uit Diksmuide, maar woont in Amsterdam, waar hij ook werkt als online content specialist voor Holland & Barrett Benelux. Daarnaast schrijft hij als freelancer voor verschillende opdrachtgevers, zoals RunningBE & RunningNL en ook al meer dan tien jaar voor De Krant van West-Vlaanderen. Zijn vrije tijd staat in het teken van ultralopen.
Legends Slam
Twee jaar geleden nam hij nog deel aan Pirin Ultra in Bulgarije en nu was het tijd voor de Spartathlon in Griekenland. “Tussendoor kon ik de Legends Slam voltooien”, vertelt Sam.
“Dat zijn vier van de zwaarste trailraces in België, met de Legends Trail (290 km met 12.000 hoogtemeters) als allerzwaarste. Verder deed ik de Comrades in Zuid-Afrika, de oudste en grootste ultra ter wereld,die al lang op mijn bucketlist stond. In februari kon ik me rechtstreeks kwalificeren voor de Spartathlon, door een tijd van 14 uur en 21 minuten te lopen op de HoHo100. Dat is een wedstrijd van 100 mijl in Amersfoort.”
“Ik liep letterlijk in de voetsporen van de oorsprong van de marathon en de ultraloop”
Het was zijn eerste deelname aan de Spartathlon. “Je voelt overal de link met de geschiedenis en de mythe van Pheidippides. Voor mij gaf dat een extra dimensie: je loopt letterlijk in de voetsporen van de oorsprong van de marathon en de ultraloop”, klinkt het.
Levensstijl
“Ik loop sowieso veel, maar voor de Spartathlon heb ik het aantal kilometers bewust opgedreven. Vaak liep ik twee keer per dag en tikte ik weken van 160 tot 200 kilometer aan. Omdat ik wist dat de hitte een bepalende factor zou worden, trainde ik in de zomer op de warmste momenten van de dag, soms zelfs met extra lagen kleding om mijn lichaam te laten wennen. Daarnaast dook ik helemaal in de race: verslagen lezen, podcasts beluisteren, materiaal uittesten… De Spartathlon was maandenlang een soort levensstijl.”
(Lees verder onder de kaart)
“Ik verbleef daar met Team Belgium, een groep van veertien deelnemende landgenoten. Het was meteen een bijzondere ervaring om die passie en spanning te delen. Na de race is er in Sparta een warme ontvangst, met een ceremonie en zelfs een lunch bij de burgemeester. De finishlijn zelf is de meest bijzondere finish die ik ooit heb meegemaakt. Je kust de voeten van het standbeeld van koning Leonidas, drinkt water uit een kruikje en krijgt een laurierkrans op het hoofd. Je wordt onthaald als een held met applaus van alle kanten en zelfs kinderen die met je meelopen. Na afloop moest ik ook wat handtekeningen uitdelen. Iets wat ik nooit eerder meemaakte en onwennig aanvoelde”, lacht Sam.
Naked Spartan Mile
De dag erna volgde de traditionele Naked Spartan Mile, waar je naakt – maar eigenlijk in je ondergoed, omdat naakt niet toegestaan is door de politie – en blootvoets een rondje op de piste loopt.
“De wedstrijd is alleen voor deelnemers aan de Spartathlon en ondanks dat we de dag ervoor dus bijna 250 kilometer in de benen hadden, werd er nog stevig gesprint. In een tempo van 2 minuten en 45 seconden per kilometer (iets minder dan 22 km per uur, red.) liep ik er nog naar een derde plaats. Alles samen maakte dat de hele ervaring, van vertrek tot thuiskomst, veel meer was dan alleen maar een wedstrijd.”
Boven de 30 uur
Sam kijkt tevreden terug op zijn prestatie. “Mijn A-doel was onder de 30 uur lopen. Met 30 uur en 42 minuten is dat niet gelukt, maar aankomen was altijd het belangrijkste, dus dat is geslaagd. Zelfs voor de beste ultralopers is dat geen sinecure. Zo moest Radek Brunner, de Tsjechische winnaar van dit jaar, vorig jaar nog uitstappen. Ik werd er uiteindelijk 49ste in het algemeen klassement mee en kom op een 16de plaats in het lijstje van de snelste Belgische tijden ooit.”
(Lees verder onder de foto)
“Men zegt altijd dat je in Sparta je diploma als ultraloper krijgt en dat je pas een ultraloper bent als je deze hebt voltooid, dus ik heb mijn diploma is in ieder geval binnen. Het is voor herhaling vatbaar. De Spartathlon is een unieke race en ik heb het gevoel dat ik er nog veel beter kan doen, maar dan moet alles ook wat meezitten”, stelt Sam.
“Na de wedstrijd moest ik zelfs handtekeningen uitdelen”
“Ik plaats dit als een heel bijzondere ervaring, misschien wel de meest bijzonder van allemaal. Kwalificeren voor de Spartathlon en hem finishen, is weinigen gegeven. Ik treed op deze manier ook in de voetsporen van heel wat bekende namen die deze ultraloop voltooiden. Denk aan jongens als Scott Jurek, Yiannis Kouros en Aleksandr Sorokin.”
WK 24 uur
Zijn sportieve jaar heeft nog wat in petto voor Sam.
“Op 18 oktober mag ik met de Belgische selectie meedoen aan het WK 24 uur ultralopen in het Franse Albi. We trekken daar met een heel sterk team naartoe. Het is afwachten hoe goed mijn lichaam hersteld zal zijn van de Spartathlon, maar als alles meezit durf ik daar te dromen van een afstand van 250 kilometer. Bovendien tellen de drie beste afstanden per land mee voor het landenklassement. Misschien zit er zelfs een medaille op wereldniveau in. Al zijn we van heel veel factoren afhankelijk. Daarna is het in het voorjaar van 2026 weer tijd voor de Legends Trail.”
