Goud op het WK indoor in Belgrado, brons op het WK outdoor in Eugene en zilver op het EK outdoor in München. 2022 was een straf 4×400 meter-jaar voor Belgian Tornado Alexander Doom. Een terugblik in zeven delen. “Een medaille in Parijs is en blijft onze droom.”
“Ik heb mijn hogere studies afgerond. Eerder behaalde ik aan de Artevelde Hogeschool in Gent al een bachelordiploma secundair onderwijs voor de vakken lichamelijke opvoeding en techniek. Tijdens de coronapandemie volgde ik nog een bachelor zorgverbreding. Intussen heb ik een profcontract als atleet bij Topsport Defensie gekregen. Het voordeel is dat dit telkens een contract voor een termijn van twee jaar is. Na één jaar krijg je in het slechtste geval een oranje kaart. Pas na twee jaar krijg je een rode kaart als je je sportieve doelstellingen niet haalt. Bij Sport Vlaanderen sta je na één slecht jaar op straat. Een extra voordeel van een contract bij Defensie is dat je bij een negatieve evaluatie niet op straat staat, maar ook daarna een andere job bij Defensie kan krijgen.”
“Dat is een moeilijke keuze, want ik twijfel nog altijd tussen onze gouden medaille op het WK indoor (in maart in het Servische Belgrado, met ook Julien Watrin, Jonathan Sacoor en Kevin Borlée, red.) en de bronzen plak op het WK outdoor (in juli in het Amerikaanse Eugene, met ook Dylan Borlée, Julien Watrin en Kevin Borlée, red.). Het WK indoor kwam voor mij heel erg onverwachts. Normaal was ik niet van plan een indoorseizoen te lopen. Ik had de hele winter, drie maanden aan een stuk, mijn militaire initiatiestage gevolgd, waardoor ik amper één maand training in functie van dat EK in de benen had. Toch was de conditie beter dan verwacht. Die gouden medaille in Belgrado kwam out of the blue. Maar die derde plek op het WK in Eugene was natuurlijk ook heel speciaal. Op die locatie dan nog, waar de atletieksport enorm hoog aangeschreven staat, en tussen de absolute wereldtop, met ook de Verenigde Staten, Trinidad & Tobago en Jamaica. Dat was straf voor een klein landje als België. Ik blijf dus twijfelen tussen die twee en kan geen keuze maken. (grijnst) Sorry daarvoor.”
“In de zomer van 2021 heb ik als atleet een heel grote stap gezet, vooral op mentaal vlak. Ik ben meer in mezelf beginnen te geloven en kon meer genieten van de afgewerkte trainingen, iets wat ik ervoor minder deed of kon. Dat is een gevolg van mijn betere tijden, veronderstel ik. Als profatleet kunnen trainen is toch nog iets anders dan wanneer je student bent, merk ik vaak. Als student moet je voortdurend schipperen, terwijl ik nu volledig als een profsporter kan leven. Dat maakt het er net iets makkelijker op.”
Mijn mooiste moment van 2022? Ik twijfel tussen het EK indoor en het WK outdoor
“Puur op fysiek vlak was dat mijn splittijd op het WK outdoor in Eugene, waar ik 44”3 liep. Voor mij is dat een van de beste races die ik ooit liep. De omstandigheden zaten daar natuurlijk wel heel hard mee, met een bomvol stadion in steun en een pak adrenaline.”
“Toch wel het Europees kampioenschap outdoor in München, waar ik veel meer van verwacht had. Ik was echt ontgoocheld dat ik individueel de halve finale niet overleefde, want we wisten dat de finale zeker mogelijk was, aangezien ik heel wat lopers uit de finale al eens had verslagen. Ik leverde in München zeker niet mijn beste prestatie, maar heb misschien te veel in mezelf geloofd. Maar goed, in mijn halve finale stootten de twee beste lopers door en de bronzen medaillewinnaar van het wereldkampioenschap in Eugene zat in mijn reeks. Soms moet je wat geluk hebben. Ik werd derde en mocht niet naar de finale. Dylan liep in zijn halve finale vier honderdsten van een seconde sneller, werd tweede en mocht wel naar de finale, waarin hij dan ook nog eens vijfde werd. Ook dat is sport, alleen kan je zoiets op het moment zelf niet relativeren.”
“2023 wordt voor velen een overgangsjaar, aangezien in de zomer van 2024 de Olympische Spelen van Parijs op het programma staan. Het EK indoor (in Istanbul, van 2 tot en met 5 maart, red.) en het WK outdoor (in Boedapest, van 19 tot en met 27 augustus, red.) worden de twee doelen, zowel met de Tornados als individueel. Ik wil me kwalificeren voor het EK indoor, wat voor iemand met mijn lengte op een piste van 200 meter al heel mooi zou zijn. Indoor bedraagt mijn persoonlijke record 46”8. Ik zou graag richting 46”4 of 46”5 gaan. Op het WK outdoor werd ik dit jaar 19de. Een aangename verrassing, omdat ik al blij was te mogen deelnemen. Volgend jaar ambieer ik een plaats in de top 18. Graag zou ik met mijn pr richting 45”1 of 45”2 gaan. Maar eerst leg ik mijn focus op het indoorseizoen. Het is als atleet belangrijk om ook niet te ver vooruit te denken, ook al zitten we natuurlijk al met de Spelen in ons achterhoofd. Parijs is ook zo dicht in vergelijking met Tokio. Heel veel familie en vrienden zullen komen kijken. Een olympische medaille is en blijft onze droom. Iedereen zal daar top willen zijn.”
“Ik wens mezelf het komende jaar vooral veel plezier op training met de vrienden en een goede gezondheid aan mijn familie. Dat zijn voor mij de twee belangrijkste zaken in het leven.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
