Uitstel Spelen niet meteen nadeel voor West-Vlaamse toppers

Nooit eerder zou onze provincie met zoveel kansen op medailleoogst naar de Olympische Spelen van 2020 getrokken zijn, maar de coronacrisis heeft daar anders over beslist. Voorlopig dan toch. Het zal in 2021 moeten gebeuren in Tokio. Welke invloed heeft dat op de kansen van Emma Plasschaert en co? Een overzicht.

Arthur De Sloover (Red Lions)

Bij de Red Lions, de Belgische hockeymannen die vier jaar geleden in Rio al zilver behaalden, maakt één West-Vlaming deel uit van de selectie: Arthur De Sloover (22) uit Kortrijk. “Ik ben ontgoocheld, want het zouden mijn eerste Spelen worden. Maar ik ben jong en zal nog kansen krijgen. Ik denk wel dat het uitstel in ons nadeel speelt. Toen we vorig jaar Europees kampioen werden, kwalificeerden we ons meteen ook voor Tokio. De andere landen hebben nog twee maanden langer geduld moeten uitoefenen, terwijl wij die tijd hebben kunnen gebruiken om ons al voor te bereiden. Die voorsprong valt nu in het water. Bovendien merk je dat enkele landen sterker aan het worden zijn en wij enkele spelers tellen die op het einde hun carrière zitten. Maar ik denk dat iedereen een jaartje zal doordoen. Niemand is afgeschreven en er zijn enkele goeie jeugdspelers op komst. Wees gerust, we zullen er staan in Tokio 2021.”

Alexander Doom (Belgian Tornados)

De Belgische 4×400 meter-ploeg bij de mannen is al jaren een certitude en leek ook in Tokio, onder aanvoering van de broers Borlée en Jonathan Sacoor, een gooi naar eremetaal te kunnen doen. Eén van de zeven kandidaten voor de zes plaatsen – vier lopers en twee reserven – is Alexander Doom (22) uit Moorslede. “De selectie voor de Spelen wordt op basis van de snelste individuele tijden gemaakt. In principe was het BK de ideale maatstaf. Jammer, want na twee winters vol blessureleed kende ik een goed indoorseizoen. Ik voel dat ik een stap vooruit heb gezet.” Olympisch eremetaal, als lid van de 4×400 meter-ploeg, behoort dus tot de mogelijkheden. Rest ons de vraag: krijgen ook de reservelopers een medaille? “Dat hangt af van organisatie tot organisatie”, weet Doom. “Op het EK in Berlijn mochten de zes Belgen allemaal op het podium. Op het WK in Doha was dat dan weer niet het geval. (glimlacht) Afwachten dus.”

Fanny Lecluyse

Zwemster Fanny Lecluyse (28) was van plan om na Tokio 2020 te stoppen, maar zal dus nog een jaartje langer moeten blijven trainen. “En dat is lang, maar als je het slim aanpakt, kan je ervoor zorgen dat het snel gaat. Het enige vervelende is dat ik momenteel niet weet op welke competitie ik me de komende maanden moet voorbereiden. Ik kan op dit moment ook nergens zwemmen. In Luik kan dat wel, maar de hotels zijn gesloten. En in Louvain-la-Neuve, maar dan zou ik telkens twee keer twee uur in mijn auto moeten kruipen. Samen met mijn trainer heb ik beslist om even uit het water te blijven en de conditie op een alternatieve manier te onderhouden. Intussen kunnen we alle zieke mensen beter laten worden. Dat is en blijft het belangrijkste.”

Emma Meesseman en co (Belgian Cats)

De Belgian Cats kwalificeerden zich vorige maand in Oostende, onder aanvoering van West-Vlaamse toppers als Emma Meesseman, Kyara Linskens, Ann Wauters en de zusjes Hanne en Kim Mestdagh, als eerste vrouwelijke Belgische basketbalploeg ooit voor de Spelen. “Maar we hebben het zien aankomen”, vertelt bondscoach Philip Mestdagh. “Of dit een voor- of nadeel voor ons is? Veel keuze hebben we niet. Voor Ann Wauters (die in oktober 40 wordt, red.) is dit een enorme ontgoocheling. Zij zal zich nu nog een jaar langer individueel moeten voorbereiden. Niet evident. Maar Ann kennende zal die ontgoocheling plaatsmaken voor de drive om er keihard in te vliegen. Het worden ook haar eerste Spelen ooit. Dat wil iedereen meemaken.”

Philip Milanov

In 2015 mocht Philip Milanov (28) zich nog vicewereldkampioen in het discuswerpen noemen, maar vier maanden voor Tokio 2020 was de Bruggeling, mede door een voetblessure, nog lang niet zeker van kwalificatie. Bovendien kreeg hij in december te horen dat zijn topsportcontract bij Sport Vlaanderen niet verlengd werd. Het doorschuiven van de Spelen naar 2021 bezorgt Milanov nog een hoop extra kopzorgen: hoe kan hij nog een jaar extra zonder financiële steun overbruggen?

Koen Naert

We moeten realistisch zijn: in een sport die door de Afrikanen wordt gedomineerd, zijn de medaillekansen van Europees marathonkampioen Koen Naert (30) beperkt. Toch is Tokio 2021 op sportief vlak voor hem geen nadeel. Het voorbije half jaar sukkelde hij immers met aanhoudend blessureleed. “Als je me dit een maand geleden had gevraagd, zou ik misschien oef gezegd hebben. Maar ik ben altijd keihard blijven werken, vaak alternatief, en dat rendeert nu. Ik heb in maart trainingen gedaan die ik nog niet voor mogelijk achtte. Vorige week kwam ik zelfs al aan 180 loopkilometers. Maar dit blijft jammer. Ik leefde al jaren toe naar deze zomer. Het is bij mij zoals vroeger op school: ik kan goed tegen deadlines werken. (grijnst) Nu zullen we de planning moeten aanpassen, maar ik ben nog lang niet op het einde van mijn carrière. Een jaartje erbij is een jaartje sterker.”

Emma Plasschaert

Zeilster Emma Plasschaert (26), de wereldkampioene van 2018 in de Laser Radial-klasse, is en blijft West-Vlaanderens belangrijkste hoop op een medaille. Dat gold voor Tokio 2020 en dat geldt evenzeer voor Tokio 2021. “Ik zie het uitstel eerder als een voordeel, want zeilen is een ervaringssport en nu heb ik nu meer tijd om me voor te bereiden. Trouwens, sport is ons leven, maar als het gaat om mensenlevens, stelt dat niet veel voor.”

Niels Van Zandweghe

De Brugse roeier Niels Van Zandweghe (24) was de voorbije twee jaar met Oost-Vlaming Tim Brys in de lichte dubbeltwee goed voor EK- en WK-brons. Een medaille in Tokio was mogelijk. “Intussen zaten we al eens samen met onze coach om te bekijken wat er de voorbije maanden is misgelopen, onder meer door blessures. Dit was een goed leerjaar en in die zin is het uitstel van de Spelen voor ons geen slechte zaak. Maar natuurlijk is dit wel balen, want het is niet de eerste keer dat de Spelen ons afgepakt worden, terwijl we er niets aan kunnen doen.” Van Zandweghe en Brys kwalificeerden zich ook voor de Spelen van 2016, maar omdat België maar één boot kon afvaardigen, mocht alleen Hannes Obreno naar Rio. “Tim en ik hebben het al tegen elkaar gezegd: we zullen een boek over onze carrière moeten schrijven. Maar goed, ik blijf erbij: alles gebeurt met een reden. Misschien worden we in 2021 wel olympisch kampioen…”