Hilde Pierloot uit Oostende is gebeten door de paardensport in al zijn facetten. “Paarden hebben een grote aantrekkingskracht”, zegt ze. “Vandaar dat er heel wat volk afzakt naar Oostende om een dagje wedrennen te beleven. De Wellingtonrenbaan ademt grandeur uit. De hippodroom van Oostende is minder elitair dan Waregem Koerse en dat is een troef.”
Dit artikel maakt deel uit van ons Dossier Paardenrennen in West-Vlaanderen.
“Ik rijd al paard sinds mijn prille jeugd”, bevestigt Hilde Pierloot. “Dat was bij de familie Nyssen in Bredene. In december 2007 was er die onfortuinlijke val, waarbij mijn rechterschouder en bovenarm volledig doormidden gebroken waren.”
“Dat was even schrikken en vooral maanden revalideren. Ik ben nog altijd het revalidatieteam van het BZIO dankbaar voor mijn vlotte en volledige herstel.”
“Mijn omgang met paarden is sindsdien toch anders. Er is meer aandacht voor de signalen die de paarden uitsturen en voor mijn eigen lichaamstaal, er is meer wederzijds respect.”
Liefde voor de sport
“Het uitoefenen van mijn sport leverde enkele ‘oorlogswonden’ op maar dat maakte me niet angstig. De passie en liefde voor de sport overheersen. Angst is trouwens een slechte raadgever om met paarden om te gaan. Angst van de ruiter maakt een paard onzeker en uit zelfbescherming reageren ze dan juist heel dominant, wat gevaarlijk en onveilig is.”
“Na mijn revalidatie was rijden in de manege verleden tijd en heb ik een eigen vijfjarige ruin gekocht. Cardinal van den Kempenhove is een Belgisch warmbloedpaard met wie ik een wekelijkse wandeling maak. Ik ga altijd alleen uit rijden, zowel in het bos als in de duinen, maar boven alles op het strand, als de zon in de zee zakt en een gouden glinstering over de golven verspreidt.”
De diversiteit is de grote troef van de paardensport, vindt Hilde Pierloot. “Er zijn ontzettend veel mogelijkheden om met paarden actief te zijn”, zegt ze. “Voor mij was mennen de volgende logische stap.”
“Ook gokken tijdens de wedrennen hoort bij de paardensport”
“Paarden hebben een grote aantrekkingskracht. Vandaar dat er heel wat volk afzakt naar Oostende om een dagje wedrennen te beleven. Voor mij zijn de galoprennen het spectaculairst. Deze discipline vraagt ook net iets meer behendigheid van de jockey dan het drafrennen met sulky’s. Galop is de natuurlijke gang van een paard maar toch blijft het verbazen hoe snel die dieren komen aanstormen en hoeveel explosieve kracht ze uitstralen.”
“De zomerse paardenrennen zijn een mooi initiatief en worden ook in onze agenda als vaste waarde ingepland. Het programma met de randanimatie is zeker aantrekkelijk maar er is meer. We lopen er steevast oude bekenden tegen het lijf en horen dat ook van anderen. Het is de plek bij uitstek om de sociale contacten te onderhouden en/of te hernieuwen.”
“De Wellingtonrenbaan vind ik ronduit magnifiek. Het ademt grandeur uit. Door de open constructie is er direct contact met de racetrack en ook het showen van de paarden, jockeys en hun eigenaars draagt bij aan het spektakel. De hippodroom van Oostende is minder elitair dan Waregem Koerse en dat vormt een troef. Tien jaar geleden was de Hippodroom eerder een zielloos oord, nu is het opnieuw het zomerse hart van onze badstad en een trekpleister voor alle kustgangers.”
Meeslepende sfeer
“Ook gokken tijdens de wedrennen hoort bij de paardensport. De sfeer is er zo meeslepend dat je het gewoon niet kan laten. Als een echte prof pluis ik dan de wedstrijdkrant uit, in de hoop de winnende combinatie eruit te halen. Het is me tot op vandaag nog nooit gelukt. Maar dit weerhoudt me niet om het de volgende keer toch nog eens te proberen. Ik gok nooit voor grof geld, enkel voor het amusement, dus berooid zal ik nooit naar huis keren.”
“Als kind al ging ik naar de befaamde steeple chase van Waregem Koerse. Vandaag de dag is dit een heel mondain gebeuren geworden maar ik herinner mij nog de pure sensatie van een hippodroom vol opgewonden mensen die hun favorieten uitgelaten aanmoedigden gedurende die moeilijke en zware wedren. Vooral de traditionele duik van de winnende jockey blijft bij mij nagalmen. Nu zijn we enkele tientallen jaren later, maar de liefde voor het paard en de paardensport is alleen maar groter geworden”, aldus nog Hilde Pierloot.
(BVO)
Dossier Paardenrennen
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier