Al 25 jaar is Wouter Vander Stricht – met WVS als initialen – schrijvend actief in de regionale sportwereld. Maar ook als actief (mini)voetballer en sportliefhebber pur sang leerde hij honderden mensen en hun verhaal kennen. Iedere week duikt hij in de archiefdoos vol herinneringen en anekdotes.
1/9
Voetbalvriend Gerry Goeminne (links) en De Weekbode-reporter Eugeen Grijspeert, alias Karl Andersen, brachten een bezoek aan het ziekenhuis toen Laurens Monteyne na een ongeval een zware beenbreuk opliep.
2/9
Laurens Monteyne met de bewuste doos die hij vol ‘kakte’ en voor de deur van de voorzitter van OMS Ingelmunster liet afleveren.
3/9
Op zijn 60ste wil Laurens Monteyne graag genieten van het leven.
4/9
5/9
Laurens Monteyne met een weelderige bos krullen halfweg de jaren 90.
6/9
Meubelen Astrid sponsorde ook vaak de truitjes voor de wedstrijden van oud-internationals.
7/9
Laurens Monteyne (gehurkt derde van rechts) bij de jeugd van RSC Anderlecht.
8/9
Laurens Monteyne (staand vierde van links) bij de jeugd van KSV Ingelmunster.
9/9
De West-Vlaamse selectie met Laurens Monteyne in de gelederen.
1/9
Voetbalvriend Gerry Goeminne (links) en De Weekbode-reporter Eugeen Grijspeert, alias Karl Andersen, brachten een bezoek aan het ziekenhuis toen Laurens Monteyne na een ongeval een zware beenbreuk opliep.
2/9
Laurens Monteyne met de bewuste doos die hij vol ‘kakte’ en voor de deur van de voorzitter van OMS Ingelmunster liet afleveren.
3/9
Op zijn 60ste wil Laurens Monteyne graag genieten van het leven.
4/9
5/9
Laurens Monteyne met een weelderige bos krullen halfweg de jaren 90.
6/9
Meubelen Astrid sponsorde ook vaak de truitjes voor de wedstrijden van oud-internationals.
7/9
Laurens Monteyne (gehurkt derde van rechts) bij de jeugd van RSC Anderlecht.
8/9
Laurens Monteyne (staand vierde van links) bij de jeugd van KSV Ingelmunster.
9/9
De West-Vlaamse selectie met Laurens Monteyne in de gelederen.
Toen
Laurens Monteyne zette de lokale voetbalwereld op zijn kop toen hij eind 2014 de Ingelmunsterse doelman Bram Paepe benaderde namens Harelbeke. Het leverde hem een schorsing van drie jaar op. Waar hij overigens niet om maalde.
Nu
Laurens Monteyne (60) heeft net de deuren van zijn zaak Meubelen Astrid definitief achter zich toe getrokken. Als corona het toelaat zal hij weer actief het voetbal volgen en met de vinken spelen.
Iedereen in de regio kent Meubelen
Maar toen sloeg het noodlot toe!
“Ik zat toen in het Sint-Leocollege in Brugge op school, maar in de voorbereiding, en dus tijdens de vakantie, reed ik met mijn bromfiets naar de training. Ik reed op het fietspad toen in Pittem een auto uit een zijstraat me omver kegelde. Een dubbele open beenbreuk was het gevolg. Ik had immens veel pijn. Ik heb vier maanden en acht dagen in het ziekenhuis verbleven. Daarna probeerde ik nog te voetballen bij SV Ingelmunster, maar de pijn was niet te harden. Mijn been begon zelfs telkens opnieuw te bloeden. Mijn voetbalcarrière was al geëindigd voor die moest beginnen.”
Ondertussen was je ook in de zaak van je ouders gestapt.
“In 1960 was mijn vader Etienne gestart met Meubelen Astrid, genoemd naar mijn moeder Astrid Dedeyne. Mijn vader is al 23 jaar overleden, mijn ma leeft nog. De zaak startte in de Oostrozebekestraat in Ingelmunster met een bijhuis aan De Rotse in Emelgem. In 1975 volgde de verhuizing naar de Weststraat. Op ons hoogtepunt werkten we met meer dan 40 werknemers. Vorige week heb ik daar de deuren definitief achter me toe getrokken. Eribo zal er 45 appartementen en 69 garages op bouwen. Ik woon ondertussen in een appartement, maar ben op zoek naar een ruimere woning. Opvolgers heb ik niet. Mijn dochter Marieke (27) is notaris, zoon Thijs (22) is afgestudeerd als boekhouder-fiscalist, maar doet er nu nog twee jaar TEW bij. Zelf zal ik nu wat meer genieten van het leven. Ook ieder weekend was ik aan het werk, ik ben nu zelf 60 jaar geworden. Het is tijd voor iets anders.”
“4 maanden en 8 dagen lag ik in het ziekenhuis”
Halfweg de jaren 90 keerde je terug bij Ingelmunster en zetelde er in het bestuur.
“Ze wilden dat ik trainingspakken voor de jeugd sponsorde en zo belandde ik er opnieuw in. Ik heb nooit een ‘blauwe kaart’ getekend als bestuurslid, ook niet bij de andere clubs waar ik sportief advies gaf. Maar ik deed toen wel de transfers in Ingelmunster. Dat jaar speelden we kampioen in eerste provinciale, maar ik ben daarna vertrokken. Maar we haalden in die periode wel spelers als Bart Deschacht, Kurt Grymonprez, Kurt Plyson, Mokrane Belkadi, Hein Vandoorne, Helio de Oliveira…. Spelers die mee groeiden met de club tot in derde en zelfs tweede klasse.”
Eind jaren 90
“Tja ( lacht ). Toen het onderzoek afgerond was, was ik vrijgepleit en het was iemand anders ( Marnix Wyseur, een vinkencopain van Laurens Monteyne, red .) die mocht brommen. Een bewijs dat ik er niets mee te maken had.”
Met enkele andere ondernemers schuimde je daarna het West-Vlaamse voetbal af.
“Met onder meer Willy Callens, Marc Schokkelé… sponsorde ik eerst ook Club Roeselare. Bij Wevelgem beleefden we een fantastische periode en bij Gullegem bleven we maar drie weken, vlak voor het seizoen vertrokken we.”
Je was in het seizoen 2014-2015 betrokken bij het Harelbeekse transferbeleid toen de bom ontplofte voor de topper tussen SW Harelbeke en OMS Ingelmunster, een wedstrijd die sowieso al geladen stond na het gemeenschappelijk fusieverleden van beide teams. En dat leidde uiteindelijk tot het ‘kak’-incident…
“Noem het gerust nog het folkloristische van het voetbal, maar ik vond het wel leuk om wat te poken in aanloop naar zo’n wedstrijd. Ik heb toen de Ingelmunsterse doelman Bram Paepe via sms benaderd voor een overstap na het seizoen naar Harelbeke. Maar dat lekte uit en Ingelmunster stond op zijn kop.”
De zaak kwam ook voor de bond. Aanvankelijk werd SW Harelbeke veroordeeld tot degradatie met puntenaftrek, moest Bram Paepe een jaar geschorst toekijken en bedacht men jou met een schorsing van drie jaar!
“De schorsing van Paepe en de degradatie van Harelbeke werden teruggedraaid, maar logisch ook. Er was niets gebeurd. Al moet ik toegeven dat ik al die jaren wel weet heb van talloze verkochte wedstrijden. Mijn eigen schorsing was een lachertje. Hoe kun je nu iemand schorsen die niet eens is aangesloten bij de bond. Ze mochten me gerust levenslang schorsen, mij deerde dat niet.”
Maar het stof was nog niet meteen gaan liggen.
“De derby kwam er aan en ik had mijn gevoeg gedaan in een doos en die laten afleveren bij beenhouwer Marc Van Insberghe, toen voorzitter van OMS Ingelmunster. Ik heb eens goed gelachen en Marc was enkele weken boos op mij. Maar nu zijn we weer beste vrienden, van zodra het mag gaan we er samen eentje drinken.”
De competitie is dit seizoen geannuleerd, maar volg je nog het voetbal?
“Zeker. Ik ga vaak kijken naar SV Ingelmunster, Mandel United, Wevelgem, Zwevezele… Waar ze mooi voetbal proberen te serveren, ga ik kijken. Maar het is niet meer als vroeger natuurlijk, veel volk kom je niet meer tegen langs de amateurvelden.”
Je bent echter nog actief in een andere sport.
“Van mijn vader kreeg ik de microbe van het vinkenzetten mee. Al jarenlang ben ik gepassioneerd erdoor. Ik maak me ook sterk dat ik de vogels beter kan laten presteren door een combinatie van plaatsing, voeding… Met Flurk de Schurk werd ik Belgisch kampioen, Elvis was mijn beste vogel met 1.476 gezongen liedjes. Volgens mij een record. Ik zeg wel ‘gezongen’ liedjes, omdat er ook her en der fraude gebeurde en er met cassetjes werd gewerkt of dat de man die moest tekenen mee in het complot zat. Zelf heb ik nu nog meer dan 100 vinken, maar die staan overal rond. Waar zal ik uiteraard niet verklappen, ik ben er al enkele gestolen.”
Sportretro
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
