Kurt Vandemaele trekt door de straten van Kortrijk en stelt aan de voorbijgangers één vraag: “wie ziej gie?”. Een vraag die velen onder ons zo vaak zouden willen stellen. De antwoorden krijg je hier te zien in de videoreeks ‘De Kortrijkzaan’. Leer de mensen uit je buurt kennen. Maak kennis met Wim. In het beroepsleven is hij drukker, maar in zijn vrije tijd is hij opvallend genoeg een punker. En daarvoor trekt hij er graag eens op uit. Zweden, Groot-Brittannië, Duitsland, Amerika, noem maar op.
Wim De Leersnijder woont in een appartement aan de Handelskaai, hij kijkt uit op de Leie en op het groene tipje van het Buda-eiland, waar beide Leiearmen weer samenvloeien. Wim steekt weleens vaker het brugje aan het oude hospitaal over om even de benen te gaan strekken in Leilekkerland, dat lapje groen waar nu al een jaar of zeven een 35 Kortrijkzanen hun eigen moestuintje hebben. En waar stadsmensen zoals Wim geregeld eens de benen gaan strekken. Op zoek naar een beetje rust.
Wim is 46, van origine van Ingelmunster, maar mag zich al 25 jaar Kortrijkzaan noemen. Hij heeft er altijd in dezelfde buurt gewoond, dicht bij de Leie. Wim is drukker van opleiding. Hij werkt in Ruddervoorde. Binnenkort gaat hij aan de slag in Kortrijk. Bij Puntgaaf. Daar kijkt hij naar uit. Dan kan hij eindelijk me de fiets naar zijn werk. Handig. Zeker voor iemand die geen rijbewijs heeft.
Wat hij nog allemaal niet heeft, weten we niet. Eén van de dingen die hij wél heeft, is een immense filmcollectie. In totaal heeft hij 8.000 films op dvd en blu-ray. Enkele van zijn films moeten hem ongetwijfeld doen denken aan een figuur die hij ‘s morgens in de spiegel ziet. Of zijn wij de enigen die vinden dat hij iets heeft van Nicolas Cage? Zijn favoriete film is ‘Pulp Fiction’, zegt ie. Hij zou voor een personage uit die prent kunnen doorgaan. Een film met een schitterende soundtrack trouwens. Dat vindt Wim ook. Maar de muziek die hem echt aan het hart ligt, is harder. Veel harder. En ze speelt mogelijk een nog belangrijkere rol in zijn leven dan film. Harde punkmuziek dan vooral. Metal ook. En pure hardcore. Zijn liefde voor muziek beheerst zijn leven en zijn liefdes.
Zweden
“Ik heb een vriendin,” zegt hij op de vraag of hij alleen is. “Ze is van Macedonië. Daar woont ze ook. Ik heb haar leren kennen tijdens een concert. Ik ga veel naar optredens. Punkoptredens. Al van in mijn jeugd. Het is begonnen met hardrock en geëvolueerd naar de zwaardere punk. Ik kom vaak in The Pit’s, hier in Kortrijk. Daar zijn er veel van die concerten. En de groep waar zij mee optrok, Disease, speelde daar ook. Ze zijn momenteel aan het toeren . Drie maanden lang. En dan komt ze weer naar hier.”
Zo zie je maar. Het staat nooit op iemands gezicht geschreven welk voor een mens hij is. Zoals hij er die dag in Leilekkerland bij loopt, zou je hooguit een oude rocker in hem zien. Maar geen punker. En toch. Wim is van de keiharde muziek doordrongen. In zijn dromen ziet hij zich zelf nog als frontman van zo’n band. Niet verwonderlijk, als je aan de lopende band zulke concerten afschuimt. Tot ver in het buitenland. “Ik ben 25 keer in Zweden geweest. Nergens heb je meer van dergelijke concerten dan in Stockholm. Ook in Londen kom ik wel vaker, in Duitsland ook. Mijn broer woont daar en speelt er ook bij verschillende punkbands. Ik ben zelfs een keer in New York om een festival bij te wonen. Maar los daarvan hoop ik in de toekomst wat meer te kunnen reizen. Ik wil best eens wat andere bestemmingen aandoen.”
De Kortrijkzaan
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier