Wie is ze? De West-Vlaamse prostituee?

De ‘kotjes’ met neonlampen: je ziet ze almaar minder langs de straat. Niet dat prostitutie vermindert, ze wordt onzichtbaar. Raamprostitutie en bordelen verdwijnen, prostituees werken van thuis uit, uit het zicht. Hun klanten hoeven ze niet meer aan het raam te ronselen: dat kan via het internet.

De Kortrijkstraat-Menenstraat in Wevelgem: ooit dé West-Vlaamse Chaussée d’Amour, met meer dan 30 bordelen. Vandaag zijn het er nog tien. De gemeente legt strenge eisen op, zo moeten uitbaters jaarlijks 5.000 euro belasting betalen. “Straks krijgen ze hun zin, en blijft hier geen enkele bar meer over”, klaagt een uitbater.

Nog één rosse buurt

Onze provincie telt één rosse buurt: het Hazegras in Oostende. Ook die heeft veel van zijn pluimen verloren, maar blijkt uit onderzoek van de KU Leuven toch nog goed voor een omzet van 12 miljoen euro per jaar. De buurtbewoners zien de prostitutie liever helemaal verdwijnen, projectontwikkelaars azen op de panden om er appartementen neer te poten. “Een vechtpartij, prostituees die ruziën: het is hier elke week wel iets”, zegt iemand die er woont.

453 sekswerkers in West-Vlaanderen

Wie ze is, de West-Vlaamse prostituee? Een vrouw, dat zal u niet verbazen: maar één op twintig sekswerkers is een man. Ze vraagt gemiddeld 89 euro per uur en werkt vooral in privéhuizen. Dat laatste is typisch West-Vlaams. Ook opvallend: in tegenstelling tot de andere provincies komt de grootste groep prostituees uit eigen land. Met hoeveel ze zijn? Er zijn 453 sekswerkers bekend in West-Vlaanderen, en die zijn vaak tussen de 20 en 34 jaar oud. Zeven procent is vijftigplusser.

Lees er alles over in ons dossier ‘Prostitutie in West-Vlaanderen’, op vrijdag 02 juni in KW. Twaalf uitneembare pagina’s met interviews, feiten en reportages. Op www.kw.be/prostitutie brengen we ook extra longreads met o.a. Hot Marijke, de leading lady van de sector.

Ook Focus-WTV gaat vandaag nader in op de problematiek